پرش به محتوا

شبهه آکل و مأکول: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۹۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۶ نوامبر ۲۰۱۴
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Salvand
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۸: خط ۳۸:
===پاسخ صدرالمتالهین===
===پاسخ صدرالمتالهین===


به عقیده [[صدرالمتألهین]]، آنچه از انسان در روز رستاخیز محشور می‎شود، خود [[نفس]] و بدن انسان است، به گونه‎ای که این فرد در جهان دیگر برای دیگران به روشنی قابل شناسایی است، و هر کس او را ببیند، به آسانی می‎تواند بگوید این همان کسی است که در دنیا او را می‎شناخته است.
به عقیده [[صدرالمتألهین]]، آنچه از انسان در روز [[رستاخیز]] [[حشر|محشور]] می‎شود، نه یک [[بدن مثالی]] و نه یک بدن عنصری دیگر، بلکه [[نفس]] و بدن انسان بعینه است، به گونه‎ای که این فرد در جهان دیگر برای دیگران به روشنی قابل شناسایی است، و هر کس او را ببیند، به آسانی می‎تواند بگوید این همان کسی است که در دنیا او را می‎شناخته است.


پس وقتی شخص انسان مأکول واقع می‎شود و اجزای بدنش از طریق تغذیه جزو بدن یک درنده یا انسان دیگر می‎گردد، به شخصیت انسانی وی آسیبی نمی‎رسد.
دلیل این مدعا این است که ملاک حقیقت و تشخّص انسان، نفس ناطقه اوست. به دیگر سخن می‌توان گفت صرف نظر از تعلق نفس به بدن، بدن دارای ذات و حقیقت نیست و از تعین خاص نیز برخوردار نیست؛ پس وقتی شخص انسان مأکول واقع می‌شود و اجزای بدنش از طریق تغذیه جزو بدن یک درنده یا انسان دیگر می‌شود، به شخصیت انسانی وی آسیبی نمی‌رسد و او در روز حشر با بدنی که به نفس ناطقه‌اش متشخص و متعین است محشور می‌شود؛ اگرچه اجزای آن تغییر و تحول پذیرفته باشد.


صدرالمتألهین برای اثبات این مدعا از ۷ اصل استفاده نموده که هریک از آنها در فلسفه وی ([[حکمت متعالیه]]) دارای اهمیت بسیاری است.
صدرالمتألهین برای اثبات این مدعا از ۷ اصل استفاده کرده که در کتاب [[مبدأ و معاد]] آورده است. هر یک از این اصول در فلسفه وی ([[حکمت متعالیه]]) دارای اهمیت بسیاری است.


==منابع==
==منابع==
کاربر ناشناس