شهادت ثالثه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیخ صدوق]] اضافه‌کردن شهادت ثالثه به اجزاء اذان و اقامه را به [[تفویض|مُفَوضه]] نسبت داده و گفته است آنان روایاتی در این زمینه جعل کرده‌اند.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۹۰.</ref> به‌گزارش برخی مورخان، گفتن آن در اذان و اقامه پنج قرن متروک ماند؛ به‌طوری که عبدالجلیل قزوینی، از عالمان شیعه در قرن ششم هجری، در کتاب نقض آورده است که اگر کسی در میان اجزای اذان، پس از [[شهادتین]]، شهادت ثالثه بگوید، نمازش باطل است و مرتکب بدعت و عمل معصیت شده است.<ref>قزوینی، النقض، ۱۳۸۵ش، ص۹۷.</ref> گفته می‌شود پس از چند قرن، در سال ۹۰۷ق، به‌دستور شاه اسماعیل صفوی دوباره به اذان اضافه شد و در میان مردم رواج یافت؛ به‌گونه‌ای که اگر کسی در اذان نمی‌گفت به تسنن متهم می‌شد.<ref>مجلسی، لوامع صاحب‌قرانی، ج۳، ص۵۶۶.</ref> حتی نقل شده است که برخی فقیهان در این دوره آن را از اجزاء اذان و اقامه نمی‌دانستند، ولی به خاطر ترس از اتهام تسنن، تقیه می‌کردند و نظرشان را پنهان می‌کردند.<ref>مجلسی، لوامع صاحب‌قرانی، ج۳، ص۵۶۶.</ref>

==تک‌نگاری==