علائم ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

از آن جایی که در منابع دینی، قیام امام مهدی‏ (ع)، به عنوان یکی از نشانه ‏های برپایی [[قیامت]] شمرده شده است؛ تعدادی از نشانه‏‌های ظهور به عنوان نشانه‏‌های قیامت نیز شمرده می‌شود؛ که از آن به [[اشراط الساعة]] نیز تعبیر می‌شود.

برخی از این [[روایات]] در منابع معتبر آمده و از جهت سند و دلالت محکم است. بعضی نیز در کتاب‏های غیرمعتبر و به وسیله افراد غیر موثق یاد شده است. برخی از این نشانه‏ ها، تنها نشانه ظهور و بعضی، هم نشانه ظهور و هم نشانه برپایی [[قیامت]] هستند. برخی نشانه‏ ها، کلی و محوری است و بعضی بیانگر مسائل ریز و جزئی است که گاه، همه آنها را می‌‏توان در عنوان واحدی گرد آورد.

آن چه که مهم می‌نماید این است که فراوانی [[روایات]]، به ما اطمینان می‌دهد که در آستانه ظهور امام مهدی (ع)، حوادثی رخ خواهد داد که برخی چشمگیر و فراگیر و بعضی نه چندان مهم و قابل توجه است. البته برخی از روایات با عناوین مختلف، به تعدادی از نشانه‏‌ها اشاره کرده است.

از روایات فراوانی که در میان آنها روایات صحیح نیز وجود دارد حتمی بودن نشانه‏‌های پنج گانه ذیل استفاده می‌‏شود: خروج [[سفیانی]]، قیام [[یمانی]]، [[صیحه آسمانی]] ، قتل [[نفس زکیه]] و [[خسف بیداء]].

بر اساس بعضی از روایات ، تعدادی از نشانه‏‌های ظهور، متصل به آن خواهد بود؛ به گونه‏‌ای که بین آنها و ظهور [[حضرت مهدی‏]] (ع) فاصله زیادی نیست. البته اینکه فاصله آن نشانه‏‌ها تا ظهور چه مدت و یا چند روز است، به طور دقیق روشن نیست؛ ولی قدر مسلم آن است که فاصله زیاد نیست و احتمالاً، مجموعه نشانه‏‌های متصل به ظهور، در همان سال ظهور، یا سال پیش‏ ازآن، رخ می‌دهد.

تحقق نشانه‏‌های ظهور - همچون واقع شدن سایر پدیده‏‌ها - به روال طبیعی و عادی است؛ ولی پیشگویی برخی از آنها، به گونه‏‌ای در روایات بازتاب یافته که به نظر می‌‏رسد، رخ دادن آنها به طور عادی، غیرممکن است و تحقق آنها به صورت غیرطبیعی در چهار چوب [[معجزه]] خواهد بود؛ مثلاً طلوع خورشید از مغرب و صیحه آسمانی، اگر همان معنای ظاهری آنها مقصود باشد، باید به صورت معجزه رخ دهد؛ زیرا پدیدار شدن چنین اموری، عادتاً ممکن نیست. البته شاید بعضی از این نشانه‏ ها، معنای کنایی و رمزی داشته باشد و به رخدادهایی اشاره کند که پیدایش آنها عادتاً امکان دارد.

این علایم و نشانه‏‌ها بطور کلی برخی از نظر مفهوم و معنا و پیام، روشن و آشکارند و برخی در نهایت ابهام و اجمال و پیچیدگی‌اند. بسیاری از نویسندگان، بویژه نویسندگان معاصر، این روایات را آورده، آنها را تفسیر نموده و طبق دیدگاه خاص خویش، به تأویل آنها پرداخته و بر اساس آرای شخصی خود آنها را تحلیل نموده ‏اند.