کاربر ناشناس
آیات الاحکام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←قرآن، نخستین منبعِ احکام: ویرایش نگارشی
imported>Salvand جز (←شمار و موضوعات: حذف همچنین ببینید) |
imported>Salvand جز (←قرآن، نخستین منبعِ احکام: ویرایش نگارشی) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
قرآن نخستین و اساسی‌ترین منبع و مرجع برای فقه اسلامی است.<ref>اسلامی، مدخل علم فقه، ص۸۱.</ref> آیات و روایات بسیاری وجود دارند که قرآن را منبعی برای شناخت دین و کتابی شامل حلال و حرام معرفی می‌کنند.<ref>صادقی فدکی، «پنج دیدگاه مطرح درباره تعداد آیات الاحکام قرآن کریم»، ص۳۷.</ref> در عین حال برخی از شیعیان که اخباریان نام گرفته‌اند معتقدند تنها منبع و مرجع برای دستیابی به احکام شرعی، اخبار و احادیث هستند و قرآن را باید از طریق اخبار شناخت و مراجعه مستقیم به قرآن و استفاده از آن، مستقل از تفسیر اهل بیت ممنوع است.<ref>اسلامی، مدخل علم فقه، ص۸۹.</ref> | قرآن نخستین و اساسی‌ترین منبع و مرجع برای فقه اسلامی است.<ref>اسلامی، مدخل علم فقه، ص۸۱.</ref> آیات و روایات بسیاری وجود دارند که قرآن را منبعی برای شناخت دین و کتابی شامل حلال و حرام معرفی می‌کنند.<ref>صادقی فدکی، «پنج دیدگاه مطرح درباره تعداد آیات الاحکام قرآن کریم»، ص۳۷.</ref> در عین حال برخی از شیعیان که اخباریان نام گرفته‌اند معتقدند تنها منبع و مرجع برای دستیابی به احکام شرعی، اخبار و احادیث هستند و قرآن را باید از طریق اخبار شناخت و مراجعه مستقیم به قرآن و استفاده از آن، مستقل از تفسیر اهل بیت ممنوع است.<ref>اسلامی، مدخل علم فقه، ص۸۹.</ref> | ||
همه جزئیات احکامی شرعی در قرآن نیامده است، بلکه احکام کلی و قوانین شریعت در قرآن آمده و جزئیات آنها را می‌توان از سخنان معصومان (احادیث) به دست آورد؛ برای مثال حکم وجوب نماز، از آیات قرآن قابل برداشت است؛ اما اینکه چند رکعت است و دارای چه ارکانی است و چه ذکرهایی باید در آن خوانده شود، در روایات آمده است.<ref>رجوع کنید به: طباطبایی، شیعه در اسلام، ص۱۰۸.</ref> | |||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||