کاربر ناشناس
صلح حدیبیه: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) |
imported>Hasaninasab جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
== نقض صلح نامه از سوی قریش == | == نقض صلح نامه از سوی قریش == | ||
چندی پس از صلح، یکی از اهالی مکه به مدینه گریخت. طبق صلح نامه پیامبر او را به مکه بازگرداند؛ اما آن مسلمان در بین راه گریخت و به همراه چند تن دیگر، به قریشیان حمله میکرد. با توجه به مشکل پیش آمده، قریش از پیامبر خواستند تا آن افراد را به مدینه راه دهد؛ بدین ترتیب بند مربوط به استرداد یک طرفه فراریان به درخواست قریش لغو شد. <ref>رجوع کنید به واقدی، ج۲، ص۶۲۴ـ۶۲۹؛ ابن هشام، ج۲، ۷۸۸ـ۷۸۹ | چندی پس از صلح، یکی از اهالی مکه به مدینه گریخت. طبق صلح نامه پیامبر او را به مکه بازگرداند؛ اما آن مسلمان در بین راه گریخت و به همراه چند تن دیگر، به قریشیان حمله میکرد. با توجه به مشکل پیش آمده، قریش از پیامبر خواستند تا آن افراد را به مدینه راه دهد؛ بدین ترتیب بند مربوط به استرداد یک طرفه فراریان به درخواست قریش لغو شد. <ref>رجوع کنید به واقدی، ج۲، ص۶۲۴ـ۶۲۹؛ ابن هشام، ج۲، ۷۸۸ـ۷۸۹</ref> | ||
هنوز دو سال از پیمان صلح نگذشته بود که مشرکان مکه طبق بند اول صلح نامه (یعنی ترک مخاصمه و جنگ) را نقض کردند. زیرا قبیله بنی خزاعه با مسلمانان و قبیله بنی بکر با قریش هم پیمان بودند، اما در نبردی که در سال هشتم میان این دو قبیله رخ داد، مردانی از قریش به نفع بنی بکر، افرادی از بنی خزاعه را کشتند. این به معنای نقض صلح حدیبیه بود و با اینکه ابوسفیان شخصاً برای عذرخواهی به مدینه رفت، عذرش پذیرفته نشد و در اندک مدتی، پیامبر با سپاهی انبوه، که در زمان صلح و گسترش اسلام گردآمده بودند، عازم فتح مکه شد.<ref>ابن اثیر، ج۲، ص۲۳۹ـ۲۴۴</ref> | هنوز دو سال از پیمان صلح نگذشته بود که مشرکان مکه طبق بند اول صلح نامه (یعنی ترک مخاصمه و جنگ) را نقض کردند. زیرا قبیله بنی خزاعه با مسلمانان و قبیله بنی بکر با قریش هم پیمان بودند، اما در نبردی که در سال هشتم میان این دو قبیله رخ داد، مردانی از قریش به نفع بنی بکر، افرادی از بنی خزاعه را کشتند. این به معنای نقض صلح حدیبیه بود و با اینکه ابوسفیان شخصاً برای عذرخواهی به مدینه رفت، عذرش پذیرفته نشد و در اندک مدتی، پیامبر با سپاهی انبوه، که در زمان صلح و گسترش اسلام گردآمده بودند، عازم فتح مکه شد.<ref>ابن اثیر، ج۲، ص۲۳۹ـ۲۴۴</ref> |