دفن میت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:دفن میت.jpg|250px|بندانگشتی|تصویری از دفن میت]]

'''دَفْنْ''' در [[فقه]] به معنای به خاک‌سپردن میت (''شخصِ درگذشته'') است. دفن میت پس از [[غسل|غُسل]]، [[کفن]] و خواندن [[نماز میت]]، مطابق با [[احکام شرعی]] انجام می‌شود. این عمل، [[وجوب|واجب کفایی]] است.

کارهای واجب بر انسان در مورد مردگان، از نوع [[واجب کفایی|واجبِ کفایی]] است و برخی از آن‌ها (''تکفین، [[حنوط]] و [[دفن]] کردن'') به [[قصد قربت]] نیاز ندارند و شماری دیگر (''غسل و نماز میت'') نیازمند قصد قربت‌اند. چنانچه به سبب عوامل خاص، انجام دادن هریک از این واجبات برای افراد ممکن نباشد، از عهده آنان ساقط می‌شود.<ref> طباطبائی یزدی، ج ۱، ص ۳۷۶، ۳۹۵، ۴۰۳، ۴۱۴، ۴۲۱، ۴۳۷؛ زحیلی، ج ۲، ص ۱۵۰۸ </ref>

==مقدمات دفن میت==

فقهای [[امامیه|امامی]] [[غسل میت|غسل]] دادن میت را شامل سه بار شستن او به ترتیب با آب مخلوط با سدر، آب مخلوط با [[کافور]] و آب خالص (''قَراح'') دانسته‌اند. پس از آن، [[حنوط|تحنیط]] یعنی مالیدن کافور بر مواضع هفتگانه سجود میت (''پیشانی، کفِ دو دست، دو زانو و سَرِ انگشت ِبزرگ پا‌ها'') واجب است. [[کفن]] کردن میت مسلمان نیز [[واجب]] است و با سه قطعه کفن تمام بدن او پوشانده می‌شود. هریک از مراحلِ آماده سازی میت برای خاکسپاری، شرایط و آداب و اَحکام مفصّلی دارد.<ref> برای نمونه رجوع کنید به نراقی، ج ۳، ص ۸۶۲۵۰؛ نجفی، ج ۴، ص ۱۱۸-۲۶۳ </ref> در [[فقه]] [[اهل سنّت]] هم غسل دادن و کفن کردن میت (<small>با وجود تفاوت‌هایی در جزئیات با فقه امامی</small>) واجب به شمار می‌رود، ولی تحنیط واجب نیست.<ref> رجوع کنید به زحیلی، ج ۲، ص ۱۴۸۳-۱۵۰۷ </ref>