کاربر ناشناس
اهل حق: تفاوت میان نسخهها
←اطلاعات کلی: ویرایش
imported>Baqer h (←مؤسس اهل حق: اصلاح تیتر) |
imported>Baqer h (←اطلاعات کلی: ویرایش) |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
«آیین حق»، «آیین حقیقت» یا «دین حقیقت» از نامهای دیگر فرقه اهل حق است.<ref>جیحون آبادی، شاهنامه حقیقت، ۱۳۴۵ش، ص۳۱۵، ۳۱۷، ۴۲۰</ref> به راهروان و پیروان اهل حق «یار» گفته میشود<ref>جیحون آبادی، شاهنامه حقیقت، ۱۳۴۵ش، ص۴۲۰</ref> به همین دلیل اهل حق به «یارستان» یا «یارسان» مشهورند.<ref>جیحون آبادی، شاهنامه حقیقت، ۱۳۴۵ش، ص۳۴۲، ۳۴۵</ref> | «آیین حق»، «آیین حقیقت» یا «دین حقیقت» از نامهای دیگر فرقه اهل حق است.<ref>جیحون آبادی، شاهنامه حقیقت، ۱۳۴۵ش، ص۳۱۵، ۳۱۷، ۴۲۰</ref> به راهروان و پیروان اهل حق «یار» گفته میشود<ref>جیحون آبادی، شاهنامه حقیقت، ۱۳۴۵ش، ص۴۲۰</ref> به همین دلیل اهل حق به «یارستان» یا «یارسان» مشهورند.<ref>جیحون آبادی، شاهنامه حقیقت، ۱۳۴۵ش، ص۳۴۲، ۳۴۵</ref> | ||
درباره تاریخ پیدایش این فرقه مطلب مستند و مشخصی در کتابهای مربوط وجود ندارد<ref>خدابنده، شناخت فرقه اهل حق، ۱۳۸۸ش، ص۲۸</ref> و نویسندگان از قرن اول تا قرن دهم را برای پیدایش این فرقه بیان کردهاند.<ref>خدابنده، شناخت فرقه اهل حق، ۱۳۸۸ش، ص۲۹</ref> البته مشهور این است که در بین قرن هفتم و هشتم، این فرقه توسط سلطان اسحاق (سهاک) رواج بیشتری پیدا کرد. <ref>خدابنده، شناخت فرقه اهل حق، ۱۳۸۸ش، ص۲۹</ref> | درباره تاریخ پیدایش این فرقه مطلب مستند و مشخصی در کتابهای مربوط وجود ندارد<ref>خدابنده، شناخت فرقه اهل حق، ۱۳۸۸ش، ص۲۸</ref> و نویسندگان از قرن اول تا قرن دهم را برای پیدایش این فرقه بیان کردهاند.<ref>خدابنده، شناخت فرقه اهل حق، ۱۳۸۸ش، ص۲۹</ref> البته مشهور این است که در بین قرن هفتم و هشتم، این فرقه توسط [[سلطان اسحاق]] (سهاک) رواج بیشتری پیدا کرد. <ref>خدابنده، شناخت فرقه اهل حق، ۱۳۸۸ش، ص۲۹</ref> | ||
پیروان یارسان در استانهای [[کرمانشاه]]، [[همدان]]، [[تهران]] و حدود [[رودهن]] و [[جاجرود]] و [[شهریار (شهر)|شهریار]] و همچنین در [[خراسان]] و نیز در میان کردهای [[عراق]] و [[ترکیه]] پراکندهاند.<ref>صفی زاده، مقدمه، حاشیه و تعلیقات بر نامه سرانجام، ۱۳۶۰ش، ص۱۸۸</ref> | پیروان یارسان در استانهای [[کرمانشاه]]، [[همدان]]، [[تهران]] و حدود [[رودهن]] و [[جاجرود]] و [[شهریار (شهر)|شهریار]] و همچنین در [[خراسان]] و نیز در میان کردهای [[عراق]] و [[ترکیه]] پراکندهاند.<ref>صفی زاده، مقدمه، حاشیه و تعلیقات بر نامه سرانجام، ۱۳۶۰ش، ص۱۸۸</ref> | ||