کاربر ناشناس
تعقیبات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
ویرایش جزئی
imported>Ahmad جز (ویرایش جزئی) |
imported>Ahmad جز (ویرایش جزئی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تعقیبات'''، عنوانی در [[علم فقه|فقه]] و آداب دینی، ناظر به مجموعه‌ای از اعمال [[مستحب]] است، که | '''تعقیبات'''، عنوانی در [[علم فقه|فقه]] و آداب دینی، ناظر به مجموعه‌ای از اعمال [[مستحب]] است، که پس از [[نماز]] انجام می‌گیرد. | ||
نماز به عنوان مهم‌ترین [[فریضه]] ای که در دین [[اسلام]] به اقامه آن امر شده است، مبنایی برای شکل گرفتن طیفی از آداب دینی است که قبل از نماز یا پس از آن انجام می گیرد، که به آداب دینی پس از نماز، تعقیبات گفته می‌شود. | نماز به عنوان مهم‌ترین [[فریضه]] ای که در دین [[اسلام]] به اقامه آن امر شده است، مبنایی برای شکل گرفتن طیفی از آداب دینی است که قبل از نماز یا پس از آن انجام می گیرد، که به آداب دینی پس از نماز، تعقیبات گفته می‌شود. | ||
تعبیر تعقیبات، در اخباری از زبان [[امام صادق(ع)]] به کار رفته است. <ref>کلینی، الکافی، ج3، ص341؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج1، ص 329.</ref> و در سده‌های متمادی همواره رایج بوده است. | تعبیر تعقیبات، در اخباری از زبان [[امام صادق(ع)]] به کار رفته است. <ref>کلینی، الکافی، ج3، ص341؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج1، ص 329.</ref> و در سده‌های متمادی همواره رایج بوده است. | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
در روایات و کتب فقهی، بر دعا و ذکر پس از نماز تأکید شده است. در این باره، ادعیه مأثوری نیز وارد شده است که از مشهورترین آنها در منابع [[امامیه]]، دعای «لا اله الا الله وحده وحده...» است.<ref> ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص124؛ طوسی، النهایه، ص 85-84؛ قس: مسلم بن حجاج، صحیح، ج2، ص888؛ ابو‌داوود سجستانی، السنن، ج2، ص184.</ref> همچنین می توان از دعای «اللهم انی اسألک من کلِ خیرٍ احاط بِه علمک ...» یاد کرد، که در روایات توصیه شده است. <ref>کلینی، الکافی، ج3، ص343؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج 1، ص323؛ برای دعاهای دیگر، نک : کلینی، الکافی، ج3، ص346-343؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج1، ص 325-324 و328-327.</ref> | در روایات و کتب فقهی، بر دعا و ذکر پس از نماز تأکید شده است. در این باره، ادعیه مأثوری نیز وارد شده است که از مشهورترین آنها در منابع [[امامیه]]، دعای «لا اله الا الله وحده وحده...» است.<ref> ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص124؛ طوسی، النهایه، ص 85-84؛ قس: مسلم بن حجاج، صحیح، ج2، ص888؛ ابو‌داوود سجستانی، السنن، ج2، ص184.</ref> همچنین می توان از دعای «اللهم انی اسألک من کلِ خیرٍ احاط بِه علمک ...» یاد کرد، که در روایات توصیه شده است. <ref>کلینی، الکافی، ج3، ص343؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج 1، ص323؛ برای دعاهای دیگر، نک : کلینی، الکافی، ج3، ص346-343؛ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج1، ص 325-324 و328-327.</ref> | ||
افزون بر ادعیه مشترک، برای هر یک از نمازهای روزانه، دعای مخصوصی نیز آمده است. <ref>ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج1، ص-327326؛ ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص124؛ طوسی، مصباح المتهجد، ص200 ؛ ابن طاووس، فلاح السائل، 171-170 ؛ برای رساله‌ای مستقل در این باره، نک : آقابزرگ، الذریعه، ج4، ص 218. </ref>این در حالی است که بارها گوشزد شده است، که نمازگزار باید هر آنچه را نیاز دارد، از خداوند بخواهد و دعا کند.<ref>ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص124؛ محقق حلی، المعتبر، ج2، ص 248.</ref> | افزون بر ادعیه مشترک، برای هر یک از نمازهای روزانه، دعای مخصوصی نیز آمده است. <ref>ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج1، ص-327326؛ ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص124؛ طوسی، مصباح المتهجد، ص200 ؛ ابن طاووس، فلاح السائل، 171-170 ؛ برای رساله‌ای مستقل در این باره، نک : آقابزرگ، الذریعه، ج4، ص 218. </ref>این در حالی است که بارها گوشزد شده است، که نمازگزار باید هر آنچه را نیاز دارد، از خداوند بخواهد و دعا کند.<ref>ابوالصلاح حلبی، الکافی، ص124؛ محقق حلی، المعتبر، ج2، ص 248.</ref> | ||
در روایات گفته شده است که دعا پس از نمازِِ [[فریضه]]، بر نماز [[نافله]] رجحان دارد. <ref>کلینی، الکافی، ج3، ص342؛ علامه حلی، نهایه الاحکام، ج1، ص510.</ref> بر پایه روایات، دعا پس از نمازهای فریضه به‌خصوص فجر، ظهر و مغرب، مستجاب است. <ref>کلینی، الکافی، ج3، ص345-343.</ref> برخی منابع فقهی، بر این نکته تأکید دارند که اذکار و [[ادعیه مأثور]]، بر ادعیه غیر مأثور فضیلت دارند. <ref>محقق حلی، المعتبر، ج2، ص 248.</ref> | در روایات گفته شده است که دعا پس از نمازِِ [[فریضه]]، بر نماز [[نافله]] رجحان دارد. <ref>کلینی، الکافی، ج3، ص342؛ علامه حلی، نهایه الاحکام، ج1، ص510.</ref> بر پایه روایات، دعا پس از نمازهای فریضه به‌خصوص فجر، ظهر و مغرب، مستجاب است. <ref>کلینی، الکافی، ج3، ص345-343.</ref> برخی منابع فقهی، بر این نکته تأکید دارند که اذکار و [[ادعیه مأثور]]، بر ادعیه غیر مأثور فضیلت دارند. <ref>محقق حلی، المعتبر، ج2، ص 248.</ref> | ||