کاربر ناشناس
مباح: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←اباحه تملك و اباحه انتفاع در فقه و حقوق مدنى
imported>Lohrasbi |
imported>Lohrasbi |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
اباحه معانى ديگري در فقه و [[حقوق]] مدنى دارد كه عبارت است از اذن در تملك يا انتفاع از اموالى كه مالك خاص ندارد. در مواردي كه اذن در تملك باشد، آن را اباحه تملك و در مواردي كه اجازه انتفاع از چيزي باشد، آن را اباحة انتفاع مى‌نامند و بر اساس اين تقسيم بندي مباحات به دو دستة قابل انتفاع و قابل تملك تقسيم مى‌شود: مباحات قابل انتفاع مباحاتى است كه مورد استفادة عموم مسلمين است و استفاده و انتفاع انحصاري از آنها ممنوع است و بايد به نحوي مورد استفاده قرار گيرد كه مانع استفادة ديگران نشود، مثل طرق و خیابانهای عمومی. مباحات قابل تملك مباحاتى است كه به اذن امام مسلمين و موافق موازين شرعى قابل تملك است، مثل تملك اراضى موات از طريق احياء آن يا صيد ماهى از آبهای مباح. | اباحه معانى ديگري در فقه و [[حقوق]] مدنى دارد كه عبارت است از اذن در تملك يا انتفاع از اموالى كه مالك خاص ندارد. در مواردي كه اذن در تملك باشد، آن را اباحه تملك و در مواردي كه اجازه انتفاع از چيزي باشد، آن را اباحة انتفاع مى‌نامند و بر اساس اين تقسيم بندي مباحات به دو دستة قابل انتفاع و قابل تملك تقسيم مى‌شود: مباحات قابل انتفاع مباحاتى است كه مورد استفادة عموم مسلمين است و استفاده و انتفاع انحصاري از آنها ممنوع است و بايد به نحوي مورد استفاده قرار گيرد كه مانع استفادة ديگران نشود، مثل طرق و خیابانهای عمومی. مباحات قابل تملك مباحاتى است كه به اذن امام مسلمين و موافق موازين شرعى قابل تملك است، مثل تملك اراضى موات از طريق احياء آن يا صيد ماهى از آبهای مباح. | ||
قانون مدنى ايران به پيروي از فقه [[امامیه]] مباحات را به دو دسته تقسيم مى‌كند: مباحات قابل استفاده و انتفاع غير انحصاري و مباحات قابل تملك. از دستة اول به نام اموال عمومى يا اموالى كه مورد استفادة عموم است، ياد مى‌كند<ref>مادة | قانون مدنى ايران به پيروي از فقه [[امامیه]] مباحات را به دو دسته تقسيم مى‌كند: مباحات قابل استفاده و انتفاع غير انحصاري و مباحات قابل تملك. از دستة اول به نام اموال عمومى يا اموالى كه مورد استفادة عموم است، ياد مى‌كند<ref>مادة ۲۴</ref> و در ماده ۲۷ مى‌گويد: «اموالى كه ملك اشخاص نمى‌باشد و افراد مردم مى‌توانند آنها را مطابق مقررات مندرجه در اين قانون و قوانين مخصوصة مربوط به هر يك از اقسام مختلفة آنها تملك كرده و يا از آنها استفاده كنند، مباحات ناميده مى‌شود مثل اراضى موات يعنى زمينهايى كه معطل افتاده و آبادي و كشت و زرع در آنها نباشد». | ||
== اباحه و حَظر == | == اباحه و حَظر == | ||