کاربر ناشناس
رباب دختر امرؤ القیس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←پس از واقعه کربلا
imported>Fouladi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Ahmadian جز (←پس از واقعه کربلا) |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
{{ب|در [[کربلا]] به نیرنگ، او را بر زمین زدند|خداوند، کران تا کران کربلا را سیراب نکند!}}{{پایان شعر}}<ref>دانشنامه امام حسین(ع)، ج 1، ص 292-293؛تذکرة الخواص، ص 234.</ref> | {{ب|در [[کربلا]] به نیرنگ، او را بر زمین زدند|خداوند، کران تا کران کربلا را سیراب نکند!}}{{پایان شعر}}<ref>دانشنامه امام حسین(ع)، ج 1، ص 292-293؛تذکرة الخواص، ص 234.</ref> | ||
== پس از | == پس از واقعه کربلا == | ||
بنا بر برخی نقل ها رباب یک سال نزد قبر حسین(ع) در کربلا ماند و سپس به [[مدینه]] باز گشت. اما [[شهید قاضی طباطبایی]] قائل است که رباب، عزا را در مدينه برپا كرده است نه در كربلا و می گوید: افزون بر اين كه امام سجاد(ع) مانع می شد، همسر امام حسين(ع) خود نيز تا يك سال در بيابان كربلا تنها نمی ماند و اين مطلب را از شخصيت او بعيد دانسته است. وی همچنین می گوید: هيچ كس به طور قطع نگفته كه بانوي معظمه، «رباب»، تمام يك سال را در كنار قبر مطهر مانده است، ابن اثير هم براي اين قول، قائلي ذكر نكرده است؛ پس خبر اول كه بر ماندن يك سال در كنار قبر مطهر و اقامه عزا دلالت دارد كه پس از آن از دنيا رفته است؛ گرفتار ضعف می گردد.<ref> تحقیق در باره اول اربعین حضرت سید الشهدا علیه السلام، ص 198 - 200.</ref> | بنا بر برخی نقل ها رباب یک سال نزد قبر حسین(ع) در کربلا ماند و سپس به [[مدینه]] باز گشت. اما [[شهید قاضی طباطبایی]] قائل است که رباب، عزا را در مدينه برپا كرده است نه در كربلا و می گوید: افزون بر اين كه [[امام سجاد(ع)]] مانع می شد، همسر امام حسين(ع) خود نيز تا يك سال در بيابان كربلا تنها نمی ماند و اين مطلب را از شخصيت او بعيد دانسته است. وی همچنین می گوید: هيچ كس به طور قطع نگفته كه بانوي معظمه، «رباب»، تمام يك سال را در كنار قبر مطهر مانده است، ابن اثير هم براي اين قول، قائلي ذكر نكرده است؛ پس خبر اول كه بر ماندن يك سال در كنار قبر مطهر و اقامه عزا دلالت دارد كه پس از آن از دنيا رفته است؛ گرفتار ضعف می گردد.<ref> تحقیق در باره اول اربعین حضرت سید الشهدا علیه السلام، ص 198 - 200.</ref> | ||
ابن كثير شعری را نيز از زبان او آورده است: | [[ابن كثير]] شعری را نيز از زبان او آورده است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|اِلي الحول ثمَ اَسْمُ السلامَ عليكما|وَ مَنْ يَبْكِ حَوْلاً كَامِلاً فَقَد اعْتَذَر}}{{پایان شعر}} | {{ب|اِلي الحول ثمَ اَسْمُ السلامَ عليكما|وَ مَنْ يَبْكِ حَوْلاً كَامِلاً فَقَد اعْتَذَر}}{{پایان شعر}} | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
«تا يك سال، پس از آن بر شما درود می فرستم و [وداع مي كنم] كسی كه يك سال كامل بگريد پس از آن معذور است.»<ref>البدایة و النهایة، ج 8، ص 229. </ref> | «تا يك سال، پس از آن بر شما درود می فرستم و [وداع مي كنم] كسی كه يك سال كامل بگريد پس از آن معذور است.»<ref>البدایة و النهایة، ج 8، ص 229. </ref> | ||
وی همچنین در | وی همچنین در [[مدینه]]، خواستگارانى از اشراف و بزرگان [[قریش]] را ردّ کرد و حاضر نشد با کسى [[ازدواج]] کند. او می گفت: من پس از پیامبر(ص) پدر شوهری نمی خواهم.<ref>الکامل فی التاریخ، ج 4، ص 88.</ref> | ||
روایتی را مصقلة الطحان از [[امام صادق]](ع) نقل كرده است كه شنيدم امام صادق(ع) فرمود: چون حسين(ع) كشته شد، همسر كلابيّه آن حضرت برايش سوگواری به پا كرد و خود گريست و زنان و خدمتگذاران او هم گريستند تا اشك چشمانش خشک شد و تمام گشت. آن هنگام يكی از كنيزانش را ديد که می گريد و اشک چشمش جاری است، او را طلبيد و گفت: چرا در ميان ما تنها اشك تو جاري است؟! او گفت: من شربت سويق میآشامم. او هم دستور داد سويق تهيه كنند و از آن نوشيدند. بعد اظهار داشت می خواهم با اين عمل برای گريستن بر حسين(ع) نيرو پيدا كنم.<ref>کافی، ج 1، ص 466.</ref> | روایتی را مصقلة الطحان از [[امام صادق]](ع) نقل كرده است كه شنيدم امام صادق(ع) فرمود: چون حسين(ع) كشته شد، همسر كلابيّه آن حضرت برايش سوگواری به پا كرد و خود گريست و زنان و خدمتگذاران او هم گريستند تا اشك چشمانش خشک شد و تمام گشت. آن هنگام يكی از كنيزانش را ديد که می گريد و اشک چشمش جاری است، او را طلبيد و گفت: چرا در ميان ما تنها اشك تو جاري است؟! او گفت: من شربت سويق میآشامم. او هم دستور داد سويق تهيه كنند و از آن نوشيدند. بعد اظهار داشت می خواهم با اين عمل برای گريستن بر حسين(ع) نيرو پيدا كنم.<ref>کافی، ج 1، ص 466.</ref> | ||