کاربر ناشناس
غزوه بنی‌نضیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi جز (Mahboobi صفحهٔ غزوه بنی نضیر را به غزوه بنی‌نضیر که تغییرمسیر بود منتقل کرد: اصلاح نیم فاصله.) |
imported>Mahboobi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات جنگ | {{جعبه اطلاعات جنگ | ||
| جنگ = غزوه | | جنگ = غزوه بنی‌نضیر | ||
| قسمتی‌از = | | قسمتی‌از = | ||
| تصویر = [[پرونده:قلعه های بنی نضیر.jpg|بندانگشتی|300px|بقایایی از قلعه های بنی نضیر در مدینه]] | | تصویر = [[پرونده:قلعه های بنی نضیر.jpg|بندانگشتی|300px|بقایایی از قلعه های بنی نضیر در مدینه]] | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
}} | }} | ||
'''غزوه | '''غزوه بنی‌نضیر'''، نام یکی از غزوات [[پیامبر اکرم]] با یهودیان [[مدینه]] است. این غزوه، دومین جنگ پیامبر(ص) با یهودیان مدینه است که در [[ربیع الاول]] سال چهارم هجرت اتفاق افتاد.<ref>واقدی، محمد بن عمر؛ کتاب المغازی، ج۱، ص۳۶۳</ref> بنی نضیر به همراه بنی قینقاع و [[بنی قریظه]]، قبایل یهودی ساکن [[مدینه]] از هم پیمانان [[پیامبر(ص)]] به شمار می‌رفتند که هر سه پیمان شکن شدند. این جنگ به پیروزی مسلمین و بیرون راندن بنی نضیر از مدینه انجامید. | ||
[[پرونده:غزوة بني النضير1.JPG|بندانگشتی|250px|موقعیت غزوه بنی نضیر]] | [[پرونده:غزوة بني النضير1.JPG|بندانگشتی|250px|موقعیت غزوه بنی نضیر]] | ||
==تاریخچه حضور | ==تاریخچه حضور بنی‌نضیر در مدینه== | ||
{{اصلی|بنی نضیر}} | {{اصلی|بنی نضیر}} | ||
قبیله بنی نضیر پیش از ظهور [[اسلام]] در [[مدینه|یثرب]] ([[مدینه]]) ساکن شدند. درباره منشأ آنان روایات متفاوت است. یعقوبی آنها را طایفه‌ای از قبیله جُذام می‌داند که یهودی شدند و در کوه نضیر اقامت گزیدند و از آن پس به نام این کوه خوانده شدند.<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۹</ref> روایت دیگر آنان را از نسل [[هارون]] بن عمران دانسته که پس از وفات [[موسی(ع)]] و پیش از مهاجرت قبایل عرب اوس و خزرج بدانجا که به سبب سیل عَرِم صورت گرفت، در آن ناحیه ساکن شده بودند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، ج۲۲، ص۳۴۳ـ۳۴۴؛ ابن اثیر، ج۱، ص۴۱۰</ref> ابن سعد منزلگاه آنان را ناحیه الغَرْس ذکر کرده است.<ref>ابن سعد، ج۲، ص۵۷</ref> بنی نضیر و سایر یهودیان ساکن [[مدینه]] ثروت فراوانی گرد آوردند. پس اوس و خزرج برای غلبه بر یهودیان از غسانیان کمک خواستند. غسانیان با سپاهی به حجاز آمدند و بسیاری از یهودیان را کشتند و از آن پس اوس و خزرج بر یهودیان مسلط شدند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، ج۲۲، ص۳۴۴ـ ۳۴۵</ref> بعدها بنی نضیر، در نزاع‌های اوس و خزرج جانب اوس را می‌گرفتند.<ref> حلبی، ج۲، ص۲۶۴</ref> | قبیله بنی نضیر پیش از ظهور [[اسلام]] در [[مدینه|یثرب]] ([[مدینه]]) ساکن شدند. درباره منشأ آنان روایات متفاوت است. یعقوبی آنها را طایفه‌ای از قبیله جُذام می‌داند که یهودی شدند و در کوه نضیر اقامت گزیدند و از آن پس به نام این کوه خوانده شدند.<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۹</ref> روایت دیگر آنان را از نسل [[هارون]] بن عمران دانسته که پس از وفات [[موسی(ع)]] و پیش از مهاجرت قبایل عرب اوس و خزرج بدانجا که به سبب سیل عَرِم صورت گرفت، در آن ناحیه ساکن شده بودند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، ج۲۲، ص۳۴۳ـ۳۴۴؛ ابن اثیر، ج۱، ص۴۱۰</ref> ابن سعد منزلگاه آنان را ناحیه الغَرْس ذکر کرده است.<ref>ابن سعد، ج۲، ص۵۷</ref> بنی نضیر و سایر یهودیان ساکن [[مدینه]] ثروت فراوانی گرد آوردند. پس اوس و خزرج برای غلبه بر یهودیان از غسانیان کمک خواستند. غسانیان با سپاهی به حجاز آمدند و بسیاری از یهودیان را کشتند و از آن پس اوس و خزرج بر یهودیان مسلط شدند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، ج۲۲، ص۳۴۴ـ ۳۴۵</ref> بعدها بنی نضیر، در نزاع‌های اوس و خزرج جانب اوس را می‌گرفتند.<ref> حلبی، ج۲، ص۲۶۴</ref> | ||
==پیمان شکنی | ==پیمان شکنی بنی‌نضیر== | ||
نزدیک به ظهور اسلام و پیش از [[جنگ احد|جنگ اُحد]] قبیله بنی نضیر ظاهراً با [[ابوسفیان]] ارتباط داشتند.<ref>د. اسلام، چاپ دوم، ذیل «نضیر، بنو »</ref> پس از هجرت پیامبر به [[مدینه]]، بنی نضیر در شمار دیگر یهودیان با مسلمانان، پیمان مصالحه بستند و عهد کردند که در صورت حمله دشمنان به [[مدینه]] در کنار مسلمانان به دفاع بپردازند و از تأمین مالی و جانی کفار [[قریش]] و برقراری روابط تجاری با آنان خودداری کنند.<ref>ابن هشام، ج۲، ص۱۴۸ـ۱۵۰</ref> اما از آنجا که بنی نضیر پیمان خود را زیر پا گذاشتند، در ربیع الاول چهارم هجری، <ref>ابن سعد، همانجا؛ ذهبی، ص۲۴۳</ref> غزوه بنی نضیر به وقوع پیوست. | نزدیک به ظهور اسلام و پیش از [[جنگ احد|جنگ اُحد]] قبیله بنی نضیر ظاهراً با [[ابوسفیان]] ارتباط داشتند.<ref>د. اسلام، چاپ دوم، ذیل «نضیر، بنو »</ref> پس از هجرت پیامبر به [[مدینه]]، بنی نضیر در شمار دیگر یهودیان با مسلمانان، پیمان مصالحه بستند و عهد کردند که در صورت حمله دشمنان به [[مدینه]] در کنار مسلمانان به دفاع بپردازند و از تأمین مالی و جانی کفار [[قریش]] و برقراری روابط تجاری با آنان خودداری کنند.<ref>ابن هشام، ج۲، ص۱۴۸ـ۱۵۰</ref> اما از آنجا که بنی نضیر پیمان خود را زیر پا گذاشتند، در ربیع الاول چهارم هجری، <ref>ابن سعد، همانجا؛ ذهبی، ص۲۴۳</ref> غزوه بنی نضیر به وقوع پیوست. | ||
در این سال، [[عمرو بن امیه]] که از [[بئر مَعونَه]] باز می‌گشت دو تن از افراد قبیله بنی عامر را، که از پیامبر امان داشتند، کشت. [[عامربن طُفَیل]] از پیامبر دیه طلب کرد<ref>ابن هشام، ج۳، ص۱۹۹؛ حلبی، ج۲، ص۲۶۳</ref> و پیامبر(ص) برای پرداخت دیه از بنی نضیر که هم پیمان بنی عامر بودند کمک خواست.<ref>ابن سعد، همانجا؛ طبری، ج۲، ص۵۵۱؛ واقدی، ج۱، ص۳۶۴</ref> بنی نضیر کمک به پیامبر را پذیرفتند، اما در توطئه‌ای برای قتل ایشان، عمرو بن جِحاش را مأمور کردند که آن حضرت را در پای دیوار قلعه با سنگی از پای درآورد.<ref>ابن هشام، ج۳، ص۱۹۹ـ۲۰۰</ref> [[پیامبر اکرم]] از طریق [[وحی]] از نیرنگ آنان آگاه شد و به ایشان ده روز مهلت داد تا با اموال منقول خود، جز اسلحه، از مدینه خارج شوند و سالانه برای برداشت محصول خرما بازگردند.<ref>واقدی، ج۱، ص۳۶۹</ref> | در این سال، [[عمرو بن امیه]] که از [[بئر مَعونَه]] باز می‌گشت دو تن از افراد قبیله بنی عامر را، که از پیامبر امان داشتند، کشت. [[عامربن طُفَیل]] از پیامبر دیه طلب کرد<ref>ابن هشام، ج۳، ص۱۹۹؛ حلبی، ج۲، ص۲۶۳</ref> و پیامبر(ص) برای پرداخت دیه از بنی نضیر که هم پیمان بنی عامر بودند کمک خواست.<ref>ابن سعد، همانجا؛ طبری، ج۲، ص۵۵۱؛ واقدی، ج۱، ص۳۶۴</ref> بنی نضیر کمک به پیامبر را پذیرفتند، اما در توطئه‌ای برای قتل ایشان، عمرو بن جِحاش را مأمور کردند که آن حضرت را در پای دیوار قلعه با سنگی از پای درآورد.<ref>ابن هشام، ج۳، ص۱۹۹ـ۲۰۰</ref> [[پیامبر اکرم]] از طریق [[وحی]] از نیرنگ آنان آگاه شد و به ایشان ده روز مهلت داد تا با اموال منقول خود، جز اسلحه، از مدینه خارج شوند و سالانه برای برداشت محصول خرما بازگردند.<ref>واقدی، ج۱، ص۳۶۹</ref> | ||
== | ==فعالیتهای منافقان== | ||
عبدالله بن اُبَی، رئیس منافقان [[مدینه]]، بنی نضیر را از اطاعت پیامبر بازداشت و وعده داد که همراه با بنی قُرَیظَه از آنان دفاع کند.<ref>واقدی، ج۱، ص۳۶۸؛ طبری، ج۲، ص۵۵۳</ref> | عبدالله بن اُبَی، رئیس منافقان [[مدینه]]، بنی نضیر را از اطاعت پیامبر بازداشت و وعده داد که همراه با بنی قُرَیظَه از آنان دفاع کند.<ref>واقدی، ج۱، ص۳۶۸؛ طبری، ج۲، ص۵۵۳</ref> | ||