سوره ناس: تفاوت میان نسخهها
←فضیلت و خواص: اصلاح غلط در مورد نماز شب
imported>S.j.mousavi جز (درج لینک زبانها) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) (←فضیلت و خواص: اصلاح غلط در مورد نماز شب) |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
==فضیلت و خواص== | ==فضیلت و خواص== | ||
از پیامبر(ص) روایت شده است هر کس دو سوره ناس و [[سوره فلق|فلق]] را بخواند، مانند آن است که همه کتابهای پیامبران الهی را قرائت کرده باشد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۳۸ ق، ج۱۰، ص ۴۹۱</ref> از [[امام باقر(ع)]] نیز نقل شده است هر كسی در | از پیامبر(ص) روایت شده است هر کس دو سوره ناس و [[سوره فلق|فلق]] را بخواند، مانند آن است که همه کتابهای پیامبران الهی را قرائت کرده باشد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۳۸ ق، ج۱۰، ص ۴۹۱</ref> از [[امام باقر(ع)]] نیز نقل شده است هر كسی در [[نماز وتر|نماز وَتْر]] ، سوره های مُعَوِّذَتین (سوره ناس و فلق) و [[سوره اخلاص|اخلاص]] را بخواند، به او گفته میشود كه ای بنده خدا مژده باد بر تو كه خداوند نماز تو را قبول كرد.<ref>طبرسی، مجمع البيان، ۱۳۳۸ ق، جلد ۱۰ ص ۴۹۱.</ref> نقل شده است پيامبر(ص) دو سوره فلق و ناس را محبوبترينِ سورهها نزد خداوند معرفی میکرد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ه ،ج۹۲،ص ۳۶۸.</ref> | ||
درباره خواص سوره ناس نقل شده است پیامبر(ص) با خواندن سوره ناس و فلق، [[امام حسن مجتبی|امام حسن]] و [[امام حسین|حسین]] را [[تعویذ]] میکرد.<ref>دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ج۲، ص ۱۲۷۱-۱۲۷۲.</ref> در نقلی دیگر از پیامبر(ص) آمده است هر کس سورههای [[سوره اخلاص|توحید]] و ناس و فلق را هر شب ۱۰ مرتبه بخواند، مانند این است که تمام قرآن را قرائت کرده و از گناهانش خارج میشود مانند روزی که از مادر متولد شده و اگر در آن روز یا شب بمیرد به مرگ شهادت مرده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان،۱۳۳۸ ق، ج۱۰، ص ۴۹۱</ref> | درباره خواص سوره ناس نقل شده است پیامبر(ص) با خواندن سوره ناس و فلق، [[امام حسن مجتبی|امام حسن]] و [[امام حسین|حسین]] را [[تعویذ]] میکرد.<ref>دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ج۲، ص ۱۲۷۱-۱۲۷۲.</ref> در نقلی دیگر از پیامبر(ص) آمده است هر کس سورههای [[سوره اخلاص|توحید]] و ناس و فلق را هر شب ۱۰ مرتبه بخواند، مانند این است که تمام قرآن را قرائت کرده و از گناهانش خارج میشود مانند روزی که از مادر متولد شده و اگر در آن روز یا شب بمیرد به مرگ شهادت مرده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان،۱۳۳۸ ق، ج۱۰، ص ۴۹۱</ref> |