پرش به محتوا

تعزیه‌خوانی (آیین): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
(درج الگوی درجه بندی)
خط ۵۵: خط ۵۵:


===دوران زندیه===
===دوران زندیه===
منابع از اجرای تعزیه [[قاسم بن حسن|حضرت قاسم(ع)]] در زمان [[زندیه]] خبر می‌دهند، این مطلب گویای آن است که بی‌تردید تعزیه‌خوانی راهی نسبتاً دراز پیموده تا به شکل یک نمایش کاملاً نظام یافته در این دوره درآمده است. تعزیه خوانی «‌عروسی حضرت قاسم »، که با مکالمات و شعرخوانی بسیار ظریف همراه است و در میان مجالس تعزیه از مجالس فرعی و گوشه به شمار می‌آید، باید بنابر شواهد و قراین از مجموعه نمایشهای متأخرتر از نمایشهای اصلی، مانند تعزیه «‌شهادت حضرت [[امام حسین(ع)]]‌» ساخته شده باشد. از این رو تعزیه خوانی باید دورۀ تکوین و تحولی را در دورۀ صفوی و پس از آن پیموده باشد تا در دورۀ زندیان تعزیه «‌عروسی حضرت قاسم‌» را به نمایش گذارد.<ref>بلوکباشی، شمایل و شمایل‌نگاری در حوزۀ هنرهای عامه ایران، ص۳-۷؛ بلوکباشی، تعزیه‌خوانی، حدیث قدسی مصایب در نمایش آیینی، ص۲۴.</ref>
منابع از اجرای تعزیه [[قاسم بن حسن|حضرت قاسم(ع)]] در زمان [[زندیه]] خبر می‌دهند، این مطلب گویای آن است که بی‌تردید تعزیه‌خوانی راهی نسبتاً دراز پیموده تا به شکل یک نمایش کاملاً نظام یافته در این دوره درآمده است. تعزیه خوانی «‌عروسی حضرت قاسم »، که با مکالمات و شعرخوانی بسیار ظریف همراه است و در میان مجالس تعزیه از مجالس فرعی و گوشه به شمار می‌آید، باید بنابر شواهد و قراین از مجموعه نمایش های متأخرتر از نمایش های اصلی، مانند تعزیه «‌شهادت حضرت [[امام حسین(ع)]]‌» ساخته شده باشد. از این رو تعزیه خوانی باید دورۀ تکوین و تحولی را در دورۀ صفوی و پس از آن پیموده باشد تا در دورۀ زندیان تعزیه «‌عروسی حضرت قاسم‌» را به نمایش گذارد.<ref>بلوکباشی، شمایل و شمایل‌نگاری در حوزۀ هنرهای عامه ایران، ص۳-۷؛ بلوکباشی، تعزیه‌خوانی، حدیث قدسی مصایب در نمایش آیینی، ص۲۴.</ref>


فرانکلین -شرق‌شناس، که در [[دوره زندیه]] در [[ایران]] بود ــ در سفرنامه خود از برخی مجالس عزاداری در [[شیراز]] گزارش داده است. بنا بر این گزارش، در دهه اولِ [[محرّم]] دسته‌هایی از جوانان به مثابه سپاهیان امام و [[عمرسعد]] ــ که هر دسته با علائم مخصوصی شناخته می‌شدند ــ در کوچه‌ها و خیابان‌ها با هم می‌جنگیدند.{{مدرک}}  
فرانکلین -شرق‌شناس، که در [[دوره زندیه]] در [[ایران]] بود ــ در سفرنامه خود از برخی مجالس عزاداری در [[شیراز]] گزارش داده است. بنا بر این گزارش، در دهه اولِ [[محرّم]] دسته‌هایی از جوانان به مثابه سپاهیان امام و [[عمرسعد]] ــ که هر دسته با علائم مخصوصی شناخته می‌شدند ــ در کوچه‌ها و خیابان‌ها با هم می‌جنگیدند.{{مدرک}}  
۱۸٬۳۲۷

ویرایش