شاه اسماعیل اول: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از کشته شدن سلطان علی ،برادرانش ابراهیم و اسماعیل به اردبیل رفتند و مدتی مخفیانه در اردبیل اقامت کردند. سپس‌ به‌ دعوت‌ والى‌ شیعى‌ [[گیلان‌]]، کارکیا میرزاعلى‌ [[قزلباش]] ها او را به‌ [[لاهیجان‌]] بردند.<ref>خواندمیر، غیاث‌ الدین‌، 41-42؛ روملو، عالم‌ آرا، 9 </ref> اسماعیل‌ 5 سال‌ در آنجا ماند و با مراقبتهای‌ [[شمس‌ الدین‌ لاهیجى‌]] که‌ از فضلای‌ آن‌ دیار بود، فارسى‌، عربى‌، [[قرآن]] و مبانى‌ و اصول‌ شیعه [[امامیه]] را فرا گرفت‌.<ref>روملو، جهانگشا، 4 -7؛ خواندمیر، امیر محمود، 3؛ پارسا دوست‌، 40-42</ref> افزون‌ بر این‌، در این‌ مدت‌، زیر نظر 7 تن‌ از اعیان‌ صوفیان‌ لاهیجان‌ فنون‌ جنگ‌ آوری‌ آموخت‌.<ref>جهانگشا، 7</ref> سپس همراه این هفت تن، عازم اردبیل شد و هرچه به این شهر نزدیک‌تر می‌شد، بر تعداد یارانش افزوده می‌شد.

سرانجام "شاه اسماعیل" پس از حدود 23 سال پادشاهی، در سن 38 سالگی در روز دوشنبه 19 رجب سال 930 درگذشت و جسد او را در آرامگاه نیاکانش در [[خانقاه شیخ صفی]]» به خاک سپردند. وی هنگام مرگ نه فرزند از خود به یادگار گذاشت؛ که چهار پسر به نامهای: "تهماسب میرزا"، "القاسب میرزا"، "سام میرزا" و "بهرام میرزا" از آن جمله اند.<ref>پارسا دوست، منوچهر؛ص 669</ref>

شاه‌ اسماعیل‌ به‌ رسوم‌ و آیینهای‌ مذهبى‌ و ملى‌ بسیار علاقه‌ داشت‌ <ref>پارسادوست‌، 13 -16؛ جهانگشا، 28- 29، 73 -74</ref> و به‌ ایجاد آبادانى‌ و بناهای‌ یاد بود اشتیاق‌ نشان‌ مى‌داد.<ref>سیلوا ای‌ فیگروا، 34</ref> مهم‌ترین‌ آثاری‌ که‌ از وی‌ به‌ یادگار مانده‌، اینهاست‌: بازار دور میدان‌ قدیم‌ [[اصفهان‌]] <ref>حسینى‌، 3؛</ref> [[مدرسه هارونیه‌]] و بقعه امام‌ زاده‌ هارون‌ در اصفهان‌<ref>قاضى‌ احمد، /51</ref> این‌ دو بنا تماماً باقى‌ مانده‌ است‌؛ بناهای‌ یاد بود در اوجان‌ فارس‌ و [[شیراز]] <ref>جهانگشا، 103</ref> و سرانجام‌ آبادانیها و ساختمانهای‌ متعددی‌ که‌ در خوی‌ و تبریز بنیاد کرد.<ref>سیلوا ای‌ فیگروا، 79-82</ref>