کیسان ابوعمره: تفاوت میان نسخه‌ها

چون در سال ۶۶ مختار به قصد انتقام گرفتن از عاملان واقعۀ [[کربلا]] و قاتلان امام حسین(ع)، در [[کوفه]] بر ضد [[بنی امیه]] قیام کرد، کیسان را- <small>که بسیار به او اعتماد داشت</small>- به سرپرستی شُرطه (<small>پلیس و شهربانی</small>) و به قولی به ریاست نگهبانان (<small>حَرَس</small>) خود گماشت<ref>دینوری، الأخبارالطوال، ص۲۸۹؛ طبری، ج۶، ص۳۳</ref> و به او دستور داد هزار کارگر فراهم آورد تا با کلنگ خانه‌های اشراف و کسانی را که به جنگ امام حسین(ع) رفته بودند، خراب کند. کیسان که آنان را خوب می‌شناخت، در کوفه به جستجو پرداخت و به هرکدام از آنان که دست می‌یافت او را می‌کشت، خانه هایشان را ویران می‌کرد و اموال آنان را به یکی از ایرانیانی که در خدمت مختار بودند می‌بخشید<ref>دینوری، الأخبارالطوال، ص۲۹۲</ref> چنان شد که مردم کوفه به نام او مثل می‌زدند و هرگاه کسی دچار فقر می‌شد، می‌گفتند ابوعمره به خانۀ او آمده است.<ref>کشی، رجال، ص۱۲۸</ref> کیسان در گفتار و رفتار و کشتار مخالفان، از مختار نیز قاطع‌تر بود.<ref>نوبختی، فرق الشیعة،  ص۲۳</ref>

====کشتن شمربن ذی ‏الجوشن====

کیسان به همراه [[معاذ بن هانی کندی|مُعاذ بن هانی کِندی]] (<small>برادرزادۀ حُجربن عدی</small>)، [[خولی بن یزید اصبحی|خولی بن یزید اَصْبَحی]] را ـ که سر امام حسین را نزد [[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]] برد ـ در خانه‌اش محاصره کرد واو را نزد مختار برد. مختار خولی را کشت و در آتش سوزاند.<ref>طبری، ج۶، ص۵۹ـ ۶۰؛ طوسی، الامالی، ص۲۴۴</ref>

پس از آن، مختار کیسان را برای قتل [[عمربن سعد]] (<small>فرمانده لشکر یزید در واقعۀ کربلا</small>) مأمور کرد. کیسان مخفیانه به سوی خانه عمربن سعد در [[کوفه]] رفت و او را غافلگیر کرد و گردن زد و سرش را برای مختار برد.<ref>بلاذری، کتاب جمل من انساب الأشراف، ج۶، ص۴۰۶؛ طبری، ج۶، ص۶۱؛ ابن اعثم کوفی، کتاب الفتوح، ج۶، ص۲۴۵ـ ۲۴۶؛ قس دینوری، الأخبارالطوال، ص۳۰۱، که گفته است یکی از یاران مختار، عمربن سعد را اسیر کرد و نزد مختار برد و سپس کیسان به دستور مختار او را گردن زد</ref>