پرش به محتوا

حوا: تفاوت میان نسخه‌ها

۳ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۰
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{الگو:کتاب‌شناسی ناقص}}
{{الگو:کتاب‌شناسی ناقص}}
[[پرونده:مقبره کنونی حوا در جده.jpg|بندانگشتی|250px|مقبره منسوب به حوا در [[جده (شهر)|جده]]]]
[[پرونده:مقبره کنونی حوا در جده.jpg|بندانگشتی|300px|مقبره منسوب به حوا در [[جده (شهر)|جده]]]]
'''حَوّا'''، نخستین زن، همسر [[حضرت آدم]] و مادر نسل بشر است. در کتب مقدس یهودی-مسیحی از او نام برده شده اما در [[قرآن]] نام حوا ذکر نشده و فقط با عنوان همسر آدم به او اشاره می‌شود. در کتب [[تفسیر|تفسیری]]، تاریخی و روایی مسلمانان نام حوا آمده و داستان‌هایی درباره خلقت او، خوردن او و آدم از میوه ممنوعه، هبوط‌شان به زمین و زندگی آنان پس از [[هبوط]] نقل شده است. درباره محل دفن حوا اختلاف است و مرقدی در [[جده]] [[عربستان]] به او نسبت داده می‌شود.
'''حَوّا'''، نخستین زن، همسر [[حضرت آدم]] و مادر نسل بشر است. در کتب مقدس یهودی-مسیحی از او نام برده شده اما در [[قرآن]] نام حوا ذکر نشده و فقط با عنوان همسر آدم به او اشاره می‌شود. در کتب [[تفسیر|تفسیری]]، تاریخی و روایی مسلمانان نام حوا آمده و داستان‌هایی درباره خلقت او، خوردن او و آدم از میوه ممنوعه، هبوط‌شان به زمین و زندگی آنان پس از [[هبوط]] نقل شده است. درباره محل دفن حوا اختلاف است و مرقدی در [[جده]] [[عربستان]] به او نسبت داده می‌شود.


خط ۶۳: خط ۶۳:
===حوا در کتب تاریخی===
===حوا در کتب تاریخی===
با این‌که در منابع حدیثی شیعه و سنّی، روایات معدودی درباره حوا آمده است، در کتاب‌های تاریخ، تراجم و قصص انبیا روایاتی فراوان، گوناگون و غالباً از گونه [[اسرائیلیات]] دیده می‌شود.<ref>عبدالرحمان ربیع، الاسرائیلیات فی تفسیرالطبری: دراسة فی اللغة و المصادر العبریه، ج۱، ص۱۰۶۱۰۸؛ محمد قاسمی، اسرائیلیات و تأثیر آن بر داستانهای انبیا در تفاسیر قرآن، ج۱، ص۲۴۰۲۶۲.</ref> بنابراین روایات، هنگامی که خدا حضرت آدم را در [[بهشت آدم|بهشت]] ساکن کرد، وی تنها بود. سپس خدا او را به خوابی عمیق فرو برد و حوّا را از یکی از دنده‌های پهلوی چپش خلق کرد. در طول این عمل، آدم هیچ دردی حس نکرد، زیرا در غیر این صورت میلی به زن نمی‌داشت. سپس بر حوّا لباسهای بهشتی پوشاندند، وی را آراستند و بالای سر آدم نشاندند. آدم پس از بیدار شدن او را دید و وی را حوّا نامید.
با این‌که در منابع حدیثی شیعه و سنّی، روایات معدودی درباره حوا آمده است، در کتاب‌های تاریخ، تراجم و قصص انبیا روایاتی فراوان، گوناگون و غالباً از گونه [[اسرائیلیات]] دیده می‌شود.<ref>عبدالرحمان ربیع، الاسرائیلیات فی تفسیرالطبری: دراسة فی اللغة و المصادر العبریه، ج۱، ص۱۰۶۱۰۸؛ محمد قاسمی، اسرائیلیات و تأثیر آن بر داستانهای انبیا در تفاسیر قرآن، ج۱، ص۲۴۰۲۶۲.</ref> بنابراین روایات، هنگامی که خدا حضرت آدم را در [[بهشت آدم|بهشت]] ساکن کرد، وی تنها بود. سپس خدا او را به خوابی عمیق فرو برد و حوّا را از یکی از دنده‌های پهلوی چپش خلق کرد. در طول این عمل، آدم هیچ دردی حس نکرد، زیرا در غیر این صورت میلی به زن نمی‌داشت. سپس بر حوّا لباسهای بهشتی پوشاندند، وی را آراستند و بالای سر آدم نشاندند. آدم پس از بیدار شدن او را دید و وی را حوّا نامید.
[[پرونده:نمایی قدیمی از مرقد حوا در جده.jpg|بندانگشتی|۲۰۰px|نمایی قدیمی از مرقد حوا در جده (۱۹۱۸م)]]
[[پرونده:نمایی قدیمی از مرقد حوا در جده.jpg|بندانگشتی|300px|نمایی قدیمی از مرقد حوا در جده (۱۹۱۸م)]]


در همین منابع آمده است که آدم و حوّا در بهشت در ناز و نعمت بودند، اما ابلیس، که از دهان مار سخن می‌گفت، با کمک طاووس آن‌ها را فریب داد و میوه ممنوعه (جاودانگی) را ابتدا حوّا و سپس آدم خورد. در روایتی آمده است تا زمانی که آدم عقل سلیم داشت از میوه ممنوعه نخورد، ازاینرو، حوّا به او شراب نوشاند و سپس او را نزد درخت برد و وادار به خوردن از میوه آن نمود.
در همین منابع آمده است که آدم و حوّا در بهشت در ناز و نعمت بودند، اما ابلیس، که از دهان مار سخن می‌گفت، با کمک طاووس آن‌ها را فریب داد و میوه ممنوعه (جاودانگی) را ابتدا حوّا و سپس آدم خورد. در روایتی آمده است تا زمانی که آدم عقل سلیم داشت از میوه ممنوعه نخورد، ازاینرو، حوّا به او شراب نوشاند و سپس او را نزد درخت برد و وادار به خوردن از میوه آن نمود.
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۰۰

ویرایش