میرزا مهدی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''میرزا مهدی غروی اصفهانی''' (۱۳۰۳-۱۳۶۵ق)، عالم [[شیعی]] قرن چهاردهم، بنیانگذار مکتب معارفی خراسان یا [[مکتب تفکیک]]. وی دانش‌آموخته [[نجف]] و از شاگردان [[میرزای نایینی]] بود. پس از مهاجرت در [[مشهد]]، [[فقه]]، [[اصول]] و دروس معارف را تدریس کرد و به ضدیت با [[فلسفه]] پرداخت و مکتب معارفی خراسان یا [[مکتب تفکیک]] را بنا نهاد. ابواب الهدی، اعجاز القرآن، تقریرات از آثار به جای مانده از اوست. [[محمود حلبی]]، [[میرزا جواد تهرانی]]، میرزا [[هاشم قزوینی]]، [[شیخ مجتبی قزوینی]] از شاگردان مکتب اصفهانی‌اند. {{سخ}}

میرزا محمد مهدی ابن میرزا اسماعیل اصفهانی غروی در سال ۱۳۰۳ق در [[اصفهان]] متولد شد.<ref>برای کسب اطلاع بیشتر دربارهٔ تاریخ زندگانی میرزا مهدی اصفهانی رک: دائره‌المعارف تشیع ــ بنگرید ذیل میرزا مهدی اصفهانی، محمد رازی، گنجینه دانشمندان، ج ۷، انتشارات اسلامیه، ۱۳۵۴، شیخ محمود تولایی و علیرضا غروی (فرزند ارشد میرزای اصفهانی)، شرح حال میرزامهدی اصفهانی؛ الشیخ علی النمازی الشاهرودی، مستدرک سفینه‌البحار، ج ۱، ص ۹؛ مکتب تفکیک، مقاله مندرج در کیهان فرهنگی و کتاب منتشرشده در این موضوع.</ref> پدرش را که از ملاک اصفهان بود در نُه‌سالگی از دست داد. او پس از فوت پدر تحت سرپرستی [[رحیم ارباب|حاج آقا رحیم ارباب]] قرار گرفت. اصفهانی تحصیلات مقدماتی و اندکی از [[اصول]] و [[فقه]] را نزد استادان محلی آموخت.<ref>محمدرضا حکیمی، مکتب تفکیک، ص ۱۷۷</ref>

میرزا مهدی اصفهانی در سال ۱۳۱۵ق، به سفارش [[رحیم ارباب]] به [[عتبات عالیات]] رفت و به نزد [[سید اسماعیل صدر]] رفت.<ref>محمدرضا حکیمی، مکتب تفکیک، ص ۱۷۷</ref> سید اسماعیل صدر پس از وفات [[میرزای شیرازی]] به [[کربلا]] رفته بود و تا آخر عمر آنجا ماند.<ref>سیدمحسن امین، اعیان الشیعه؛ سید عبدالحسین شرف‌الدین، بغیه الراغبین فی سلسلة آل شرف‌الدین، ج ۱، ص ۱۹۰ به بعد: «و فی سنة ۱۳۱۴ خرج من سامراء لامور اقتضت ذلک فلحقه معظم علمائها البررة کالمقدسین الشیخ ملافتحعلی السلطان آبادی … وجمیع المحققین من تلامذته کالشیخ حسن الکربلائی و… .»</ref> مدت توقف وی در کربلا معلوم نیست.