هند: تفاوت میان نسخه‌ها

صوفیان، دیگر گروه مسلمان بودند که با سفر به هند یا اقامت در این سرزمین، زمینه گسترش اسلام را در آنجا فراهم کردند. ابو علی سندی، [[حسین بن منصور حلاج]]، شیخ اسماعیل، ابوحفص ربع بن صاحب اسدی و باباریحان از جمله این صوفیان‌اند.<ref>تاریخ اسلام در هند، ص۲۲۹-۲۳۵</ref> در سده‌های بعد نیز گروه‌های بزرگی از صوفیان به خصوص از [[ایران]] به هند مهاجرت کردند.

سلطه سیاسی مسلمانان در دوران فتوحات، بیشتر اختصاص به دره سند داشت که بخش بزرگی از آن، امروزه در [[پاکستان]] قرار گرفته است. محمد بن قاسم در سال ۹۵ قمری توانست مولتان را تصرف کند. حضور نظامی و سیاسی مسلمانان در مناطق داخلی هند به دوران حکومت [[غزنویان]] باز می‌گردد که مسلمانان موفق به تصرف بخش‌های وسیعی از غرب هندوستان شدند. [[غوریان]](۵۴۳-۶۱۲ق.) نیز در سده ششم هجری مدتی بر مناطق شمال و غرب هند سلطه داشتند.<ref>لین پل، تاریخ دولت‌های اسلام و خاندان‌های حکومتگر، ص۴۹۵-۵۰۲</ref>

از سال ۶۰۲ قطب‌الدین ایبک که از سوی غوریان بر دهلی حاکم بود، اعلام استقلال نموده و نخستین دولت اسلامی هند را با نام "ممالیک" بنا کرد، ایلتتمش جانشین ایبک قدرت خود را در هند توسعه داد و خلیفه [[بغداد]] نیز حکومت وی را به رسمیت شناخت. حکومت ممالیک و یک سلسله از حکومت‌های مسلمان دیگر که تا قرن دهم قمری جانشین آن شدند به سلاطین دهلی معروفند. از جمله این سلاطین می‌توان به خلجیان(۶۸۹-۷۲۰ق.)، تغلق‌شاهیان(۷۲۰-۸۱۵ق.)، خضرخان‌ها(۸۱۷-۸۴۷ق.)، لودی‌ها(۸۵۵-۹۳۲ق.)، افغانان(۹۴۷-۹۳۶)اشاره کرد.

در سایر نواحی هندوستان نیز حکومت‌های مسلمانی تشکیل شدند که از آن میان باید به پادشاهان دکن مانند بهمنیان(۷۴۸-۹۳۳)، عمادشاهیان(۸۹۶-۹۸۳ق.)، [[نظام‌شاهیان]](۸۹۶-۱۰۰۸ق.)، [[عادلشاهیان]](۸۹۵-۱۰۹۷ق.)و [[قطب شاهیان]](۹۱۸-۱۰۹۸ق.)اشاره کرد. حکومت مغولان(۹۳۲-۱۲۷۵ق.) که در سده دهم هجری به دست ظهیرالدین بابر یکی از نوادگان [[تیمور گورکانی|امیر تیمور]]، تاسیس شد، در دوران اوج قدرت خود بر بیشتر نواحی هندوستان سلطه یافت. حکومت مغولان دوره رواج و گسترش اسلام در هندوستان و نیز دوره پرشکوه فرهنگ و هنر اسلامی در این سرزمین بود.<ref>لین پل، تاریخ دولت‌های اسلامی و خاندان‌های حکومتگر، ۵۰۵-۵۳۶</ref>