مسجد امام (اصفهان): تفاوت میان نسخه‌ها

در پى‌ زلزله 23 ربيع‌الا¸خر 1260ق‌/12 مة 1844م‌،<ref>ن‌ ن‌ و چ‌ پ‌ ملویل‌ امبرسز، تاریخ‌ زمین‌ لرزه‌های‌ ایران‌، ج۱، ص۱۸۸</ref> مناره‌هاي‌ ايوان‌ جنوبى‌ از بدنه‌ جدا شد و در خود ايوان‌ نيز شكافهاي‌ عميق‌ پديد آمد. سبب‌ اين‌ ويرانيها در حقيقت‌ زلزله‌ نبود، بلكه‌ علت‌ واقعى‌ آن‌ ضعف‌ زيرسازي‌ و فشار مناره‌ها و طاق‌ ايوان‌ و در نتيجه‌ نشست‌ بنا، ناشى‌ از شتاب‌ در كار ساختمان‌ مسجد بود و زلزله‌ آن‌ را آشكار ساخت‌. در 1261ق‌ به‌ فرمان‌ محمدشاه‌ قاجار بدون‌ آنكه‌ هيچ‌گونه‌ تعمير اساسى‌ صورت‌ گيرد، تنها كاشيهاي‌ فرو ريخته‌ را تعويض‌، و كتيبه‌اي‌ حاكى‌ از تعمير مسجد به‌ نام‌ او بر پيشانى‌ ايوان‌ نصب‌ كردند.<ref>نك: گدار، .(II(1)/115 </ref> در بهار 1310ش‌/1932م‌، كاشيهاي‌ نصب‌ شده‌ در 1261ق‌ فرو ريخت‌ و شكافهاي‌ پوشانده‌ شده‌ با گستردگى‌ بيشتر نمودار شد و بنا در خطر فروپاشى‌ قرار گرفت‌.<ref>همانجا</ref> كار مرمت‌ ايوان‌ و مهار كردن‌ مناره‌ها با كلافهاي‌ آهنى‌ و متصل‌ ساختن‌ آنها به‌يكديگر در 1316ش‌ به‌دست‌ استادحسين‌ معارفى‌، معمار ابنية تاريخى‌ اصفهان‌، انجام‌ پذيرفت‌.<ref>محمدتقی‌ مصطفوی‌، «تلاش‌ در راه‌ خدمت‌ به‌ آثار ملی‌ و امید به‌ آینده‌»، ج۳، ص۴۰۸</ref> در سالهاي‌ بعد نيز مرمتهاي‌ اساسى‌ در ديگر بخشهاي‌ مسجد از جمله‌ در ايوانهاي‌ شرقى‌ و غربى‌، سر در و جلوخان‌ و هشتى‌ ورودي‌، مدرسه‌ها و... صورت‌ گرفت‌.<ref>کریم‌ نیکزاد امیرحسینی‌، ابنیه تاریخی‌ اصفهان‌، صص 108-111</ref><ref> پرویز ورجاوند، «چگونه‌ مسجد شاه‌ از انهدام‌ نجات‌ یافت‌»، صص 6-9</ref><ref>لطف‌الله‌ هنرفر، گنجینه آثار تاریخی‌ اصفهان‌</ref>