صلح حدیبیه: تفاوت میان نسخه‌ها

در ماه [[ذیقعده]] سال ششم هجری، [[رسول خدا(ص)]] در خواب دید با یارانش به [[مکه]] رفته و به طواف خانه خدا و انجام مناسک عمره موفق گشته‌اند. {{سخ}}{{متن قرآن|لَّقَدْ صَدَقَ اللَّـهُ رَسُولَهُ الرُّؤْیا بِالْحَقِّ ۖ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ إِن شَاءَ اللَّـهُ آمِنِینَ مُحَلِّقِینَ رُءُوسَکمْ وَمُقَصِّرِینَ لَا تَخَافُونَ ۖ فَعَلِمَ مَا لَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِن دُونِ ذَٰلِک فَتْحًا قَرِیبًا ﴿۲۷﴾|ترجمه=حقاً خدا رؤیای پیامبر خود را تحقّق بخشید [که دیده بود:] شما بدون شک، به خواست خدا در حالی که سر تراشیده و موی [و ناخن ] کوتاه کرده اید، با خاطری آسوده در مسجد الحرام درخواهید آمد. خدا آنچه را که نمی‌دانستید دانست، و غیر از این، پیروزی نزدیکی [برای شما] قرار داد.|سوره=۴۸|آیه=۲۷}}

پیغمبر این خواب را برای اصحاب نقل کرده و وعده آن را به آنها داد<ref>رجوع کنید به سوره فتح، آیه ۲۷</ref> و اصحاب را برای عزیمت به مکه و ادای مراسم [[عمره]] فراخواند و چون از کینه توزی و جنگ افروزی [[قریش|قُرَیش]] یا ممانعت آنان بیمناک بود، اعراب اطراف [[مدینه]] را نیز به همراهی در این سفر دعوت کرد.<ref>ابن هشام، ج۲، ص۷۷۶</ref> قبایل مزبور به جز عده معدودی، دعوت آن حضرت را نپذیرفتند و تنها همان مهاجر و انصار مدینه بودند که اکثراً آماده حرکت ‏شدند و به همراه آن حضرت از مدینه بیرون رفتند.{{مدرک}}