فرات: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فُرات''' (به معنی آب گوارا<ref>لغتنامه دهخدا</ref>)، رودخانه‌ای که از [[ترکیه]] سرچشمه می‌گیرد و پس از گذشتن از کشورهای [[سوریه]] و [[عراق]]، به [[خلیج فارس]] می‌ریزد. [[واقعه کربلا]] در کنار این رود رخ داده است. در [[حدیث|روایات]]، فضیلت‌هایی برای این رودخانه بیان شده است.

طول رودخانه فرات تقریبا ۲۹۰۰ کیلومتر است و از مناطق شرقی [[ترکیه]] سرچشمه می‌گیرد، سپس از [[سوریه]] و [[عراق]] گذر می‌کند. فرات و [[دجله]] تقریباً به موازات همدیگر هستند. این دو رود، در نزدیکی [[خلیج فارس]] به هم می‌پیوندند و از آن پس شط العرب خوانده می‌شود و پس از اضافه شدن کارون به آن، اروندرود نام گرفته و مرز بین ایران و عراق را تشکیل می‌دهد. این رود از شهرهای دير الزور، رقه، الميادين، حديثه، هيت، رمادی، فلوجه، كوفه و ناصريه می‌گذرد.

فرات و دجله موجب شده‌اند در این منطقه، سرزمینی حاصل‌خیز شکل بگیرد که به بین النهرین مشهور است. این سرزمین از قدیمی‌ترین مراکز تمدن بشری بوده و در طول تاریخ، تمدن‌های متعددی در آن رشد و تکوین یافته است؛ برای مثال، بابِل، پایتخت قدیم کشور بابل، در ساحل فرات بنا شده بود.<ref>جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص ۳۴۱.</ref>

فرات، بنابر برخی [[حدیث|روایات]]، نهر مقدس و بافضیلتی است که دو ناودان از [[بهشت]] بر آن می‌ریزد و نهری پربرکت است و کودکی که کامش را با آب فرات بردارند، دوستدار [[اهل بیت(ع)]] می‌شود. در [[حدیث]] است که فرات، مهریه [[حضرت زهرا(س)]] است.<ref>ابن شهر آشوب،مناقب، ج ۳، ص ۳۵۱.</ref> در روایتی دیگر، فرات، نهر مؤمن و نهر بهشتی خوانده شده است.<ref>کلینی، اصول کافی، ج‌ ۶، ص ۳۹۲.</ref>

[[مستحب]] است برای زیارت [[امام حسین(ع)]]، با آب فرات [[غسل]] زیارت کنند که موجب آمرزش گناهان است.<ref>فتال نیشابوری، ترجمه روضة الواعظین، ص۳۲۰ مجلس بیستم در چگونگی شهادت امام حسین(ع)</ref> نوشیدن از آب فرات هم مطلوب است.

[[ابراهیم بن محمد بن جعفر]] از پدرش روایت می‌کند که [[امام صادق(ع)]] فرمود: در سال فتح (قیام [[امام زمان]](عج)‌)، آب فرات طغیان خواهد کرد و در کوچه‌های [[کوفه]] خواهد ریخت.<ref>طبرسی، ترجمه اعلام الوری، ص۵۸۶.</ref>

[[واقعه عاشورا]] در حاشیه یکی از نهرهای منشعب شده از رودخانه فرات رخ داده است. [[امام حسین(ع)]] و یارانش در [[کربلا]]، در [[محرم]] [[سال ۶۱ هجری قمری]] توسط نیروهای [[عبیدالله بن زیاد]] در محاصره قرار گرفتند. آنان آب را به روی اردوگاه امام حسین(ع) و اطفال و خیمه‌ها بستند. سپاه دشمن می‌خواست با قرار دادن سپاه امام حسین(ع) در مضیقه بی‌آبی، او را به تسلیم وادارد؛ اما امام حسین (ع) تسلیم نشد.

[[عباس بن علی(ع)]] که برای آوردن آب برای کودکان تشنه رفته بود، در کنار [[نهر علقمه]] دستانش قطع شد و به [[شهادت]] رسید.

در فرهنگ [[شیعه]]، آب فرات همچون خاک کربلا، نمادی از حادثه عاشورا به شمار می‌آید؛ از این رو برداشتن کام نوزاد با آب فرات یا [[تربت امام حسین|تربت حسینی]]، از روی [[تبرک]] رواج دارد.