آیت‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

عنوان آیت الله به معنای نشانه خدا و آیت الله العظمی به معنی نشانه بزرگ خدا، در فرهنگ امروز شیعیان به ویژه ایران برای فقیهان مشهور به خصوص کسانی که به [[مرجع تقلید|مرجعیت]] رسیده‌اند به کار می‌رود.<ref>انوری، فرهنگ سخن، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۹۵. متینی، بحثی درباره سابقه تاریخی القاب، ص۵۶۱.</ref> پیامبرخدا(ص)، امام علی(ع) را با عبارت «أَنْتَ کَلِمَةُ اللهِ الْعُلْیا وَآیته الْکُبْری» مورد خطاب قرار داد ه است .<ref>حافظ رجب برسی، مشارق أنوار اليقين في أسرار أمير المؤمنين(ع)، ج۱، ص۸۱.</ref> امیرالمؤمنین(ع) نیز خودش را به عنوان حجت عظمی وآیت کبری معرفی کرده است. <ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۳۹۷ ص۳۳۵.</ref> و نیز در فرازی از دعای امام صادق(ع) پس از نماز در روز عیدغدیر «اللهم بلى شهدنا بمنك ولطفك بانك انت الله لا اله إلا أنت ربنا و محمد عبدك ورسولك نبينا وعلي امير المؤمنين والحجة العظمى وآيتك الكبرى»<ref>شیخ طوسی، تهذيب الأحكام، ج۳، ص۱۴۶.</ref> {{یادداشت|أنا الحجة العظمى والآية الكبرى}} در فرازی از زیارت [[امام جواد علیه‌السلام|امام جواد (ع)]] ایشان افزون بر الحجة الکبری به عنوان «آیة العظمی»{{یادداشت| السلام عليك أيها الآية العظمى ، السلام عليك أيها الحجة الكبرى  }} نیز مورد خطاب قرار گرفته است وهر چند کلمه الله در این تعبیر نیست ولی روشن است که منظور آیت عظمای خداوند است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۱۰۲، ص۲۱.</ref>{{یادداشت| عُظمی صفت تفضیلی (افعل تفضیل) است پس آیت الله العظمی یعنی بزرگتر نشانه خدا.}}