صفر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صَفَر'''، '''صفرالمظفّر''' یا '''صفرالخیر''' دومین ماه [[هجری قمری|قمری]] است.

صفر به معنی تهی و خالی است. دلیل نامگذاری آن است که در اين ماه بازارهایى در [[یمن]] به پا می‌شد كه آنرا صفرى مي‌گفتند و از آنجا آذوقه مي‌گرفتند و هر كه به بازار نمی‌رسيد از گرسنگى هلاك می‌شد،<ref>مسعودی، ج۲، ص۱۸۸.</ref> برخی نیز گفته‌اند: چون این ماه پس از ماه [[محرم]] است و مردم دوران [[جاهلیت]] در ماه محرم (به دلیل اینکه از ماه‌های حرام بود) از جنگ دست می‌کشیدند، با فرارسیدن ماه صفر به جنگ روی می‌آوردند و خانه‌ها خالی می‌ماند؛ از این رو به آن صفر گفته‌اند.<ref>مسعودی، ج۲، ص۱۸۸.</ref>

پس از ماه [[محرم]]، این ماه نیز ماه حزن و اندوه [[شیعیان]] است. رحلت [[پیامبر اکرم(ص)]]، [[شهادت]] [[امام حسن(ع)]] و [[امام رضا(ع)]] و [[اربعین]] [[امام حسین (ع)]] در این ماه قرار دارند.

معروف است كه ماه صفر به خصوص [[چهارشنبه]] آخر آن [[نحس]] است، اما در اين مورد [[حدیث|روايتى]] نداريم.<ref>[http://erfanvahekmat.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D9%86%D8%AD%D9%88%D8%B3%D8%AA_%D9%85%D8%A7%D9%87_%D8%B5%D9%81%D8%B1 سایت عرفان و حکمت]</ref>

برخی با استناد به روایت پیامبر اسلام که «هر کس خبر تمام شدن این ماه را به من دهد، بشارت بهشت را به او مى‌دهم.»، ماه صفر را شوم قلمداد کرده، پایان آن را به یکدیگر تبریک گفته و آمدن [[ربیع الاول]] را جشن می‌گیرند.<ref>میرداماد، الرواشح السماویة، ۱۳۱۱ق، ص۲۰۲.</ref> در حالی که این روایت در کتب روایی به عبارتی متفاوت در تجلیل از شخصیت [[اباذر غفاری]] آمده‌است و ارتباطی با نحوست ماه صفر ندارد.<ref>صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ش، ص۱۷۶.</ref>{{یادداشت| شیخ صدوق در علل الشرایع نقل کرده روزى پیامبر(ص)در مسجد قبا در جمعی از اصحابش نشسته بودند و فرمود اولین کسى که بر شما وارد شود اهل بهشت است، اصحاب که این کلام را شنیدند برخى از آنها از جا برخاسته و بیرون رفتند و هر کدام سعی داشتند زودتر از دیگرى به مسجد برگردد تا اولین نفر محسوب شده و اهل بهشت گردد، پیامبر که متوجه شدند خطاب به جماعت باقیمانده فرمودند: به زودى جماعتى بر شما وارد مى‌شوند که هر یک بر دیگرى پیشى مى‌گیرد، آن که بشارت به من دهد که ماه آذار خارج شده اهل بهشت مى‌باشد، جماعتى که بیرون رفته بودند، بازگشتند و در میان ایشان ابوذر بود، رسول خدا(ص)فرمودند: در چه ماهى از ماه هاى رومى هستیم؟ ابوذر گفت یا رسول الله ماه آذار خارج شده‌است.پیامبر(ص) فرمود من خود این را مى‌دانستم، اما خواستم این جماعت بدانند که تو مردى از اهل بهشت هستى}}

*خواندن دعای: یا شَدیدَ الْقُوی وَیا شَدیدَ الْمِحالِ یا عَزیزُ یا عَزیزُ یا عَزیزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِکَ جَمیعُ خَلْقِکَ فَاکْفِنی شَرَّ خَلْقِکَ یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنینَ وَصَلَّی اللّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ.

* خواندن دو رکعت [[نماز]] در ركعت اوّل، [[سوره حمد]] و [[سوره فتح|فتح]]، و در ركعت دوم، سوره حمد و [[سوره اخلاص|اخلاص]]، پس از نماز صد مرتبه صلوات، صد مرتبه "اَللَّهُمَّ الْعَنْ الَ اَبي‏ سُفْيانَ"، صد مرتبه [[استغفار]]

*[[۱ صفر]] [[سال ۶۱ قمری|۶۱ق]]. ورود [[اسرا کربلا]] به همراه سرهای [[امام حسین (ع)|امام]] و [[شهدای کربلا|شهدا]] به [[شام]]

* [[۲ صفر]] [[سال ۱۲۰ هجری قمری|۱۲۰ق]]،<ref> شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۷۴. </ref> [[سال ۱۲۱ هجری قمری|۱۲۱ق]]<ref>ابن داوود حلی، الرجال، ۱۳۴۲ش، ص۱۶۴؛ طبری، تاریخ الطبری، دار التراث، ج۷، ص۱۶۰؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۲۲۹.</ref> یا [[سال ۱۲۲ هجری قمری|۱۲۲ق]].<ref>طبری، تاریخ الطبری، دار التراث، ج۷، ص۱۶۰ و۱۸۰؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۲۲۹ و۲۴۲.</ref> [[قیام زید بن علی|قیام]] و شهادت [[زید بن علی]]،‌ فرزند [[امام سجاد(ع)]]، در [[کوفه]].

* [[۲۰ صفر]] ۶۱ق. [[اربعین امام حسین (ع)]].

* مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، داغر، اسعد، قم، دار الهجرة، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.

* شیخ صدوق، محمد بن علی، علل الشرایع، قم، کتاب فروشی داوری، ۱۳۸۵ش.