Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۳۲۸
ویرایش
البرهان فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←ساختار و سبک تالیف
imported>Hrezaei بدون خلاصۀ ویرایش |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←ساختار و سبک تالیف) |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
علامه بحرانى در البرهان، تنها به ذكر روايات و اخبار بسنده كرده، و سلسله اسناد احاديث ضبط شده و احاديث اهل سنت را به صورت جداگانه در پايان هر بخش آورده است. او كتاب تفسير خود را بيان تأويل آيات مى‌داند.<ref>بحرانى، هاشم، البرهان فى تفسير القرآن، ج1، ص4.</ref>و منظور وي از تأويل دقيقاً احاديث نقل شده از [[ائمه معصومین|امامان معصوم]] (ع) و ذكر فضايل آنان است. وي در خلال تفسير خود توضيحى بر مطالب جمع‌آوري شده، نيفزوده است، اما در مقدمه مفصلى كه پيش از تفسير آورده، ديدگاه‌ها و تحليل خود از تفسير و مبانى آن را وصف كرده است.<ref>بحرانى، هاشم، البرهان فى تفسير القرآن، ج1، ص2-5.</ref> مقدمه ديگري نيز بر كتاب او توسط [[ابوالحسن شريف عاملى اصفهانى]] (د 1138ق يا 1140ق) با عنوان [[مرآة الانوار و مشكاة الاسرار]] نگارش يافته است. | علامه بحرانى در البرهان، تنها به ذكر روايات و اخبار بسنده كرده، و سلسله اسناد احاديث ضبط شده و احاديث اهل سنت را به صورت جداگانه در پايان هر بخش آورده است. او كتاب تفسير خود را بيان تأويل آيات مى‌داند.<ref>بحرانى، هاشم، البرهان فى تفسير القرآن، ج1، ص4.</ref>و منظور وي از تأويل دقيقاً احاديث نقل شده از [[ائمه معصومین|امامان معصوم]] (ع) و ذكر فضايل آنان است. وي در خلال تفسير خود توضيحى بر مطالب جمع‌آوري شده، نيفزوده است، اما در مقدمه مفصلى كه پيش از تفسير آورده، ديدگاه‌ها و تحليل خود از تفسير و مبانى آن را وصف كرده است.<ref>بحرانى، هاشم، البرهان فى تفسير القرآن، ج1، ص2-5.</ref> مقدمه ديگري نيز بر كتاب او توسط [[ابوالحسن شريف عاملى اصفهانى]] (د 1138ق يا 1140ق) با عنوان [[مرآة الانوار و مشكاة الاسرار]] نگارش يافته است. | ||
علامه بحرانی در 16 باب مقدمه مسائل قرآنى و ديدگاه‌هاي تفسيري خود را بيان مى‌كند و فضاي حاكم بر اين ابواب و مقدمات بيان اختصاص تفسير به [[ائمه اطهار]] (ع) است و صريحاً در باب ششم ديگران را از دست زدن به [[ | علامه بحرانی در 16 باب مقدمه مسائل قرآنى و ديدگاه‌هاي تفسيري خود را بيان مى‌كند و فضاي حاكم بر اين ابواب و مقدمات بيان اختصاص تفسير به [[ائمه اطهار]] (ع) است و صريحاً در باب ششم ديگران را از دست زدن به [[تفسیر]] نهى مى‌كند. هرچند تعبير او از تفسير در اينجا به [[تفسیر|تأويل]] بسيار نزديك شده است. در باب پانزدهم به بيان همبستگى [[اهل بیت(ع)|عترت]] و [[قرآن]] و تأكيد بر اينكه باطن و علم قرآن نزد ائمه(ع) است، مى‌پردازد. باب آخر مقدمه، يعنى باب شانزدهم معرفى منابع وي و ارائه برخى اصطلاحات رايج تفسيري است؛ بى آنكه تعريفى از هيچ يك از اين اصطلاحات از قبيل [[ناسخ و منسوخ]]، [[محكم و متشابه]]، عام و خاص، و تقديم و تأخير ارائه دهد و بدين‌گونه، زمينه را براي وارد شدن در تفسير آيات و بيان احاديثى در ذيل آيه، يا آيات منتخب هموار مى‌سازد. حسى كه به فضاي تفسير البرهان غلبه دارد، حاكى از دفاعى كلامى براي اثبات حقانيت و معرفى فضايل [[اهل بیت]] (ع) است. | ||
==منابع تفسیر== | ==منابع تفسیر== | ||