توقیفی‌بودن اسماء الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''توقیفی بودن اسماء الهی''' به این معناست که آیا ما مجازیم خدا را با نام یا صفتی بخوانیم که خداوند آن را از طریق رسولانش به ما نرسانده است. این بحث از آنجا ناشى شده که بشر با شناخت محدود خود چگونه مى‌تواند از پیش خود نامى را بر خداوند نهاده یا او را به وصفى متصف کند، به‌گونه‌اى که شأن و منزلت خداوندى را رعایت کرده او را در حد جسم تنزل ندهد و گرفتار [[تشبیه]] و [[تجسیم]] نگردد.

مهم‌ترین دلیلی که قائلان به توقیفی بودن اسماء الٰهی به آن استناد می‌کنند، آیات  

:وَ لِلّٰهِ الْاَسْماءُ الْحُسنى فَادْعوهُ بِها وَ ذَروا الَّذینَ یُلْحِدُونَ فی اَسْمائِهِ سَیُجْزونَ ما کانوا یَعْمَلوُنَ''' (اعراف/180) و '''أَتُجَادِلُونَنىِ فىِ أَسْمَاءٍ سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَ ءَابَاؤُكُم مَّا نَزَّلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ  فَانتَظِرُواْ إِنىّ‏ِ مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ(اعراف/71)  

و