منطقه بدر: تفاوت میان نسخهها
←موقعیت جغرافیایی
خط ۷: | خط ۷: | ||
این منطقه در ۱۳۰ کیلومتری جنوب غربی [[مدینه]]، در دشتی به طول نه و عرض هفت کیلومتر (یا طول هشت و عرض چهار کیلومتر) در بخش سفلای وادی صفراء (منابع جدید، آن را جزو وادی فَرْعه میدانند)، به ارتفاع ۱۸۷ متر از سطح دریا واقع است. جز قسمت جنوب غربی بدر که زمین آن نرم و سست است و به صورت نخلستانی سرسبز درآمده، دیگر قسمتهای آن ریگزار است و اطراف آن را تپههای پرشیب و تَلماسه محصور کرده است. دو دهانه این دشت (شمال غربی و جنوب شرقی) به نسبت نزدیکی و دوری به [[مدینه]]، به اقتباس از [[قرآن]]،<ref>سور أنفال، آیه ۴۲.</ref> «العُدوَة الدّنیا» و «العُدوة القُصوی» نام دارند.<ref>بکری، معجم، ۱۴۰۳ق، ج ۱، ص ۲۳۱ـ۲۳۲.</ref> میان این دو دهانه، در جنوب غربی دشت، کوهی بلند به نام «جبل اَسفَل» وجود دارد که از آنجا میتوان دریا را به خوبی دید. | این منطقه در ۱۳۰ کیلومتری جنوب غربی [[مدینه]]، در دشتی به طول نه و عرض هفت کیلومتر (یا طول هشت و عرض چهار کیلومتر) در بخش سفلای وادی صفراء (منابع جدید، آن را جزو وادی فَرْعه میدانند)، به ارتفاع ۱۸۷ متر از سطح دریا واقع است. جز قسمت جنوب غربی بدر که زمین آن نرم و سست است و به صورت نخلستانی سرسبز درآمده، دیگر قسمتهای آن ریگزار است و اطراف آن را تپههای پرشیب و تَلماسه محصور کرده است. دو دهانه این دشت (شمال غربی و جنوب شرقی) به نسبت نزدیکی و دوری به [[مدینه]]، به اقتباس از [[قرآن]]،<ref>سور أنفال، آیه ۴۲.</ref> «العُدوَة الدّنیا» و «العُدوة القُصوی» نام دارند.<ref>بکری، معجم، ۱۴۰۳ق، ج ۱، ص ۲۳۱ـ۲۳۲.</ref> میان این دو دهانه، در جنوب غربی دشت، کوهی بلند به نام «جبل اَسفَل» وجود دارد که از آنجا میتوان دریا را به خوبی دید. | ||
بدر در محل پیوستن راه [[مدینه]] به راه کاروانرو [[مکه]] به [[شام]] قرار داشته و به سبب وجود آب، استراحتگاه کاروانها بوده است. پیش از [[اسلام]]، هر سال از اول تا هشتم [[ | بدر در محل پیوستن راه [[مدینه]] به راه کاروانرو [[مکه]] به [[شام]] قرار داشته و به سبب وجود آب، استراحتگاه کاروانها بوده است. پیش از [[اسلام]]، هر سال از اول تا هشتم [[ ذیالقعده| | ||
ذیقعده]]، در آنجا بازاری برپا میشده که برنامههای تفریحی و مراسم عبادی (در برابر بتها) در آن اجرا میشد.<ref>جوادعلی، المفصّل، ۱۹۷۸م، ج ۷، ص ۳۷۱، ۳۷۶ـ۳۷۷.</ref> | |||
در آغاز [[اسلام]]، قبیله بنیضَمره در این نقطه میزیسته و بنیغفار یکی از طایفههای آن قبیله است.<ref>بکری، معجم، ۱۴۰۳ق، ج ۱، ص ۲۳۱.</ref> و [[ابوذر غفاری|ابوذر غِفاری]] که در نخستین سالهای بعثت، مأمور ارشاد بنیغفار شد، از این طایفه بود. | در آغاز [[اسلام]]، قبیله بنیضَمره در این نقطه میزیسته و بنیغفار یکی از طایفههای آن قبیله است.<ref>بکری، معجم، ۱۴۰۳ق، ج ۱، ص ۲۳۱.</ref> و [[ابوذر غفاری|ابوذر غِفاری]] که در نخستین سالهای بعثت، مأمور ارشاد بنیغفار شد، از این طایفه بود. |