پرش به محتوا

توحید ذاتی: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۵۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۰ نوامبر ۲۰۱۹
imported>Safaei
imported>Safaei
خط ۲۴: خط ۲۴:
می‌توان دو معنای نخست (توحید در وجوب وجود و توحید به معنای بساطت و عدم ترکیب) را معنای توحید ذاتی دانست.
می‌توان دو معنای نخست (توحید در وجوب وجود و توحید به معنای بساطت و عدم ترکیب) را معنای توحید ذاتی دانست.


اولین شناختی که هر کس از ذات حق دارد، غنا و بی‌نیازی اوست؛ یعنی ذاتی است که در هیچ جهتی به هیچ موجودی نیازمند نیست، و به تعبیر قرآن «غنیّ» است. {{عربی|یا أیّها النّاسُ أنتمُ الفُقراءُ إلی الله و الله هُو الغنیّ}}<ref>سوره فاطر، آیه ۱۵</ref>  
اولین شناختی که هر کس از ذات حق دارد، غنا و بی‌نیازی اوست؛ یعنی ذاتی است که در هیچ جهتی به هیچ موجودی نیازمند نیست، و به تعبیر قرآن «غنیّ» است. {{عربی|«یا أیّها النّاسُ أنتمُ الفُقراءُ إلی الله و الله هُو الغنیّ»}}<ref>سوره فاطر، آیه ۱۵</ref>  


همه چیز و همه کس به او نیازمند است و او از همه غنی و بی‌نیاز است، و به تعبیر حکما واجب الوجود است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، جلد۲، ۱۳۷۷ش، ص۹۹.</ref>
همه چیز و همه کس به او نیازمند است و او از همه غنی و بی‌نیاز است، و به تعبیر حکما واجب الوجود است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، جلد۲، ۱۳۷۷ش، ص۹۹.</ref>


از برجسته‌ترین صفات خداوند متعال آن است که او یگانه است و دومی برای او نیست. این همان است که در زبان [[کلام|متکلمان]] توحید ذاتی خوانده شده و به معنای نفی مثل و مانند از خدا است.
از برجسته‌ترین صفات خداوند متعال آن است که او یگانه است و دومی برای او نیست. یعنی این حقیقت «دوئی» بردار و تعددپذیر نیست. مثل و مانند ندارد {{عربی|«لیس کَمِثلِه شَیء»}}<ref>سوره شوری، آیه ۱۱</ref> و در مرتبه وجود او، موجودی نیست.<ref>مطهری، مجموعه آثار، جلد۲، ۱۳۷۷ش، ص۱۰۰.</ref> {{عربی|وَ لَم یَکُن لَه کُفواً أحَد}}<ref>سوره توحید، آیه۴</ref>  این همان است که در زبان [[کلام|متکلمان]] توحید ذاتی خوانده شده و به معنای نفی مثل و مانند از خدا است.


متکلمان توحید ذاتی را در معنای بساطت و جزء نداشتن ذات الهی نیز استعمال کرده‌اند.
متکلمان توحید ذاتی را در معنای بساطت و جزء نداشتن ذات الهی نیز استعمال کرده‌اند.
کاربر ناشناس