میرزا مهدی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

میرزا مهدی اصفهانی در سال ۱۳۱۵ق، به سفارش [[رحیم ارباب]] به [[عتبات عالیات]] رفت و به نزد [[سید اسماعیل صدر]] رفت.<ref>حکیمی، مکتب تفکیک، ص۱۷۷</ref> سید اسماعیل صدر پس از وفات [[میرزای شیرازی]] به [[کربلا]] رفته بود و تا آخر عمر آنجا ماند.<ref>امین، اعیان الشیعه؛ سید عبدالحسین شرف‌الدین، بغیه الراغبین فی سلسلة آل شرف‌الدین، ج ۱، ص۱۹۰ به بعد: «و فی سنة ۱۳۱۴ خرج من سامراء لامور اقتضت ذلک فلحقه معظم علمائها البررة کالمقدسین الشیخ ملافتحعلی السلطان آبادی … وجمیع المحققین من تلامذته کالشیخ حسن الکربلائی و….»</ref> مدت توقف وی در کربلا معلوم نیست.

اصفهانی سپس به [[نجف]] رفت و در درس [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] [[آخوند خراسانی]] حاضر شد. او در این دوران با [[سید احمد کربلایی|سید احمد کربلایی]]، شیخ [[محمد بهاری]]، [[سید علی قاضی طباطبایی|سیدعلی قاضی]] و [[سید جمال الدین گلپایگانی]] انس گرفت.<ref>محمد رازی، گنجینه دانشمندان، ج ۷،، حکیمی، «مکتب تفکیک»، ص۲۱۳</ref> گفته‌اند او در مدت کوتاه حضورش در کنار سید احمد کربلایی، به اخذ مقام مرشدیت و راهبری مستعدّین موفق گشت.<ref group="یادداشت">حسین مفید می‌گوید: این نقل را نگارنده از خود آقای علی ملکی میانجی (فرزند محمدباقر ملکی میانجی)، او از آقای علیرضا غروی (فرزند ارشد میرزای اصفهانی)، و وی از شیخ مجتبی قزوینی، شاگرد میرزای اصفهانی، شنیده است</ref><ref>حسین مفید، مقدمه بر ابواب الهدی، ص۲۶؛ همچنین رک: الشیخ علی النمازی الشاهرودی، مستدرک سفینه‌البحار، ج ۱۰، ص۵۱۸؛ مقدمه حسین مفید، ابواب الهدی</ref>