کاربر ناشناس
حبشه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Pourrezaei جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Smnazem جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:حبشه.jpg|بندانگشتی]] | |||
'''حبشه''' سرزمینی قدیمی در مشرق [[قاره افریقا]] بود که مشتمل بر کشورهای کنونی [[اتیوپی]]، [[اریتره]]، [[جیبوتی]] و [[سومالی]] می‌شد. | |||
در حبشه، قبل از میلاد [[مسیح]]، خاندان مصریان و [[حمیریان]] حکومت می‌کردند. دین [[مسیحیت]] در ۳۴۱ میلادی در این کشور به عنوان دین رسمی اعلام شد. | |||
مسلمانان پیش از هجرت [[پیامبر (ص)]] به [[مدینه]]، دو مرتبه به حبشه هجرت کردند که مورد حمایت حاکم آنجا قرار گرفتند. | |||
در دوره اسلامی، چندین امارت اسلامی، در حبشه تأسیس شد که از امارت‌های مسلمان نشین می‌توان از امارت اوفات نام برد. | |||
در [[قرن چهاردهم]] ''[[هجری قمری]]'' به تدریج بخش‌های مختلف حبشه به شکل کشورهای مستقل درآمدند. در حال حاضر بزرگ‌ترین بخش آن، کشور [[اتیوپی]] را تشکیل می‌دهد. | |||
==ساکنان اولیه حبشه== | ==ساکنان اولیه حبشه== | ||
ظاهراً نام حبش بر قومی در جنوب سرزمین [[اعراب]] اطلاق می‌شد که به قسمت غربی [[یمن]] و از آنجا به [[افریقا]] رفتند و با کوشی‌های جنوب افریقا ــ‌که در هزاره دوم قبل از میلاد از طریق حبشه به قسمت‌هایی که امروزه [[کنیا]] و [[تانزانیا]] خوانده می‌شود وارد شده بودندــ درآمیختند.<ref>رجوع کنید به کایران، ص۲۳.</ref> | ظاهراً نام حبش بر قومی در جنوب سرزمین [[اعراب]] اطلاق می‌شد که به قسمت غربی [[یمن]] و از آنجا به [[افریقا]] رفتند و با کوشی‌های جنوب افریقا ــ‌که در هزاره دوم قبل از میلاد از طریق حبشه به قسمت‌هایی که امروزه [[کنیا]] و [[تانزانیا]] خوانده می‌شود وارد شده بودندــ درآمیختند.<ref>رجوع کنید به کایران، ص۲۳.</ref> | ||
بنا برخی حکایت‌های تاریخی<ref>مثلا رجوع کنید به طبری، ج۱، ص۱۹۳؛ نویری اسکندرانی، ج۳، ص۳۴۰.</ref> [[حضرت نوح]](ع) زمانی که سرزمین‌ها را بین فرزندانش تقسیم می‌کرد، حبشه و [[نوبه]] و [[هند]] و [[سند]] را به پسرش، حام، بخشید<ref>نیز رجوع کنید به سفر پیدایش، باب ۱۰.</ref> و اولاد کوش بن حام پس از [[طوفان نوح]] عازم [[افریقا]] شدند و قسمتی از این قاره را تصرف کردند.<ref>شقیر، ص۱۰.</ref> | بنا برخی حکایت‌های تاریخی<ref>مثلا رجوع کنید به طبری، ج۱، ص۱۹۳؛ نویری اسکندرانی، ج۳، ص۳۴۰.</ref> [[حضرت نوح]](ع) زمانی که سرزمین‌ها را بین فرزندانش تقسیم می‌کرد، حبشه و [[نوبه]] و [[هند]] و [[سند]] را به پسرش، حام، بخشید<ref>نیز رجوع کنید به سفر پیدایش، باب ۱۰.</ref> و اولاد کوش بن حام پس از [[طوفان نوح]] عازم [[افریقا]] شدند و قسمتی از این قاره را تصرف کردند.<ref>شقیر، ص۱۰.</ref> | ||
==حاکمان حبشه تا پیش از اسلام == | ==حاکمان حبشه تا پیش از اسلام == | ||
در دوران حکومت خاندان ششم مصریان (حک: ۳۷۰۳ـ ۳۵۰۰ق م)، منوسوفیس (پادشاه مصر) سپاهی را به جنگ در سرزمین پوانیت فرستاد که پس از شکست دادن آنها با غنایمی مثل بخور و آبنوس و عاج و پوست از حبشه بازگشتند.<ref>شقیر، ص۱۱.</ref> | در دوران حکومت خاندان ششم مصریان (حک: ۳۷۰۳ـ ۳۵۰۰ق م)، منوسوفیس (پادشاه مصر) سپاهی را به جنگ در سرزمین پوانیت فرستاد که پس از شکست دادن آنها با غنایمی مثل بخور و آبنوس و عاج و پوست از حبشه بازگشتند.<ref>شقیر، ص۱۱.</ref> | ||
| خط ۱۳: | خط ۲۵: | ||
===رسمی‌شدن مسیحیت در حبشه=== | ===رسمی‌شدن مسیحیت در حبشه=== | ||
عزانا/ عیزنا، از پادشاهان معروف اکسوم، پس از آنکه مسیحی شد (در ۳۳۰ یا ۳۳۵ میلادی)، دین مسیحیت را در ۳۴۱ میلادی در مملکت خود رسمی کرد. می‌توان گفت حبشه اولین کشور افریقایی بود که در آن [[مسیحیت]] دین رسمی شد.<ref>رجوع کنید به هارتمان، ص۱۰۴، پانویس؛ حوریه توفیق مجاهد، ص۸۴.</ref> | عزانا/ عیزنا، از پادشاهان معروف اکسوم، پس از آنکه مسیحی شد (در ۳۳۰ یا ۳۳۵ میلادی)، دین مسیحیت را در ۳۴۱ میلادی در مملکت خود رسمی کرد. می‌توان گفت حبشه اولین کشور افریقایی بود که در آن [[مسیحیت]] دین رسمی شد.<ref>رجوع کنید به هارتمان، ص۱۰۴، پانویس؛ حوریه توفیق مجاهد، ص۸۴.</ref> | ||
==حبشه در زمان ظهور اسلام== | ==حبشه در زمان ظهور اسلام== | ||
| خط ۱۹: | خط ۳۳: | ||
===مهاجرت اول=== | ===مهاجرت اول=== | ||
در سال پنجم | |||
در [[سال پنجم بعثت]]، زمانی که آزار و اذیت به [[اصحاب]] [[پیامبر]](ص) شدت گرفت، آن حضرت گروهی از آنان را به همراه پسرعموی خود، [[جعفر بن ابی طالب|جعفربن ابی طالب]]، به حبشه فرستاد. این واقعه به «مهاجرت نخست مسلمانان» معروف است.<ref>رجوع کنید به ابن هشام، قسم۲، ص۳۵۹ـ۳۷۰؛ ابن سعد، ج۱، ص۲۰۳ـ۲۰۶؛ نیز رجوع کنید به یعقوبی، ج۲، ص۲۹.</ref> | |||
===مهاجرت دوم=== | ===مهاجرت دوم=== | ||
مهاجرت دوم نیز پیش از هجرت به [[مدینه]] به وقوع پیوست؛ مهاجران ۸۳ مرد و ۱۱ زن قریشی و ۷تن غیر قریشی بودند.<ref>رجوع کنید به ابن سعد، ج۱، ص۲۰۷ـ۲۰۸.</ref> | مهاجرت دوم نیز پیش از هجرت به [[مدینه]] به وقوع پیوست؛ مهاجران ۸۳ مرد و ۱۱ زن قریشی و ۷تن غیر قریشی بودند.<ref>رجوع کنید به ابن سعد، ج۱، ص۲۰۷ـ۲۰۸.</ref> | ||
==تاریخ حبشه در دوره اسلامی و معاصر== | ==تاریخ حبشه در دوره اسلامی و معاصر== | ||
با ظهور [[اسلام]]، پادشاهی اکسوم، به عنوان قدرتی بزرگ در [[دریای سرخ]]، رو به ضعف گذاشت.<ref>رجوع کنید به د. اسلام، چاپ دوم، ذیل"Habash, Habasha.I"</ref> از این تاریخ، آثار مسیحیت از سواحل دریای سرخ رخت بربست، راه‌های مواصلاتی اکسوم به دست مسلمانان افتاد و مسیحیان حبشه به ارتفاعات رفتند و تا مدتی با بقیه جهان بی‌ارتباط بودند، تا اینکه در | با ظهور [[اسلام]]، پادشاهی اکسوم، به عنوان قدرتی بزرگ در [[دریای سرخ]]، رو به ضعف گذاشت.<ref>رجوع کنید به د. اسلام، چاپ دوم، ذیل"Habash, Habasha.I"</ref> از این تاریخ، آثار مسیحیت از سواحل دریای سرخ رخت بربست، راه‌های مواصلاتی اکسوم به دست مسلمانان افتاد و مسیحیان حبشه به ارتفاعات رفتند و تا مدتی با بقیه جهان بی‌ارتباط بودند، تا اینکه در [[قرن دهم]] هجری قمری مناسبات تازه‌ای با [[اروپا]] برقرار کردند.<ref>رجوع کنید به عبدالعزیز کامل، ص۷۱.</ref> | ||
'''امارت‌های اسلامی''' | '''امارت‌های اسلامی''' | ||
در دوره اسلامی، چندین امارت اسلامی، معروف به امارات ''الطراز الاسلامی''، در حبشه تأسیس شد. توسعه تدریجی این امارات از زمانی آغاز شد که مهاجرت از [[جزیرة العرب]] در قرن اول به سوی این منطقه آغاز گردید. حکام مسلمان این امارت‌ها از شاهان حبشه تبعیت می‌کردند. | در دوره اسلامی، چندین امارت اسلامی، معروف به امارات ''الطراز الاسلامی''، در حبشه تأسیس شد. توسعه تدریجی این امارات از زمانی آغاز شد که مهاجرت از [[جزیرة العرب]] در [[قرن اول]] به سوی این منطقه آغاز گردید. حکام مسلمان این امارت‌ها از شاهان حبشه تبعیت می‌کردند. | ||
در بین امارات هفت گانه مسلمانان، [[امارت اوفات]] از دیگر امارات نیرومندتر بود و از این رو توانست خود را از تبعیت پادشاه حبشه رها سازد و دین اسلام را تا [[بندر زیلع]] در ساحل [[خلیج عدن]] توسعه دهد. به طور کلی کانون گسترش [[اسلام]] در حبشه، اوفات بود.<ref>الموسوعة العربیة، ج۱، ص۳۵۹.</ref> | در بین امارات هفت گانه مسلمانان، [[امارت اوفات]] از دیگر امارات نیرومندتر بود و از این رو توانست خود را از تبعیت پادشاه حبشه رها سازد و دین اسلام را تا [[بندر زیلع]] در ساحل [[خلیج عدن]] توسعه دهد. به طور کلی کانون گسترش [[اسلام]] در حبشه، اوفات بود.<ref>الموسوعة العربیة، ج۱، ص۳۵۹.</ref> | ||
| خط ۴۰: | خط ۵۷: | ||
'''تلاش کشیشان''' | '''تلاش کشیشان''' | ||
در قرن یازدهم | در [[قرن یازدهم]] کشیش‌های [[کاتولیک]] درصدد برآمدند کیش خود را در آن کشور منتشر کنند، ولی موفق نشدند.<ref>بعلبکی، ج۴، ص۷۷.</ref> | ||
'''جنگ‌های داخلی''' | '''جنگ‌های داخلی''' | ||
پس از قرن یازده، در حبشه، اغلب، جنگ‌های داخلی رخ می‌داد، در قرن سیزدهم | |||
پس از قرن یازده، در حبشه، اغلب، جنگ‌های داخلی رخ می‌داد، در [[قرن سیزدهم]] یکی از سرکردگان حبشی، این کشور را متحد کرد و با عنوان تئودور دوم سلطنت نمود (حک:۱۲۷۱ـ۱۲۸۵/ ۱۸۵۵ـ ۱۸۶۸). او دشمن سرسخت مسلمانان بود و در جنگی با بریتانیایی‌ها شکست خورد و خودکشی کرد و پس از یک جنگ داخلی، یوحنا به سلطنت رسید.<ref>حک: ۱۲۸۹ـ۱۰۳۶/ ۱۸۷۲ـ ۱۸۸۹؛ الموسوعة العربیة، ج۱، ص۳۶۰.</ref> | |||
===تشکیل کشورهای کنونی=== | ===تشکیل کشورهای کنونی=== | ||
در ۱۳۰۲/ ۱۸۸۵ ایتالیایی‌ها بندر مَصَوَّع را تصرف کردند<ref>قوزی، ص.۲۸۱</ref> و منلیک دوم در ۱۳۰۶/ ۱۸۸۹ سلطان حبشه شد. در ۱۳۱۴/ ۱۸۹۶، منلیک دوم طی نبردی بر نیروهای [[ایتالیا]] پیروز شد و با محدود شدن متصرفات ایتالیا بر بخش [[اریتره]] و مناطق شمالی حبشه، کشور مستقل [[اتیوپی]] تشکیل گردید. | در ۱۳۰۲/ ۱۸۸۵ ایتالیایی‌ها بندر مَصَوَّع را تصرف کردند<ref>قوزی، ص.۲۸۱</ref> و منلیک دوم در ۱۳۰۶/ ۱۸۸۹ سلطان حبشه شد. در ۱۳۱۴/ ۱۸۹۶، منلیک دوم طی نبردی بر نیروهای [[ایتالیا]] پیروز شد و با محدود شدن متصرفات ایتالیا بر بخش [[اریتره]] و مناطق شمالی حبشه، کشور مستقل [[اتیوپی]] تشکیل گردید. | ||
سایر قسمت‌های سرزمین حبشه نیز به تدریج از [[ایتالیا]]، [[بریتانیا]] و [[فرانسه]] استقلال یافتند: [[سومالی]] در ۱۳۳۹ش/۱۹۶۰، [[جیبوتی]] در ۱۳۵۶ش/ ۱۹۷۷ و [[اریتره]] در ۱۳۷۲ش/ ۱۹۹۳.<ref> «الحبشة و امبراطورها »، ص۴۵۹ـ ۴۶۰؛ خوند، ج۱، ص۹۹.</ref> | سایر قسمت‌های سرزمین حبشه نیز به تدریج از [[ایتالیا]]، [[بریتانیا]] و [[فرانسه]] استقلال یافتند: [[سومالی]] در ۱۳۳۹ش/۱۹۶۰، [[جیبوتی]] در ۱۳۵۶ش/ ۱۹۷۷ و [[اریتره]] در ۱۳۷۲ش/ ۱۹۹۳.<ref> «الحبشة و امبراطورها »، ص۴۵۹ـ ۴۶۰؛ خوند، ج۱، ص۹۹.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس|2}} | {{پانویس|2}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| خط ۵۷: | خط ۷۸: | ||
{{col-begin}} | {{col-begin}} | ||
{{راست‌چین}} | {{راست‌چین}} | ||
*ابن خرداذبه. | *ابن خرداذبه. | ||
* ابن رسته. | * ابن رسته. | ||
| خط ۹۸: | خط ۱۲۰: | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==منابع انگلیسی== | ===منابع انگلیسی=== | ||
{{چپ‌چین}} | {{چپ‌چین}} | ||
*EI2, s.v. "Habash, Habasha. I: historical background" (by E Ullendorff). | *EI2, s.v. "Habash, Habasha. I: historical background" (by E Ullendorff). | ||
| خط ۱۰۵: | خط ۱۲۸: | ||
*The Times comprehensive atlas of the World, London: Times Books, 2005. | *The Times comprehensive atlas of the World, London: Times Books, 2005. | ||
{{پایان چپ‌چین}} | {{پایان چپ‌چین}} | ||
==پیوند به بیرون== | ==پیوند به بیرون== | ||
* منبع مقاله: [http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=5777 دانش نامه جهان اسلام] | * منبع مقاله: [http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=5777 دانش نامه جهان اسلام] | ||