سوره شعراء: تفاوت میان نسخه‌ها

آیات ۸۳ تا ۸۹ سوره شعراء [[دعاهای قرآنی]] است که از زبان حضرت ابراهیم (ع) نقل شده است. این [[دعا]]ها پس از یادآوری نعمت‌های خداوند در آیات قبلی است که ابراهیم (ع) را وادار به اظهار حاجت به درگاه الهی نموده<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۲۸۵.</ref> تا به قوم بت‌پرست نشان دهد هرچه برای دنیا و [[آخرت]] می‌خواهند باید از خداوند طلب کنند و این نشانه‌ای از [[ربوبیت]] مطلقه خداوند دانسته شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۶۰.</ref>[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] این فراز ازدعای ابراهیم (وَاجْعَلْ لِی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ) را به این معنی تفسیر کرده که در آینده خداوند کسی را مبعوث کند که رسالت او را تبلیغ کند و مردم را به آیین توحیدی او فرابخواند وی افزوده که همین مضمون با تعبیر دیگر در سوره صافات آیه ۱۰۸ دربارهٔ ابراهیم (ع) آمده است وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ (ترجمه:و نام نیک او را در امّت‌های بعد باقی نهادیم) وهمین تعبیر آیه۸۴ سوره شعراء در سوره مریم آیه ۵۰ بعد ازنام زکریا، یحیی، عیسی، ابراهیم، موسی وهارون نیز آمده است وَوَهَبْنَا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیًّا (تر جمه: و از رحمت خود به آنان عطا کردیم؛ و برای آنها نام نیک و مقام برجسته‌ای (در میان همه امّت‌ها) قرار دادیم) و منظور از این تعبیر این است که رسالت این پیامبران پس از آنان نیز با مبعوث شدن دیگر پیامبران تداوم خواهد داشت.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، اعلمی بیروت، ج ۱۵،۲۸۶و۲۸۷.</ref>البته برخی از محققان «عَلِیّاً» را در آیه ۵۰ سوره مریم وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیًّا به معنای امام علی (ع) دانسته‌اند و از منابع روایی نیز تأییداتی برایش نقل کرده‌اند.<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ق، ج‏۳، ص۷۱۵–۷۱۷.</ref>برخی از مفسران نیز «لسان صدق علیا» را به نام نیک میان مردمان تفسیر کرده‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۶، ص۴۲۷.</ref>{{یاد| منظور از «علیا» یا این است که وجود امام علی (ع) نشانه نامِ نیک پیامبرانی است که نامشان در آیه آمده است یا این که امام علی (ع) از پیامبران به نیکی یاد می‌کند.}}