احمد بن علی نجاشی: تفاوت میان نسخه‌ها

در کتب رجال و تراجم (زندگی نامه‌ها)، به محل ولادت وی اشاره نشده است؛ اما گفته شده وی در [[صفر]] [[سال ۳۷۲ هجری قمری]] به دنیا آمد.<ref>علامه حلی، خلاصة الاقوال، ۱۴۱۷، ص۷۳.</ref> برخی او را [[بغداد|بغدادی]] و پدرش را [[کوفه|کوفی]] دانسته‌اند و گفته‌اند که از نجاشی تعبیر به «‌ابن کوفی‌» شده است.<ref>زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۰، ج۱، ص۱۷۲؛ کحالة، معجم المؤلفین، بیروت، ج۱، ص۳۱۷.</ref> وی نسب خویش را به عدنان، جد بیستم [[پیامبر(ص) #نسب، کنیه و القاب|پیامبر(ص)]]، می‌رساند.<ref>نجاشی، رجال نجاشی، ۱۴۱۶، ص۲۱۳.</ref> آن گونه که خودش گفته جدش عبدالله، والی [[منصور دوانیقی]] در [[اهواز]] بوده و نامه ‏ای به [[امام صادق]](ع) نوشته و امام(ع) در جواب، «‌رساله اهوازیه‌» را برای او نوشته است.<ref>نجاشی، رجال نجاشی، ۱۴۱۶، ص۱۰۱.</ref>

از نجاشی با [[کنیه|کنیه‌های]] ابوالحسین و ابوالعباس یاد شده است. چون یکی از نیاکان احمد بنام عبدالله بر اهواز حکومت می کرد و به نجاشی شهرت داشت به او نجاشی می‌گفتند.<ref>جمعی از نویسندگان، گلشن ابرار، ج ۱، ص ۷۰.</ref>

نجاشی در [[سال ۴۵۰ هجری قمری]] در مطر آبد یا مطیر آباد در نزدیکی [[سامرا]] درگذشت. اولین کسی که به تاریخ و محل وفات او اشاره کرده، [[علامه حلی]] (متوفای ۷۲۶ هجری) در [[خلاصة الاقوال]]‌ است و قبل از او هیچ اشاره‏‌ای در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنی]] به تاریخ وفات نجاشی دیده نمی‌‏شود. اما ظاهرا این تاریخ درست نیست و مرگ او مدت‌ها بعد از این تاریخ بوده است. [[سید موسی شبیری زنجانی|شبیری زنجانی]] می‌گوید: «نجاشی وفات ابویعلی [[محمد بن حسن بن حمزه جعفری]] را در [[رمضان]] [[سال ۴۶۳ هجری قمری]] ضبط کرده است بنابراین ممکن نیست وفات نجاشی در ۴۵۰ باشد».<ref>رک: شبیری زنجانی، «ابوالعباس نجاشی و عصر وی»</ref>

نجاشی، علوم ابتدایی را نز پدرش فرا گرفت. وی سیزده سال بیشتر نداشت که از دانش [[حدیث]] بهره برد و قرائت [[قرآن]] را در مسجد لؤلؤی نزد صاحب مسجد آموخت و کتاب [[کافی]] را بر [[احمد بن احمد کوفی]] کاتب قرائت کرد.<ref>بحرالعلوم، الفوائد الرجالیة، ۱۳۶۳، ج۲، ص۸۱-۸۲.</ref>

# احمد بن محمد بن عمران معروف به «‌[[ابن جندی]] ». [[آقا بزرگ تهرانی]] او را اولین استاد نجاشی می‌داند.<ref>آقابزرگ، الذریعة، ۱۴۰۳، ج۲، ص۴۴۹.</ref>

# محمد بن علی بن یعقوب معروف به «‌[[ابوالفرح قنائی کاتب]] ».<ref>به نقل از: نجاشی، رجال نجاشی، ۱۴۱۶.</ref>

او بیشتر عمر خویش را در [[بغداد]] گذراند و تنها در چند مورد مسافرت نموده و از بغداد خارج شد که بیشتر برای [[زیارت]] [[عتبات عالیات]] بوده است. از جمله سفرهای او می‌‏توان به سفر او در سال ۴۰۰ هجری به [[نجف اشرف]] اشاره نمود، که مدتی نیز در جوار [[امیرالمؤمنین]](ع) باقی ماند. سفری نیز به [[سامراء]] داشته و به زیارت [[عسکریین]](ع) مشرف شده است. وی سفرهایی به [[مکه]] و [[بصره]] نیز داشته و البته چند بار هم به وطن اصلی خویش، کوفه، مراجعت نموده و در آنجا حدیث شنیده و اجازه گرفته یا اجازه داده است.<ref>رک: مجیدی‌‌نسب، «تاریخ نگاری شیعه در کتاب رجال نجاشی».</ref>

* [[آقا بزرگ تهرانی|تهرانی]]، آقا بزرگ، ''[[الذریعه|الذریعة الی تصانیف الشیعة]]''. بیروت: دار الاضواء، ۱۴۰۳ ق.

* مجیدی‌نسب، نرگس، «تاریخ‌نگاری شیعه در کتاب رجال نجاشی»، نامه تاریخ‌پژوهان، ش۱۶، زمستان ۱۳۸۷ش.