منطقه بدر: تفاوت میان نسخه‌ها

این منطقه در ۱۳۰ کیلومتری جنوب غربی [[مدینه]]، در دشتی به طول نه و عرض هفت کیلومتر (یا طول هشت و عرض چهار کیلومتر) در بخش سفلای وادی صفراء (منابع جدید، آن را جزو وادی فَرْعه می‌دانند)، به ارتفاع ۱۸۷ متر از سطح دریا واقع است. جز قسمت جنوب غربی بدر که زمین آن نرم و سست است و به صورت نخلستانی سرسبز درآمده، دیگر قسمت‌های آن ریگ‌زار است و اطراف آن را تپه‌های پرشیب و تَلماسه محصور کرده است. دو دهانه این دشت (شمال غربی و جنوب شرقی) به نسبت نزدیکی و دوری به [[مدینه]]، به اقتباس از [[قرآن]]،<ref>سور أنفال، آیه ۴۲.</ref> «العُدوَة الدّنیا» و «العُدوة القُصوی» نام دارند.<ref>بکری، معجم، ۱۴۰۳ق، ج ۱، ص ۲۳۱ـ۲۳۲.</ref> میان این دو دهانه، در جنوب غربی دشت، کوهی بلند به نام «جبل اَسفَل» وجود دارد که از آنجا می‌توان دریا را به خوبی دید.

در آغاز [[اسلام]]، قبیله بنی‌ضَمره در این نقطه می‌زیسته‌ و بنی‌غفار یکی از طایفه‌های آن قبیله است.<ref>بکری، معجم، ۱۴۰۳ق، ج ۱، ص ۲۳۱.</ref> و [[ابوذر غفاری|ابوذر غِفاری]] که در نخستین سال‌های بعثت، مأمور ارشاد بنی‌غفار شد، از این طایفه بود.