آل ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

آل ابی طالب به خاندان ابوطالب بن عبدالمطلب گفته می‌شود. در کتاب‌های رجال و تاریخ و انساب از این خاندان با عناوین گوناگونی یاد شده است: بنی ابی طالب، طالبیین و بنی هاشم طالبی در مقابل بنی هاشم [[عباسیان|عباسی]]<ref>ابن سعد، ج۱، ص۹۴؛ طوسی، ص۱۹۱-۱۹۲؛ نخجوانی، ص۱۰۸؛ بغدادی، ص۳۱۵، ۳۲۳، ۳۲۴.</ref> این خاندان مکی الاصل بوده، اما بعدها افرادی از آن در [[مدینه]]، [[سوریه]]، [[لبنان]]، [[عراق]]، [[مصر]] و [[ایران]] و دیگر جاها ساکن شده‌اند.<ref>ابن عنبه، ص۳۲-۳۵.</ref>

ابوطالب چهار پسر داشت. پسران او به ترتیب سن [[طالب بن‌ابی‌طالب|طالب]]، [[عقیل بن ابی‌طالب|عقیل]]،‌ [[جعفر بن‌ابی طالب|جعفر]] و [[علی(ع)]] بودند. برای او دو دختر نیز ذکر کرده‌اند: [[فاخته بنت ابی طالب|ام هانی]] (فاخِته) و [[جمانه بنت ابی طالب|جُمانَه]].<ref>ابن جوزی، تذکره الخواص، ص۱۵۸-۱۶۷. </ref> در برخی منابع برای او دختر دیگری به نام رَیطَه (أسماء) نیز ذکر شده است. همه فرزندان او از [[فاطمه بنت اسد]] بوده است. گفته شده وی فرزند دیگری به نام «طلیق» از همسری به اسم «علّه» داشت.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۱۲۱ و ۱۲۲.</ref>

[[طالب بن ابی طالب]]، او که درگذشته حدود سال دوم قمری است، بزرگترین فرزند [[ابوطالب]] است که از زندگی وی آگهی دقیقی در دست نیست. تنها خبری که از او در تاریخ و رجال و انساب آمده، شرکت وی در [[جنگ بدر]] است که مشرکان او را با اکراه به این جنگ بردند و او پس از شکست خوردن [[قریش]] ناپدید شد، زیرا در میان کشته شدگان و اسیران نبود و به [[مکه]] نیز بازنگشت.<ref>ابن سعد، ج۱، ص۱۲۱.</ref> برخی گفته‌اند که از جنگ منصرف شد و با همراهان خود به مکه بازگشت و اندکی پس از آن درگذشت<ref>ابن هشام، ج۲، ص۲۷۱؛ بلاذری، ج۲، ص۴۲.</ref> و بعضی نقل کرده‌اند که به [[یمن]] یا به [[شام]] رفت و در میان راه درگذشت. و نیز گفته‌اند که در دریا غرق شد.<ref>ابن عنبه، ص۳۰.</ref> او فرزندی نداشت و از او نسلی باقی نماند.<ref>ابن کلبی، ج۱، ص۱۲۸؛ ابن قتیبه، ص۱۲۰.</ref>

ابویزید [[عقیل بن ابی طالب|عَقیل بن ابی طالب]]، (د ۶۰ق/۶۸۰م) عالم به انساب [[قریش]] و عرب و یکی از ۴ داور مشهور عرب و راوی حدیث است.<ref>ابن اثیر، ج۳، ص۴۲۳-۴۲۴.</ref> با اکراه در [[جنگ بدر]] شرکت کرد و اسیر شد و با فدیه‌ای که عموی او [[عباس بن عبدالمطلب|عباس]] پرداخت، آزاد گشت و به گفتۀ [[ابن قتیبه]] بلافاصله پس از آزادی مسلمان شد.<ref>ص ۱۵۶.</ref> گفته‌اند پیش از [[حدیبیه|صلح حُدیبه]]، یا در [[فتح مکه]] مسلمان شد.<ref>بلاذری، ج۲، ص۶۹.</ref>

فرزندان وی: یزید، سعید، جعفر اکبر، ابوسعید احوب، مسلم، عبدالله اکبر، عبدالرّحمن، عبدالله اصغر، علی، جعفر، اصغر، حمزه، عثمان، محمد، عبیدالله، ام هانی، رمله، اسماء، فاطمه، ام قاسم، زینب و ام نعمان<ref>ابن سعد، ج۴، ص۴۲؛ زبیری، ص۸۵؛ بلاذری، ج۲، ص۶۹، ۷۱.</ref>

نسل [[عقیل بن ابی طالب|عقیل]] تنها از طریق محمد ادامه یافت. چنانکه بنی مرقوع در [[طبرستان]]، بنی همام و بنی غلق در [[نصیبین|نُصَیبین]]، فرزندان ابن قرشیه در [[مصر]]، بنی عقیل در [[یمن]] و [[قم]] و [[اصفهان]] و فسا و [[کوفه]] و بنی اوقص در کرمان و طبرستان و [[خراسان]] از بازماندگان او بودند.<ref>ابن عنبه، ۳۲-۳۵.</ref>

او سی و دومین نفری است که با همسرش [[اسماء بنت عمیس|اسماء دختر عُمیس]] مسلمان شد و ریاست مسلمانان مهاجر به [[حبشه]] را به عهده گرفت و روز [[فتح خبیر]] به [[مدینه]] بازگشت. وی نخستین و به قولی دومین فرمانده سپاه اسلام در [[جنگ موته]] بود و در همان جنگ به [[شهادت]] رسید.<ref>ابن کلبی، ص۱۲۹-۱۳۰؛ ابن هشام، ج۱، ص۲۷۵؛ ابن سعد ج۱، ص۱۲۱؛ ابن قتیبه، ص۲۰۵.</ref>

اینان در [[حجاز]]، [[عراق]]، [[مصر]]، [[دمشق]]، [[مغرب]]، [[هرات]]، [[بلخ]]، [[بخارا]]، [[اصفهان]]، [[اهواز]]، [[آذربایجان (منطقه)|آذربایجان]]، [[گرگان]]، [[طبرستان]]، [[قزوین]]، [[کرمان]] و [[شوشتر]] سکونت داشته‌اند.<ref>زبیری، ص۸۰-۸۳؛ ابن قتیبه، ص۲۰۷، ۲۰۸، بلاذری، ج۲، ص۴۳؛ ابن اثیر، ج۲، ص۲۸۷؛ ابن عنبه، ص۳۶-۵۷؛ بغدادی، ص۳۲۴.</ref>

* ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، به کوشش احسان عباس، بیروت، دارصادر.

* ابن عنبه، احمدبن علی، عمده الطالب، نجف، المطیعه الحیدریه، ۱۳۸۰ق.

* ابن قتبیه، عبدالله بن مسلم، المعارف، به کوشش ثروت عکاشه، مصر، دارالکتب، ۱۹۶۰م.

* ابن کلبی، هشام بن محمد، جمهره النسب، به کوشش عبدالستاراحمد فرّاج، کویت، مطبعه حکومه الکویت، ۱۴۰۳ق.

* ابن هشام، عبدالملک، السیره النبویه، به کوشش سقا ابیاری شلبی، بیروت، داراحیاء التراث العربی.