اهل کتاب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اهل کتاب'''، در اصطلاح اسلامی به پیروان ادیانی گفته می شود که [[پیامبر]] آنان دارای کتابی الهی برای هدایت انسان‌ها بوده است. [[یهود|یهودیان]] و [[مسیحیت|مسیحیان]] از مصادیق مسلم این اصطلاح در فرهنگ اسلامی بوده‌اند. پیروان دین [[زرتشت]] و [[صابئین]] نیز نزد گروهی از عالمان اسلامی، از اهل کتاب دانسته شده‌اند.

منشأ نامگذاری عنوان اهل کتاب، [[قرآن]]<ref>به عنوان مثال: سوره بینه، آیه۶.</ref> و [[سنت|سنّت]] است.<ref>الحر العاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۱۴ق، ج۱۵، ص۱۲۶.</ref> در قرآن کریم سی و یک بار از اهل کتاب یاد شده که در بسیاری از آن موارد در مقابل [[شرک|مشرکان]] ذکر شده است. تعبیراتی که قرآن به کار برده عبارتند از: «اهل کتاب»، «الذین آتیناهم الکتاب» و «الذین أوتوا الکتاب».{{مدرک}}

{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالنَّصَارَیٰ وَالصَّابِئِینَ مَنْ آمَنَ بِاللَّـهِ... ﴿۶۲﴾|سوره=۲|آیه=۶۲}}

اما در این که صابئین امروزه - که به آنها (صبـی)، مُغَسِّله و مندائیان هم می‌گویند و در قسمت‌های جنوب غربی [[ایران]] و جنوب شرقی [[عراق]] در اطراف رودخانه‌های دجله و کرخه زندگی می‌کنند– همان صابئینی هستند که قرآن از آنها یاد می‌کند، شک و ابهاماتی وجود دارد.

{{متن قرآن|إِنَّ الدِّینَ عِندَ اللَّـهِ الْإِسْلَامُ ...﴿۱۹﴾|ترجمه=در حقیقت، دین نزد خدا همان اسلام است...|سوره=۳|آیه=۱۹}}<ref>سوره آل عمران، آیه ۱۹.</ref>

در جواز ازدواج مرد مسلمان با زن کتابی اختلاف است. قول مشهور میان متأخّران، جواز [[ازدواج موقت]] با زنان یهود و نصاری و حرمت [[ازدواج]] دائم با آنان است.<ref>بحرانی، الحدائق الناضرة، ۱۹۸۵م، ج۲۴، ص۵.</ref> [[صدوق اول|علی بن بابویه قمی]]، پسرش [[شیخ صدوق]]، [[ابن ابی عقیل عمانی]] و [[شریف رضی|سید رضی]] از پیشینیان، و عالمانی چون [[شهید ثانی]] و [[صاحب جواهر]] از متأخران قائل به جواز بوده‌اند.<ref>صدوق، المقنع، ۱۳۲۴ق ص۲۶، ۳۵؛ حلی، مختلف الشیعة، ۱۳۲۳ق، ص۵۳۰، ۶۷۹؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۶ق، ج۷، ص۴۳۱-۴۳۲؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۹۴ق، ج۳۰، ص۳۱؛ اصفهانی، وسیلة النجاة، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۳۴.</ref>

{{پانویس2}}

*بحرانی، یوسف، الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهرة، بیروت، دار الاضواء، ۱۹۸۵م.