هانری کربن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←آثار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰۹: | خط ۱۰۹: | ||
==تأثیرات== | ==تأثیرات== | ||
[[پرونده:یادی از هانری کربن.PNG|180px|بندانگشتی]] | [[پرونده:یادی از هانری کربن.PNG|180px|بندانگشتی]] | ||
سید حسین نصر معتقد است که هیچ یک از دانشوران غربی به اندازه هانری کربن برای آشنایی مردم مغرب زمین با مکتب‌های حکمی و فلسفی اسلامی بعد از حمله مغول در ایران کوشش نکرده است.<ref>نصر، آشنایی با ملاصدرا در مغرب‌زمین، ۱۳۴۰ش، ص۱۱.</ref> همچنین از نظر نصر، کربن سهم قابل توجهی در آشناساختن غربیان با ملاصدرا داشته است.<ref>نصر، آشنایی با ملاصدرا در مغرب‌زمین، ۱۳۴۰ش، ص۱۲.</ref> | |||
[[سید حسین نصر]] معتقد است کربن در فرانسه تحقیقات اسلامی را تحت تأثیر قرار داد و بر فلسفه و مطالعه باب طریقت باطنی در محیط دانشگاهی موثر بود. در آلمان، آثار کربن در خصوص اندیشه اسلامی مورد مطالعه قرار می‌گیرد. در جوامع انگلیسی زبان، بسیاری از آثار کربن ترجمه شده و در حال حاضر شناخته شده است. | [[سید حسین نصر]] معتقد است کربن در فرانسه تحقیقات اسلامی را تحت تأثیر قرار داد و بر فلسفه و مطالعه باب طریقت باطنی در محیط دانشگاهی موثر بود. در آلمان، آثار کربن در خصوص اندیشه اسلامی مورد مطالعه قرار می‌گیرد. در جوامع انگلیسی زبان، بسیاری از آثار کربن ترجمه شده و در حال حاضر شناخته شده است. | ||
تحقیقات کربن در خصوص اندیشه اسلامی متاخر در ایران به نحو گسترده تاثیرگذار بود. انجمن (مجمع) ابن عربی که اولین بار در بریتانیا تاسیس شد و اکنون در آمریکا هم فعال است، متاثر از اندیشه‌های کربن است. همچنین متون فلسفی، عرفانی عربی و فارسی که توسط کربن ویرایش شد، به‌طور کلی تاثیر گسترده‌ای در محافل دانشگاهی در غرب داشته است و بسیاری از محققان جوان را به‌سمت مطالعه اشخاصی چون سهروردی، روزبهان بقلی، [[سید حیدر آملی]]، میرداماد، [[ملاصدرا]] و فلاسفه اسماعیلی از ابوحاتم رازی به بعد کشانده است.<ref>سخنرانی سید حسین نصر در ۱۹۹۸ میلادی، یادی از هانری کربن، ۱۳۸۲ش.</ref> داریوش شایگان با اشاره به دوستی ۱۸ ساله خود با کربن معتقد است که کربن، سهروردی را به غرب معرفی کرد.<ref>[http://iranianstudies.org/fa/%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D8%B4-%D8%B4%D8%A7%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7%D9%86%D8%B1%DB%8C-%DA%A9%D8%B1%D8%A8%D9%86-%D8%B3%D9%87%D8%B1%D9%88%D8%B1%D8%AF%DB%8C-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D9%87/ سایت آکادمی مطالعات ایرانی لندن.]</ref> | تحقیقات کربن در خصوص اندیشه اسلامی متاخر در ایران به نحو گسترده تاثیرگذار بود. انجمن (مجمع) ابن عربی که اولین بار در بریتانیا تاسیس شد و اکنون در آمریکا هم فعال است، متاثر از اندیشه‌های کربن است. همچنین متون فلسفی، عرفانی عربی و فارسی که توسط کربن ویرایش شد، به‌طور کلی تاثیر گسترده‌ای در محافل دانشگاهی در غرب داشته است و بسیاری از محققان جوان را به‌سمت مطالعه اشخاصی چون سهروردی، روزبهان بقلی، [[سید حیدر آملی]]، میرداماد، [[ملاصدرا]] و فلاسفه اسماعیلی از ابوحاتم رازی به بعد کشانده است.<ref>سخنرانی سید حسین نصر در ۱۹۹۸ میلادی، یادی از هانری کربن، ۱۳۸۲ش.</ref> داریوش شایگان با اشاره به دوستی ۱۸ ساله خود با کربن معتقد است که کربن، سهروردی را به غرب معرفی کرد.<ref>[http://iranianstudies.org/fa/%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D8%B4-%D8%B4%D8%A7%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7%D9%86%D8%B1%DB%8C-%DA%A9%D8%B1%D8%A8%D9%86-%D8%B3%D9%87%D8%B1%D9%88%D8%B1%D8%AF%DB%8C-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D9%87/ سایت آکادمی مطالعات ایرانی لندن.]</ref> | ||
| خط ۱۲۸: | خط ۱۳۰: | ||
*مجله معارف، آبان و آذرماه ۱۳۹۰، شماره ۸۸، گفتگوی شرق و غرب. | *مجله معارف، آبان و آذرماه ۱۳۹۰، شماره ۸۸، گفتگوی شرق و غرب. | ||
*فصلنامه سمات، سال اول، شماره اول، بهار ۱۳۸۹، از صفحه ۱۰۹ تا ۱۲۳. | *فصلنامه سمات، سال اول، شماره اول، بهار ۱۳۸۹، از صفحه ۱۰۹ تا ۱۲۳. | ||
*نصر، | *نصر، سید حسین، «زندگی و آثار و افکار استاد هانری کربن» در جشن‌نامه هانری کربن، زیر نظر سید حسین نصر، تهران، مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل، ۱۳۵۶ش. | ||
*نصر، سید حسین، آشنایی با ملاصدرا در مغرب‌زمین، تهران، دانشکده علوم معقول و منقول طهران، ۱۳۴۰ش. | |||
*گفتگو با سید حسین نصر، کاشف قاره‌های معنوی، ماهنامه اطلاعات حکمت و معرفت، اردیبهشت ۱۳۸۸ شماره ۲. | *گفتگو با سید حسین نصر، کاشف قاره‌های معنوی، ماهنامه اطلاعات حکمت و معرفت، اردیبهشت ۱۳۸۸ شماره ۲. | ||
*سخنرانی سید حسین نصر در ۱۹۹۸ میلادی، منتشر شده در: یادی از هانری کربن، شهرام پازوکی، تهران، موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، ۱۳۸۲. | *سخنرانی سید حسین نصر در ۱۹۹۸ میلادی، منتشر شده در: یادی از هانری کربن، شهرام پازوکی، تهران، موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، ۱۳۸۲. | ||