غزوه بنی‌قریظه: تفاوت میان نسخه‌ها

دربارۀ قبیله بنی قُرَیظه و مهاجرتشان به [[یثرب]] گزارش‌های متفاوتی وجود دارد. بر اساس برخی گزارش‌های تاریخی، بنی‌قریظه از نسل [[حضرت هارون|هارون]] برادر حضرت [[حضرت موسی|موسی]](ع) به شمار می‌روند که پیش از رویداد [[سیل عرم|سیل عَرِم]] که به مهاجرت قبایل عربِ [[قبیله اوس|اَوْس]] و [[قبیله خزرج|خَزْرَجْ]] به [[مدینه|یثرب]] انجامید، در آنجا سکونت گزیده بودند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، کتاب الاغانی، ج۲۲، ص۱۰۷؛ مقدسی، کتاب البدء و التاریخ، ج۴، ص۱۲۹-۱۳۰؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۸۴.</ref>

بنا بر برخی دیگر از گزارش‌ها، به دنبال جنگ رومیان با یهود(۷۰ میلادی)، بنی‌قریظه به [[حجاز]] گریخته و در مَهزور از نواحی یثرب ساکن شدند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، کتاب الاغانی، ج۲۲، ص۱۰۸-۱۰۹.</ref> برخی منابع، بنی‌قریظه را از طایفه جُذام ساکن [[فلسطین]] دانسته‌اند که در عهد عادیا بن سموئل (شموئل؛ حکومت حدود ۱۰۷۵-۱۰۴۵ ق.م) به دین یهود گرویدند.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۴۰۸.</ref>

بنی‌قریظه در کنار دیگر قبایل یهود توانستند اداره و حکومت شهر را به دست گیرند. فرمانروای آنان القیطوان یا فطیون خراجگزار مرزبان ایرانی الزاره (در [[بحرین]]) بود.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۸۳، ۸۵.</ref> شکست دولت یهودی [[یمن]] از پادشاه مسیحی [[حبشه]] که تحت حمایت [[روم]] بود (سال ۵۲۵ میلادی)، قدرت یهودیان را در [[مدینه]] کاهش داد. سرانجام، در جنگ قبیله [[خزرج]] با یهودیان، فرمانروای یهود به قتل رسید و اعراب اداره شهر را به دست گرفتند.<ref>مقدسی، کتاب البدء و التاریخ، ج۴، ص۱۳۰.</ref>

سلطه قبایل عرب بر [[مدینه]] موجب شد که بسیاری از یهودیان، مدینه را ترک کنند. در دوران نزدیک به ظهور اسلام، قبایل یهود در بیرون شهر در دژها و قلعه‌های خود زندگی می‌کردند. بنی‌قریظه، که در این زمان به لحاظ جمعیت و نفوذ از دو قبیله دیگر یعنی [[غزوه بنی نضیر|بنی نَضیر]] و [[غزوه بنی قینقاع|بنی قَینُقاع]] مقتدرتر بودند، در جنوب شرقی [[مدینه]] سکونت داشتند و عمدتاً کشاورزی می‌کردند. تنها گزارش مستقل درباره بنی‌قریظه راجع به جنگ مسلمانان با آنان در سال پنجم هجری است. سایر گزارش‌های احوال آنان مربوط به تاریخ [[اوس]] و [[خزرج]]، دو قبیله عرب مدینه و غالبا مربوط به دوران نزدیک به ظهور [[اسلام]] است.