پرش به محتوا

معوذتین: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۳ اوت ۲۰۱۶
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''مُعَوِّذَتَیْن''' (<small>دو پناهنده</small>)، به سوره‌های [[سوره فلق|فلق]] و [[سوره ناس|ناس]] می‌گویند که با «قل اعوذ» شروع شده و متضمن تعویذ (<small>پناه‌بردن به خدا</small>) می‌باشند. به این دو سوره مشقشقتین نیز گفته می‌شود.
'''مُعَوِّذَتَیْن''' (<small>دو پناهنده</small>)، به سوره‌های [[سوره فلق|فلق]] و [[سوره ناس|ناس]] می‌گویند که با «قُلْ اَعوذُ» شروع شده و متضمن تعویذ (<small>پناه‌بردن به خدا</small>) می‌باشند. به این دو سوره «مُشَقْشَقَتَیْن» نیز گفته می‌شود.


==نزول یک‌باره==
==نزول یک‌باره==
طبق [[حدیث|روایتی]] که [[عقبة بن عامر]] از [[پیامبر(ص)]] نقل کرده، معوذتین با هم و یکجا نازل شده‌اند. پیامبر(ص) فرمودند: «‌امشب دو [[سوره]] بر من نازل کردند که مثل آن ندیده‌ام یعنی معوذتین‌» <ref>تفسیر ابوالفتوح رازی، ج۲۰، ص۴۷۱ به نقل از دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>. [[سیوطی]] هم که به همین قول معتقد بوده گفته این دو سوره [[سوره‌های مدنی|مدنی]] هستند و در قصه سحر [[لبید بن اعصم]] -همانطور که [[احمد بن حسین بیهقی|بیهقی]] در [[دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشریعة (کتاب) |دلائل النبوة]] نوشته- نازل شده است<ref>الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۴و۳۷ به نقل از دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>.
طبق [[حدیث|روایتی]] که [[عقبة بن عامر]] از [[پیامبر(ص)]] نقل کرده، معوذتین با هم و یکجا نازل شده‌اند. پیامبر(ص) فرمودند: «‌امشب دو [[سوره]] بر من نازل کردند که مثل آن ندیده‌ام یعنی معوذتین‌» <ref>تفسیر ابوالفتوح رازی، ج۲۰، ص۴۷۱ به نقل از دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>. [[سیوطی]] هم که به همین قول معتقد بوده گفته این دو سوره [[سوره‌های مدنی|مدنی]] هستند و در قصه سحر [[لبید بن اعصم]] -همانطور که [[احمد بن حسین بیهقی|بیهقی]] در [[دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشریعة (کتاب) |دلائل النبوة]] نوشته- نازل شده است<ref>الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۴و۳۷ به نقل از دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>.


==دعا بودن معوذتین==
==دعا بودن معوذتین==
[[عبدالله بن مسعود|عبدالله‌بن مسعود]]، معوذتین را از [[قرآن]] حذف می‌کرد و می‌گفت: غیر قرآن را با قرآن مخلوط نکنید و معوذتین از قرآن نیست (<small>بلکه دعاست</small>) و پیغمبر خدا(ص) امر کرده که با این دو باید به خدا پناه برده شود.<ref>الدر المنثور، ج۶، سوره فلق و ناس به نقل از دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>این نظر ابن مسعود از هیچ‌یک از [[:رده:صحابه|صحابه]] غیر از او ابراز نشده است و منحصر به اوست.
[[عبدالله بن مسعود|عبدالله‌بن مسعود]]، معوذتین را از [[قرآن]] حذف می‌کرد و می‌گفت: غیر قرآن را با قرآن مخلوط نکنید و معوذتین از قرآن نیست (<small>بلکه دعاست</small>) و پیغمبر خدا(ص) امر کرده که با این دو باید به خدا پناه برده شود.<ref>الدر المنثور، ج۶، سوره فلق و ناس به نقل از دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>این نظر ابن مسعود از هیچ‌یک از [[:رده:صحابه|صحابه]] غیر از او ابراز نشده است و منحصر به اوست.


==زمان و وجه نزول==
==زمان و وجه نزول==
 
[[علی بن ابراهیم قمی]] در تفسیرش روایتی از [[امام صادق (ع)]]، و [[سید هاشم بحرانی]] در [[تفسیر برهان]] به نقل از [[فضیل بن یسار]] روایتی از [[امام باقر (ع)]] نقل کرده‌اند که: پیامبر (ص) مریض شدند و تب ایشان شدت پیدا کرد. پس [[جبرئیل]] و ([[میکائیل]]) این دو سوره را برای شفای آن حضرت (ص) نازل کردند (<small>جبرئیل به قرائت سوره فلق و میکائیل به قرائت سوره ناس در پایین پای آن حضرت برای شفا متوسل شدند.</small>)<ref>تفسیر قمی، ج۲، ص۴۵۰؛ تفسیر البرهان، ج۴، ص۵۳۱ به نقل از دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>
[[علی بن ابراهیم قمی]] در تفسیرش روایتی از [[امام صادق (ع)]]، و سید هاشم بحرانی در [[تفسیر برهان]] به نقل از [[فضیل بن یسار]] روایتی از [[امام باقر (ع)]] نقل کرده‌اند که: پیامبر (ص) مریض شدند و تب ایشان شدت پیدا کرد. پس [[جبرئیل]] و ([[میکائیل]]) این دو سوره را برای شفای آن حضرت (ص) نازل کردند (<small>جبرئیل به قرائت سوره فلق و میکائیل به قرائت سوره ناس در پایین پای آن حضرت برای شفا متوسل شدند.</small>)<ref>تفسیر قمی، ج۲، ص۴۵۰؛ تفسیر البرهان، ج۴، ص۵۳۱ به نقل از دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>


==مُشَقشَقتین==
==مُشَقشَقتین==
 
شقشقه به معنی کلامی است که در مواقع حساس از زبان انسان صادر می‌شود. چون انسان در مواقع احساس خطر این سوره را می‌خواند تا پناه و نجات یابد این سوره را مشقشقه نام نهاده‌ اند. مجموع ناس و فلق را «مشقشقتین» هم می‌نامند.<ref>نک: دانشنامه قرآن، ج۲، ۱۲۷۱-۱۲۷۲</ref>
شقشقه به معنی کلامی است که در مواقع حساس از زبان انسان صادر می‌شود. چون انسان در مواقع احساس خطر این سوره را می‌خواند تا پناه و نجات یابد این سوره را مشقشقه نام نهاده‌ اند. مجموع ناس و فلق را [[مشقشقتین]] هم می‌نامند.<ref>نک: دانشنامه قرآن، ج۲، ۱۲۷۱-۱۲۷۲</ref>
 
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس|2}}
{{پانویس2}}
 
==منبع==
==منبع==
*دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، به کوشش بهاء الدین خرمشاهی، تهران: دوستان-ناهید، ۱۳۷۷.
*دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، به کوشش بهاء الدین خرمشاهی، تهران: دوستان-ناهید، ۱۳۷۷.


{{قرآن کریم}}
{{قرآن کریم}}
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵

ویرایش