پرش به محتوا

حوا: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱ مهٔ ۲۰۱۷
جز
حوا در سنت اسلامی اصلاح لینک بهشت آدم
imported>Mahdiemadi
جز (هبوط آدم و حوا در بهشت لینک بهشت آدم)
imported>Mahdiemadi
جز (حوا در سنت اسلامی اصلاح لینک بهشت آدم)
خط ۶۴: خط ۶۴:


===وسوسه شدن حوّا در احادیث===
===وسوسه شدن حوّا در احادیث===
هرچند در احادیث تفسیری، درباره جزئیات وسوسه شیطان و نقش حوّا در رانده شدن خود و همسرش از بهشت مطالبی آمده<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۵ـ۶.</ref> که ظاهراً برگرفته از داستان مذکور در سفر پیدایش در عهد عتیق است.<ref>طباطبائی، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۴۰.</ref>
هرچند در احادیث تفسیری، درباره جزئیات وسوسه شیطان و نقش حوّا در رانده شدن خود و همسرش از [[بهشت آدم|بهشت]] مطالبی آمده<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۵ـ۶.</ref> که ظاهراً برگرفته از داستان مذکور در سفر پیدایش در عهد عتیق است.<ref>طباطبائی، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۴۰.</ref>
همچنین در حدیثی با قید نام حوّا آمده: «اگر حوّا نبود، جنس زن به شوهرش خیانت نمی‌کرد»<ref>بخاری، صحیح البخاری، ج۴، ص۱۲۶؛ مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۴، ص۱۷۹.</ref> که مراد از خیانت، نقش حوّا در نخستین گناه آدم دانسته شده است.<ref>نووی، صحیح مسلم بشرح النووی، ج۱۰، ص۵۹؛ ابن حجر عسقلانی، فتحالباری: شرح صحیح البخاری، ج۶، ص۲۶۱.</ref> همچنین روایتی بر وسوسه شدن حوّا پس از اخراج از بهشت دلالت دارد. بنابراین روایت، حوّا باردار می‌شد ولی بچه‌اش زنده نمی‌ماند. شیطان (که حارث نامیده می‌شد) نزد وی آمد و او را وسوسه کرد که بچه را عبدالحارث بنامد تا زنده بماند. آنان نیز چنین کردند در حالی که این وسوسه‌ای شیطانی بود.<ref>ابن حنبل، مسند الامام احمد بن حنبل، ج۵، ص۱۱؛ ترمذی، سنن الترمذی، ج۴، ص۳۳۲؛ طبری، تاریخ (بیروت)، ج۱، ص۱۴۸-۱۵۰؛ قمی، تفسیرالقمی، ذیل اعراف: ۱۹۰.</ref> بنابراین روایت، حوّا دوباره موجب فریب آدم شد. (عالمان شیعه و سنّی نقد‌ها یا تأویلاتی در این زمینه دارند.)<ref>علم الهدی، تنزیةالانبیاء، ج۱، ص۲۹ـ۳۴؛ ذیل اعراف: ۱۹۰، طبرسی، تفسیر مجمع البیان.</ref> علامه مجلسی صدور این روایات از امامان شیعه را از روی تقیه دانسته است؛ علامه طباطبائی [۸۷] این روایت و نظایر آن را جعلی یا از اسرائیلیات دانسته است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۱۱، ص۲۴۹ـ۲۵۶.</ref>
همچنین در حدیثی با قید نام حوّا آمده: «اگر حوّا نبود، جنس زن به شوهرش خیانت نمی‌کرد»<ref>بخاری، صحیح البخاری، ج۴، ص۱۲۶؛ مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۴، ص۱۷۹.</ref> که مراد از خیانت، نقش حوّا در نخستین گناه آدم دانسته شده است.<ref>نووی، صحیح مسلم بشرح النووی، ج۱۰، ص۵۹؛ ابن حجر عسقلانی، فتحالباری: شرح صحیح البخاری، ج۶، ص۲۶۱.</ref> همچنین روایتی بر وسوسه شدن حوّا پس از اخراج از بهشت دلالت دارد. بنابراین روایت، حوّا باردار می‌شد ولی بچه‌اش زنده نمی‌ماند. شیطان (که حارث نامیده می‌شد) نزد وی آمد و او را وسوسه کرد که بچه را عبدالحارث بنامد تا زنده بماند. آنان نیز چنین کردند در حالی که این وسوسه‌ای شیطانی بود.<ref>ابن حنبل، مسند الامام احمد بن حنبل، ج۵، ص۱۱؛ ترمذی، سنن الترمذی، ج۴، ص۳۳۲؛ طبری، تاریخ (بیروت)، ج۱، ص۱۴۸-۱۵۰؛ قمی، تفسیرالقمی، ذیل اعراف: ۱۹۰.</ref> بنابراین روایت، حوّا دوباره موجب فریب آدم شد. (عالمان شیعه و سنّی نقد‌ها یا تأویلاتی در این زمینه دارند.)<ref>علم الهدی، تنزیةالانبیاء، ج۱، ص۲۹ـ۳۴؛ ذیل اعراف: ۱۹۰، طبرسی، تفسیر مجمع البیان.</ref> علامه مجلسی صدور این روایات از امامان شیعه را از روی تقیه دانسته است؛ علامه طباطبائی [۸۷] این روایت و نظایر آن را جعلی یا از اسرائیلیات دانسته است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۱۱، ص۲۴۹ـ۲۵۶.</ref>


===حوا در کتب تاریخی===
===حوا در کتب تاریخی===


با این‌که در منابع حدیثی شیعه و سنّی، روایات معدودی درباره حوا آمده است، در کتاب‌های تاریخ، تراجم و قصص انبیا روایاتی فراوان، گوناگون و غالباً از گونه اسرائیلیات دیده می‌شود.<ref>عبدالرحمان ربیع، الاسرائیلیات فی تفسیرالطبری: دراسة فی اللغة و المصادر العبریه، ج۱، ص۱۰۶ـ۱۰۸؛ محمد قاسمی، اسرائیلیات و تأثیر آن بر داستانهای انبیا در تفاسیر قرآن، ج۱، ص۲۴۰ـ۲۶۲.</ref> بنابراین روایات، هنگامی که خدا حضرت آدم را در بهشت ساکن کرد، وی تنها بود. سپس خدا او را به خوابی عمیق فرو برد و حوّا را از یکی از دنده‌های پهلوی چپش خلق کرد. در طول این عمل، آدم هیچ دردی حس نکرد، زیرا در غیر این صورت میلی به زن نمی‌داشت. سپس بر حوّا لباسهای بهشتی پوشاندند، وی را آراستند و بالای سر آدم نشاندند. آدم پس از بیدار شدن او را دید و وی را حوّا نامید.
با این‌که در منابع حدیثی شیعه و سنّی، روایات معدودی درباره حوا آمده است، در کتاب‌های تاریخ، تراجم و قصص انبیا روایاتی فراوان، گوناگون و غالباً از گونه اسرائیلیات دیده می‌شود.<ref>عبدالرحمان ربیع، الاسرائیلیات فی تفسیرالطبری: دراسة فی اللغة و المصادر العبریه، ج۱، ص۱۰۶ـ۱۰۸؛ محمد قاسمی، اسرائیلیات و تأثیر آن بر داستانهای انبیا در تفاسیر قرآن، ج۱، ص۲۴۰ـ۲۶۲.</ref> بنابراین روایات، هنگامی که خدا حضرت آدم را در [[بهشت آدم|بهشت]] ساکن کرد، وی تنها بود. سپس خدا او را به خوابی عمیق فرو برد و حوّا را از یکی از دنده‌های پهلوی چپش خلق کرد. در طول این عمل، آدم هیچ دردی حس نکرد، زیرا در غیر این صورت میلی به زن نمی‌داشت. سپس بر حوّا لباسهای بهشتی پوشاندند، وی را آراستند و بالای سر آدم نشاندند. آدم پس از بیدار شدن او را دید و وی را حوّا نامید.
[[پرونده:نمایی قدیمی از مرقد حوا در جده.jpg|بندانگشتی|200px|نمایی قدیمی از مرقد حوا در جده (1918م)]]
[[پرونده:نمایی قدیمی از مرقد حوا در جده.jpg|بندانگشتی|200px|نمایی قدیمی از مرقد حوا در جده (1918م)]]


کاربر ناشناس