اویس قرنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اویس به عنوان نخستین شخص از خردمندان دیوانه <ref>عقلاءالمجانین </ref> یاد شده است.<ref>[http://lib.eshia.ir/41099/1/47 نگاه کنید: نیشابوری ، ج۱، ص۴۷]؛ نیز عین القضات ، ص۳۴۹</ref> گوشه‌گیری او از اجتماع و تنهایی ، مکاشفه‌های او، بدون اینکه راه زیادی در سلوک پیموده باشد و به پیری در این سیر رسیده باشد، بسیار موردتوجه صوفیه قرار گرفته است. این اهمیت زیاد اویس نزد صوفیه باعث شد تا فرقه و طریقه خاصی از [[تصوف ]] با عنوان [[اویسیه|اویسیه]] ایجاد شود.

[[سید حیدر آملی ]] از علمای عرفان، نام اویس را در کنار اصحاب خاص [[پیامبر(ص)]] همچون [[سلمان فارسی|سلمان ]]، [[ابوذر غفاری|ابوذر]]، [[عمار یاسر|عمار]] و [[اصحاب صفه]] قرار داده است. او میان این عده و طبقه بعدی صوفیه تفاوت قائل شده است و این گروه از اصحاب را از شاگردان پیشوایان معصومین<ref>تلامذه للائمه المعصومین </ref> دانسته است .<ref>ص ۵۰۳، ۶۱۴ - ۶۱۵</ref>

اویس که در زندگی مادی‌اش مرارت و ملامت فراوان کشید. نقل شده که به هر کوی و برزنی می-رفت، مردم مثل دیوانه‌ها با او رفتار می‌کردند و گاهی او را سنگ می‌زدند اما، نهایت شکایت اویس، فقط این جمله بود: «ساق‌های من باریک است. سنگ کوچک‌تر اندازید تا پای من خون آلود نشود و از نماز نمانم که مرا غم نماز است نه غم پای. »<ref>عطار، تذکره الاولیاء، ص28.</ref>