نهج الحق و کشف الصدق (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''نَهجُ الحَقّ و کشفُ الصّدق''' کتابی [[علم کلام|کلامی]] تألیف [[علامه حلی]] متوفای ۷۲۶ق است. این کتاب از کتاب‌های استدلالی اعتقادی [[شیعه]] است. نویسنده در این کتاب تلاش کرده تا موارد اختلاف [[اهل سنت]] با [[قرآن]] و سنت در [[اصول دین|اصول]] و [[فروع دین]] را بیان کند و حقانیت [[تشیع]] را با بیان ادلّه اثبات نماید. این کتاب علاوه بر مباحث اعتقادی، به بخشی از مباحث فقهی و [[اصول فقه]] هم پرداخته است. فضل بن روزبهان اصفهانی از اهل سنت بر این کتاب نقدی نگاشته و آن را «ابطال الباطل و اهمال کشف العاطل» نام نهاده؛ قاضی [[قاضی نورالله شوشتری|سید نوراللَّه شوشتری]] نیز کتاب او را نقض نموده و اثر خویش را «[[احقاق الحق]]» نامیده است. [[محمد حسن مظفر]] نیز در اثبات عقاید شیعی نهج الحق و نقد و رد دیدگاههای فضل بن روزبهان کتاب [[دلائل الصدق لنهج الحق]] را نگاشته است.

'''ابومنصور جمال‌الدین، حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی''' معروف به '''علامه حلّی'''، از بزرگ‌ترین عالمان [[شیعه]] است. پس از مرگ [[محقق حلی]] در سال ۶۷۶ قمری که [[مرجع تقلید|مرجعیت شیعیان]] را بر عهده داشت، مردم علامه حلی را برای این امر مهم مناسب یافتند و او در ۲۸ سالگی زعامت و مرجعیت شیعیان را بر عهده گرفت. مناظرات و آثار او موجب گرایش [[محمد خدابنده|سلطان محمد خدا بنده]] به تشیع و رواج مذهب شیعه در ایران گردید. علامه حلی دارای تالیفات بسیاری در علوم [[فقه]]، [[اصول]]، [[عقاید]]، [[فلسفه]]، [[منطق]]، [[دعا]] و... است.