سوره فلق: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره را '''فَلَق''' نامیده‌اند که از آیه آن گرفته شده است. فلق به معنای صبح و سپیده‌دم است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات القرآن، ذیل واژه فلق.</ref> نام دیگر این سوره، «مُعَوِّذَة» (پناه بردن) است که از واژه «اعوذ» در آیه اول گرفته شده است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۷۱.</ref> سوره فلق و سوره ناس را به دلیل اینکه آنها را در مواقع احساس خطر می‌خوانند، مُشَقشَقَتَین نیز گفته‌اند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۷۱.</ref>

سوره فلق ۵ آیه، ۲۳ کلمه و ۷۳ حرف دارد. این سوره به لحاظ حجمی جزو [[مفصلات|سوره‌های مُفصَّلات]] است. سوره فلق جزو [[چهار قل]] است، یعنی چهار سوره‌ای که با قل آغاز می‌شوند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۷۱.</ref>

خداوند در سوره فلق به پیامبر(ص) دستور می‌دهد که از هر شرّی به خدا پناه ببرد، مخصوصاً از شر تاریکی شب، شر زنان افسونگر و شر حسودان. بنابر تفسیر المیزان مراد از «النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ» فقط زنان ساحر نیستند بلکه هر شخصی است که سحر و جادو انجام می‌دهد.<ref>طباطبایی، المیزان، ترجمه، ج۲۰، ص۶۷۹ـ۶۸۲.</ref> به گفته تفسیر نمونه، سوره فلق به پیامبر و مسلمانان تعلیم می‌دهد در برابر هر شری به خدا پناه ببرند و خود را به او بسپارند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۴۵۴.</ref>