پرش به محتوا

حرم حضرت معصومه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۷۰: خط ۷۰:
پس از دفن حضرت معصومه، اشعریان سایبانی از بوریا بر روی مزار او برافراشتند. این سایبان بر جای بود تا آنکه زنی به نام زینب «‌قبه بر سر تربت او نهاد ». البته در مورد نسب این زینب اختلاف است. [[حسن قمی]] مؤلف [[تاریخ قم]] (نوشته ۳۷۸ق/۹۸۸م)، او را دختر [[امام جواد(ع)]] و برخی دیگر او را دختر [[موسی مبرقع|موسی مُبرَقع]] می‌دانند.{{مدرک}} شیخ عباس قمی نیز بر این باور است [[زینب دختر امام جواد(ع)]] در قم درگذشت و در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد. ام محمد و میمونه، خواهران زینب نیز در همان‌جا مدفون شدند.<ref> محلاتی، ریاحین الشریعه، ج۴، ص۳۱۶؛ شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ج۲، ص ۴۳۲</ref>
پس از دفن حضرت معصومه، اشعریان سایبانی از بوریا بر روی مزار او برافراشتند. این سایبان بر جای بود تا آنکه زنی به نام زینب «‌قبه بر سر تربت او نهاد ». البته در مورد نسب این زینب اختلاف است. [[حسن قمی]] مؤلف [[تاریخ قم]] (نوشته ۳۷۸ق/۹۸۸م)، او را دختر [[امام جواد(ع)]] و برخی دیگر او را دختر [[موسی مبرقع|موسی مُبرَقع]] می‌دانند.{{مدرک}} شیخ عباس قمی نیز بر این باور است [[زینب دختر امام جواد(ع)]] در قم درگذشت و در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد. ام محمد و میمونه، خواهران زینب نیز در همان‌جا مدفون شدند.<ref> محلاتی، ریاحین الشریعه، ج۴، ص۳۱۶؛ شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ج۲، ص ۴۳۲</ref>


سایبانی که اشعریان برافراشتند، می‎بایست تا نیمه قرن ۳ق برقرار بوده باشد، زیرا به تصریح حسن قمی، برادر زینب یعنی موسی‎بن محمدبن علی‎بن موسی‎الرضا(ع) در ۲۵۶ق/۸۶۹م وارد قم شد و پس از خروج او از قم، زینب در طلب برادرش از [[کوفه]] به قم آمد.
سایبانی که اشعریان برافراشتند، می‌‎بایست تا نیمه قرن ۳ق برقرار بوده باشد، زیرا به تصریح حسن قمی، برادر زینب یعنی موسی‎‌بن محمدبن علی ‎بن موسی‎ الرضا(ع) در ۲۵۶ق/۸۶۹م وارد قم شد و پس از خروج او از قم، زینب در طلب برادرش از [[کوفه]] به قم آمد.


بنای زینب نیز لااقل تا ۳۷۸ق/۹۸۸م که تاریخ قم تصنیف شده، بر پای بوده است. از آن پس تا ۴۵۷ق/۱۰۶۴م آگاهی چندانی از تجدید بنای خود بقعه در دست نیست، جز آنکه در ۳۵۰ق/۹۶۱م [[ابوالحسن زیدبن احمدبن بحر اصفهانی]] حاکم قم، سر در بقعه را از جانب رودخانه گسترش داد و در بزرگتری برای آن تهیه کرد.
بنای زینب نیز لااقل تا ۳۷۸ق/۹۸۸م که تاریخ قم تصنیف شده، بر پای بوده است. از آن پس تا ۴۵۷ق/۱۰۶۴م آگاهی چندانی از تجدید بنای خود بقعه در دست نیست، جز آنکه در ۳۵۰ق/۹۶۱م [[ابوالحسن زیدبن احمدبن بحر اصفهانی]] حاکم قم، سر در بقعه را از جانب رودخانه گسترش داد و در بزرگتری برای آن تهیه کرد.
۱۷٬۵۰۵

ویرایش