اقسام حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

به روایتی که سلسله سند آن به یکی از [[تابعی|تابعان]] منتهی شود، مقطوع می‌گویند. این اصطلاح بیشتر در روایات اهل سنت رایج است. حدیث مقطوع مانند موقوف به رغم اتصال سند، از نظر محدثان [[شیعه]] فاقد حجیت است. در حقیقت مقطوع همان موقوف است، منتهی از [[تابعی]] و یا کسی که در حکم اوست مانند مصاحبین و یا تابعین مصاحبین ائمه (ع) روایت کند، نه از صحابی. بدیهی است این گونه اقوال و افعال، عدم انتسابش به معصوم روشن‌تر و وضعش از موقوف بدتر خواهد بود.

عالمان [[شیعه]] در سده‌های آغازین اسلام، روایات را به دو دسته صحیح و غیر صحیح تقسیم کرده و برای صحیح شرایطی قرار داده بودند: روایتی را که افراد مورد اطمینان (ثقه) نقل کنند یا قرینه‌ای در متن [[حدیث]] یا حواشی آن باشد که با وجود آنها مطمئن می‌شدند روایت از [[معصوم]] نقل شده را صحیح می‌دانستند، ولی محدثین [[اهل سنت]] از دیر زمان، حدیث را به سه نوع اصلی تقسیم می‌کردند: صحیح و حَسَن و ضعیف.