سوره مسد: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[سوره]] را به جهت آخرین کلمه آن، '''مَسَد''' نامیده‌اند؛ همچنین به آن '''تَبَّت''' می‌گویند که اولین کلمه این سوره است و از آنجا که سوره درباره [[ابولهب]] سخن می‌گوید، به آن سورهٔ '''ابولهب‌''' نیز گفته می‌شود.<ref>دانشنامه قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref>

سوره مسد در اوایل دعوت آشکار [[پیامبر(ص)]]، نازل شده و بنابراین [[سوره مکی|سوره‌ای مکی]] است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۴۱۱و۴۱۲.</ref> این سوره به ترتیب نزول، ششمین و به ترتیب مصحف، صدو یازدهمین سوره [[قرآن]] است که در جزء سی‌ام قرآن جای گرفته است.<ref>دانشنامه قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref>

سوره مسد، ۵ [[آیه]]، ۲۲ کلمه و ۸۱ حرف دارد و به لحاظ حجم، جزو [[مفصلات|سوره‌های مُفصَّلات]] (دارای آیات متعدد و کوتاه) و [[قِصار]](کوتاه) قرآن است.<ref>دانشنامه قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref>