غزوه بنی‌نضیر: تفاوت میان نسخه‌ها

مقارن ظهور اسلام و پیش از جنگ اُحد قبیلة بنی‌نضیر ظاهراً با [[ابوسفیان]] ارتباط داشتند.<ref>د. اسلام، چاپ دوم، ذیل «نضیر، بنو».</ref> پس از هجرت پیامبر به [[مدینه]]، بنی‌نضیر در شمار دیگر یهودیان با مسلمانان، پیمان مصالحه بستند و عهد کردند که در صورت حملة دشمنان به [[مدینه]] در کنار مسلمانان به دفاع بپردازند و از تأمین مالی و جانی کفار [[قریش]] و برقراری روابط تجاری با آنان خودداری کنند.<ref>ابن هشام، ج2، ص 148ـ150.</ref>  اما از آنجا که بنی‌نضیر پیمان خود را زیر پا گذاشتند، در ربیع‌الاول چهارم هجری،<ref>ابن سعد، همانجا؛ ذهبی، ص243.</ref> غزوة بنی‌نضیر به وقوع پیوست.

در این سال، [[عمرو بن امیه]] که از [[بئر مَعونَه]] باز می‌گشت دو تن از افراد قبیلة بنی‌عامر را، که از پیامبر امان داشتند، کشت. [[عامربن طُفَیل]] از پیامبر دیه طلب کرد<ref>ابن هشام، ج3، ص199؛ حلبی، ج2، ص263.</ref> و پیامبر (ص) برای پرداخت دیه از بنی‌نضیر که هم‌پیمان بنی‌عامر بودند کمک خواست.<ref>ابن سعد، همانجا؛ طبری، ج2، ص551؛ واقدی، ج1، ص364.</ref> بنی‌نضیر کمک به پیامبر را پذیرفتند، اما در توطئه‌ای برای قتل ایشان، عمرو بن جِحاش را مأمور کردند که آن حضرت را در پای دیوار قلعه با سنگی از پای درآورد.<ref>ابن هشام، ج3، ص 199ـ200.</ref> [[پیامبر اکرم]] از طریق [[وحی]] از نیرنگ آنان آگاه شد و به ایشان ده روز مهلت داد تا با اموال منقول خود، جز اسلحه، از مدینه خارج شوند و سالانه برای برداشت محصول خرما بازگردند.<ref>واقدی، ج1، ص369.</ref>