پرش به محتوا

تعقیبات: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۰۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۳
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{نیایش}}
{{نیایش}}
'''تَعقیبات''' مجموعه‌ای از [[دعا]]ها، اذکار و برخی [[آیات قرآن]] که خواندن آنها پس از [[نمازهای یومیه]]، [[مستحب]] است. برخی از تعقیبات نماز تعقیبات مشترک هستند و بعد از هر نمازی خواندن آن‌ها [[مستحب]] است. برای هر یک از [[نمازهای روزانه]] نیز دعاها و [[ذکر]]هایی توصیه شده است. [[تسبیحات حضرت زهرا]]، [[آیه الکرسی]] و [[سجده شکر]] جزو مشهورترین تعقیبات هستند.
'''تَعقیبات''' مجموعه‌ای از [[دعا]]ها، اذکار و برخی [[آیات قرآن]] که خواندن آنها پس از [[نمازهای یومیه]]، [[مستحب]] است. برخی از تعقیبات نماز، تعقیبات مشترک هستند و بعد از هر نمازی خواندن آن‌ها [[مستحب]] است. برای هر یک از [[نمازهای روزانه]] نیز دعاها و [[ذکر]]هایی توصیه شده است. [[تسبیحات حضرت زهرا]]، [[آیه الکرسی]] و [[سجده شکر]] جزو مشهورترین تعقیبات هستند.


==در لغت و فقه==
==در لغت و فقه==
تعقیب در لغت، به معنای دنبال کردن، از پی چیزی رفتن یا دنبال امری یا کسی را گرفتن است.<ref>لغت نامه دهخدا، فرهنگ لغت عمید، فرهنگ فارسی معین.</ref> و در اصطلاح فقهی، مجموعه‌ای از اعمال [[مستحب]] است که پس از [[عبادات]] انجام می‌گیرد. همچنین به معنای اوراد و دعاهایی است که بعد از نماز خوانده می‌شود.<ref>لغت نامه دهخدا، فرهنگ لغت عمید، فرهنگ فارسی معین.</ref>
تعقیب در لغت، به‌معنای دنبال کردن، از پی چیزی رفتن یا دنبال امری یا کسی را گرفتن است.<ref>لغت‌نامه دهخدا، فرهنگ لغت عمید، فرهنگ فارسی معین.</ref> و در اصطلاح فقهی، مجموعه‌ای از اعمال [[مستحب]] است که پس از [[عبادات]] انجام می‌گیرد. همچنین به‌معنای اوراد و دعاهایی است که بعد از نماز خوانده می‌شود.<ref>لغت‌نامه دهخدا، فرهنگ لغت عمید، فرهنگ فارسی معین.</ref>


تعبیر تعقیبات، در اخباری از زبان [[امام صادق(ع)]] به کار رفته<ref>کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۳۴۱؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۳۲۹.</ref> و در قرن‌های متمادی همواره رایج بوده است.
تعبیر تعقیبات، در اخباری از زبان [[امام صادق(ع)]] به کار رفته<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۴۱؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص۳۲۹.</ref> و در قرن‌های متمادی همواره رایج بوده است.


==در قرآن ==
==در قرآن ==
برخی در تفسیر آیه‌های {{متن قرآن|فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ ﴿۷﴾ وَإِلَیٰ رَبِّک فَارْغَب ﴿۸﴾|سوره=الشرح|آیه=۷-۸}} <ref>انشراح/۸/۹۴-۷.</ref> این دو آیه را ناظر به تعقیبات دانسته‌اند. <ref>نک: طبری، التفسیر، ج ۳۰، ص ۲۳۷-۲۳۶؛ طبرسی، مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۳۹۱؛ ابن قدامه، المغنی، ج ۱، ص ۲۷۳؛ صاحب جواهر، جواهر الکلام، ج ۱، ص ۳۹۰.</ref>
برخی در تفسیر آیه‌های {{متن قرآن|فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ ﴿۷﴾ وَإِلَیٰ رَبِّک فَارْغَب ﴿۸﴾|سوره=الشرح|آیه=۷-۸}} <ref>انشراح/۸/۹۴-۷.</ref> این دو آیه را ناظر به تعقیبات دانسته‌اند. <ref>نک: طبری، التفسیر، ج۳۰، ص۲۳۷-۲۳۶؛ طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص ۳۹۱؛ ابن قدامه، المغنی، ج ۱، ص۲۷۳؛ صاحب جواهر، جواهر الکلام، ج۱، ص۳۹۰.</ref>


برخی از مفسران مانند [[ابن عباس]]، آیه شریفه {{متن قرآن|وَمِنَ اللَّیلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿۴۰﴾|سوره=ق|آیه=۴۰}}<ref>ق/۵۰/۴۰.</ref> را به تسبیح پس از نماز یا تعقیبات بازگردانده‌اند، اما شماری از مفسران [[اهل سنت]]، آن را به [[نافله‌های روزانه|نافله‌ روزانه]] پس از [[نمازهای یومیه]] تفسیر کرده‌اند.<ref>نک: طبری، التفسیر، ج ۲۶، ص ۱۸۲؛ ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ج ۴، ص ۲۳۱.</ref> گفتنی است همین معنای [[نماز تطوع]] پس از نماز دیگر، از مهمترین موارد کاربرد اصطلاح تعقیب در متون فقهی اهل سنت بوده است.<ref>نک: ابن قدامه، المغنی، ج ۱، ص ۴۵۷؛ ابن مفلح، المبدع، ج ۲، ص ۱۹.</ref>
برخی از مفسران مانند [[ابن عباس]]، آیه شریفه {{متن قرآن|وَمِنَ اللَّیلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿۴۰﴾|سوره=ق|آیه=۴۰}}<ref>ق/۵۰/۴۰.</ref> را به تسبیح پس از نماز یا تعقیبات بازگردانده‌اند، اما شماری از مفسران [[اهل سنت]]، آن را به [[نافله‌های روزانه|نافله‌ روزانه]] پس از [[نمازهای یومیه]] تفسیر کرده‌اند.<ref>نک: طبری، التفسیر، ج ۲۶، ص ۱۸۲؛ ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ج ۴، ص ۲۳۱.</ref> گفتنی است همین معنای [[نماز تطوع]] پس از نماز دیگر، از مهمترین موارد کاربرد اصطلاح تعقیب در متون فقهی اهل سنت بوده است.<ref>نک: ابن قدامه، المغنی، ج ۱، ص ۴۵۷؛ ابن مفلح، المبدع، ج ۲، ص ۱۹.</ref>


در برخی از منابع روایی، قرائت برخی سور و [[آیات]] مانند [[معوذات]]، <ref>احمد بن حنبل، مسند، ج ۴، ص ۱۵۵ و ۲۰۱؛ ابو داوود سجستانی، السنن، ج ۲، ص ۸۶.</ref> [[سوره یس]]<ref>شیخ بهایی، مفتاح الفلاح، ص ۱۱۷.</ref> و [[آیة الکرسی]] <ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ج۱، ص۳۰۸.</ref>، پس از نماز فریضه، توصیه شده است.
در برخی از منابع روایی، قرائت برخی سور و [[آیات]] مانند [[معوذات]]،<ref>احمد بن حنبل، مسند، ج۴، ص۱۵۵ و ۲۰۱؛ ابو داوود سجستانی، السنن، ج ۲، ص۸۶.</ref> [[سوره یس]]<ref>شیخ بهایی، مفتاح الفلاح، ص۱۱۷.</ref> و [[آیة الکرسی]]<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ج۱، ص۳۰۸.</ref> پس از نماز فریضه، توصیه شده است.


در فضیلت تعقیبات گفته شده که اگر مؤمنی پس از نماز، آن اندازه به تعقیبات بپردازد که نماز دیگر فرا رسد، او میهمان خداست و حق او بر خداوند آن است که میهمانش را گرامی دارد.<ref>کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۳۴۱.</ref>
در فضیلت تعقیبات، گفته شده که اگر مؤمنی پس از نماز، آن اندازه به تعقیبات بپردازد که نماز دیگر فرا رسد، او میهمان خداست و حق او بر خداوند آن است که میهمانش را گرامی دارد.<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۴۱.</ref>


==اذکار تعقیبات نماز==
==اذکار تعقیبات نماز==
گفتن اذکار مکرر پس از [[نماز]]، به اشکال گوناگون مطرح شده، اما مشهورترین و مؤکدترین آنها در تعقیب هر نماز، [[تسبیحات حضرت زهرا (س)]] است که به ترتیب مشتمل بر ۳۴ تکبیر، ۳۳ الحمدلله و ۳۳ سبحان الله است.<ref>کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۳۴۳-۳۴۲؛ ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص ۱۲۴؛ برای ذکر پس از تسبیحات، نک: طوسی، النهایه، ص ۸۵.</ref> در عین حال، به طور کلی اذکار گوناگون، از تمجید و حمد و تسبیح و تهلیل و صلوات بر [[پیامبر(ص)]] توصیه شده است.<ref>کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۳۴۱.</ref>
گفتن اذکار مکرر پس از [[نماز]]، به اَشکال گوناگون مطرح شده، اما مشهورترین و مؤکدترین آنها در تعقیب هر نماز، [[تسبیحات حضرت زهرا (س)]] است که به‌ترتیب مشتمل بر ۳۴ تکبیر، ۳۳ الحمدلله و ۳۳ سبحان الله است.<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۴۳-۳۴۲؛ ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص ۱۲۴؛ برای ذکر پس از تسبیحات، نک: طوسی، النهایه، ص ۸۵.</ref> در عین حال، به‌طور کلی اذکار گوناگون، از تمجید و حمد و تسبیح و تهلیل و صلوات بر [[پیامبر(ص)]] توصیه شده است.<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۴۱.</ref>


در روایات و کتب فقهی، بر [[دعا]] و ذکر پس از نماز تأکید شده است. در این باره، ادعیه مأثوری وارد شده که از مشهورترین آنها در منابع [[امامیه]]، دعای «‌لا اله الا الله وحده وحده...‌» است.<ref> ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص ۱۲۴؛ طوسی، النهایه، ص ۸۵-۸۴؛ قس: مسلم بن حجاج، صحیح، ج ۲، ص ۸۸۸؛ ابو داوود سجستانی، السنن، ج ۲، ص ۱۸۴.</ref> همچنین می‌توان از دعای «‌اللهم انی اسألک من کلِ خیرٍ احاط بِه علمک...‌» یاد کرد که در روایات توصیه شده است. <ref>کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۳۴۳؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۳۲۳؛ برای دعاهای دیگر، نک: کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۳۴۶-۳۴۳؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۳۲۵-۳۲۴ و ۳۲۸-۳۲۷.</ref>
در روایات و کتب فقهی، بر [[دعا]] و ذکر پس از نماز تأکید شده است. در این‌باره، ادعیه مأثوری وارد شده که از مشهورترین آنها در منابع [[امامیه]]، دعای «‌لا اله الا الله وحده وحده...‌» است.<ref> ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص۱۲۴؛ طوسی، النهایه، ص۸۵-۸۴؛ قس: مسلم بن حجاج، صحیح، ج۲، ص۸۸۸؛ ابو داوود سجستانی، السنن، ج۲، ص۱۸۴.</ref> همچنین می‌توان از دعای «‌اللهم انی اسألک من کلِ خیرٍ احاط بِه علمک...‌» یاد کرد که در روایات توصیه شده است. <ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص ۳۴۳؛ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۳۲۳؛ برای دعاهای دیگر، نک: کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۴۶-۳۴۳؛ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۳۲۵-۳۲۴ و ۳۲۸-۳۲۷.</ref>


افزون بر ادعیه مشترک، برای هر یک از نمازهای روزانه، دعای مخصوصی آمده است.<ref>ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۳۲۷-۳۲۶؛ ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص ۱۲۴؛ طوسی، مصباح المتهجد، ص ۲۰۰؛ ابن طاووس، فلاح السائل، ۱۷۱-۱۷۰؛ برای رساله‌ای مستقل در این باره، نک: آقابزرگ، الذریعه، ج ۴، ص ۲۱۸.</ref> در برخی منابع دیگر آمده که نمازگزار باید هر آنچه را نیاز دارد، از خداوند بخواهد و دعا کند.<ref>ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص ۱۲۴؛ محقق حلی، المعتبر، ج ۲، ص ۲۴۸.</ref>
افزون بر ادعیه مشترک، برای هر یک از نمازهای روزانه، دعای مخصوصی آمده است.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۳۲۷-۳۲۶؛ ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص۱۲۴؛ طوسی، مصباح المتهجد، ص۲۰۰؛ ابن طاووس، فلاح السائل، ص۱۷۱-۱۷۰؛ برای رساله‌ای مستقل در این باره، نک: آقابزرگ، الذریعه، ج ۴، ص ۲۱۸.</ref> در برخی منابع دیگر آمده که نمازگزار باید هر آنچه را نیاز دارد، از خداوند بخواهد و دعا کند.<ref>ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص۱۲۴؛ محقق حلی، المعتبر، ج۲، ص۲۴۸.</ref>


در روایات گفته شده که [[دعا]] پس از نماز [[فریضه]]، بر نماز [[نافله]] رجحان دارد.<ref>کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۳۴۲؛ علامه حلی، نهایة الاحکام، ج ۱، ص ۵۱۰.</ref> بر پایه روایات، دعا پس از نمازهای فریضه به خصوص فجر، ظهر و مغرب، مستجاب است.<ref>کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۳۴۵-۳۴۳.</ref> برخی منابع فقهی، بر این نکته تأکید دارند که اذکار و [[ادعیه مأثور]]، بر ادعیه غیرمأثور فضیلت دارند.<ref>محقق حلی، المعتبر، ج ۲، ص ۲۴۸.</ref>
در روایات، گفته شده که [[دعا]] پس از نماز واجب، بر نماز [[نافله]] رجحان دارد.<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۴۲؛ علامه حلی، نهایة الاحکام، ج۱، ص۵۱۰.</ref> بر پایه روایات، دعا پس از نمازهای فریضه به‌خصوص صبح، ظهر و مغرب، مستجاب است.<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۴۵-۳۴۳.</ref> برخی منابع فقهی، بر این نکته تأکید دارند که اذکار و [[ادعیه مأثور]] بر ادعیه غیرمأثور فضیلت دارند.<ref>محقق حلی، المعتبر، ج۲، ص۲۴۸.</ref>


==سجده شکر و تعقیبات نماز==
==سجده شکر و تعقیبات نماز==
{{نوشتار اصلی|سجده شکر}}
{{نوشتار اصلی|سجده شکر}}
از آداب توصیه شده در [[روایات]]، [[سجده شکر]] است که ذکر مربوط به آن، صد بار شکر یا صد بار درخواست عفو است.<ref>کلینی، الکافی، ج ۳، ص ۳۴۴؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۳۳۴-۳۲۹.</ref> در برخی منابع، سجده شکر از ویژگی‌های [[امامیه]] دانسته شده است. <ref>ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۳۳۱.</ref>
از آداب توصیه‌شده در [[روایات]]، [[سجده شکر]] است که ذکر مربوط به آن، صد بار شکر یا صد بار درخواست عفو است.<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۴۴؛ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۳۳۴-۳۲۹.</ref> در برخی منابع، سجده شکر از ویژگی‌های [[امامیه]] دانسته شده است. <ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۳۳۱.</ref>


در حالی که اساس سجده شکر از مشترکات امامیه با [[مذهب|مذاهب]] [[اهل سنت]] است، انجام آن پس از نماز، از سوی برخی [[فقیه|فقهای]] اهل سنت به سبب خوف از [[بدعت]] و داخل شدن آن در سنن نماز، [[مکروه]] شمرده شده است.<ref>نک: ابن عابدین، رد المحتار، ج ۱، ص ۴۵۲؛ حصکفی، الدر المختار، ج ۲، ص ۱۱۹.</ref>
در حالی که اساس سجده شکر از مشترکات امامیه با [[مذهب|مذاهب]] [[اهل سنت]] است، انجام آن پس از نماز، از سوی برخی [[فقیه|فقهای]] اهل سنت به سبب خوف از [[بدعت]] و داخل شدن آن در سنن نماز، [[مکروه]] شمرده شده است.<ref>نک: ابن عابدین، رد المحتار، ج۱، ص۴۵۲؛ حصکفی، الدر المختار، ج ۲، ص ۱۱۹.</ref>


==تعفیر و تعقیب نماز==
==تعفیر و تعقیب نماز==
خط ۵۱: خط ۵۱:
*قرآن کریم.
*قرآن کریم.
*ابن ابی شیبه، عبدالله، المصنف، به کوشش کمال یوسف حوت، ریاض، ۱۴۰۹ق.
*ابن ابی شیبه، عبدالله، المصنف، به کوشش کمال یوسف حوت، ریاض، ۱۴۰۹ق.
*ابن بابویه، محمد، من لایحضره الفقیه، به کوشش علی اکبر غفاری، قم، ۱۴۰۴ق.
*صدوق، محمد، من لایحضره الفقیه، به کوشش علی اکبر غفاری، قم، ۱۴۰۴ق.
*ابن تیمیه، احمد، کتب و رسائل و فتاوی، به کوشش عبدالرحمان محمدقاسم عاصمی، مکتبه ابن تیمیه.
*ابن تیمیه، احمد، کتب و رسائل و فتاوی، به کوشش عبدالرحمان محمدقاسم عاصمی، مکتبه ابن تیمیه.
*ابن طاووس، علی، فلاح السائل، قم، دفتر تبلیغات اسلامی.
*ابن طاووس، علی، فلاح السائل، قم، دفتر تبلیغات اسلامی.
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵

ویرایش