|
|
| خط ۴۰: |
خط ۴۰: |
| *براساس [[آیه ۴۹ سوره آل‌عمران|«وَ أُنَبِّئُکُمْ بِمَا تَأْکُلُونَ وَ مَا تَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِکُمْ]]؛ و به شما خبر دهم که در خانه‌هاتان چه میخورید و چه ذخیره میکنید.»،<ref>سوره آل عمران، آیه ۴۹.</ref> توانایی بر خبر دادن از اسرار نهانی مردم از سوی حضرت عیسی و آگاه بودن وی به اسرار غیبی را به‌عنوان یکی از معجزه‌ها و نشانه‌های حقانیت وی برای قوم خودش معرفی کرده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۵۶.</ref> | | *براساس [[آیه ۴۹ سوره آل‌عمران|«وَ أُنَبِّئُکُمْ بِمَا تَأْکُلُونَ وَ مَا تَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِکُمْ]]؛ و به شما خبر دهم که در خانه‌هاتان چه میخورید و چه ذخیره میکنید.»،<ref>سوره آل عمران، آیه ۴۹.</ref> توانایی بر خبر دادن از اسرار نهانی مردم از سوی حضرت عیسی و آگاه بودن وی به اسرار غیبی را به‌عنوان یکی از معجزه‌ها و نشانه‌های حقانیت وی برای قوم خودش معرفی کرده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۵۶.</ref> |
|
| |
|
| ==اگاهی پیامبران از غیب==
| |
| از ویژگی‌های [[نبوت|پیامبران]] که برای ادای رسالت خویش به آن نیاز دارند، آگاهی و علم به امور غیبی است. [[خداوند]] [[پیامبران|پیامبرانش]] را با [[وحی]] از آینده و یا گذشته آگاه می‌کند.<ref>طوسی، التبیان، داراحیاء التراث العربی، ج۲، ص۴۵۹.</ref> به عقیده برخی مفسران، آیه ۱۷۹ [[سوره آل‌عمران|آل عمران]] نشان می‌دهد که تمام پیامبران از علم غیب آگاه بوده‌اند؛ به ویژه با توجه به این‌که "مِن" در این آیه، بیان‌کننده کسی است که خداوند او را برگزیده است.<ref> طوسی، التبیان، داراحیاء التراث العربی، ج۳، ص۶۳.</ref>
| |
|
| |
|
| [[قرآن کریم]] در آیه ۴۹ سوره آل عمران به آگاهی [[حضرت عیسی|عیسی بن مریم]] به برخی امور غیبی تصریح کرده است.
| |
| {{یاد|وَأُنَبِّئُکم بِمَا تَأْکلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِی بُیوتِکمْ إِنَّ فِی ذَلِک لآیةً لَّکمْ إِن کنتُم مُّؤْمِنِینَ﴿<small>49</small>﴾
| |
| |ترجمه= و شما را از آنچه میخورید و در خانه هایتان ذخیره میکنید خبر میدهم مسلما در این معجزات برای شما اگر مؤمن باشید عبرت است.|سوره=[[سوره آل عمران|آل عمران]]|آیه=۴۹}} هم‌چنین در [[سوره جن]] به اشاره شده است که خداوند از میان پیامبرانش، هر پیامبری را که بخواهد و به هر میزانی که صلاح بداند از غیب مختص به خود، آگاه می‌کند.<ref> طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۸۳.</ref>{{یاد|عَالِمُ الْغَیبِ فَلَا یظْهِرُ عَلَی غَیبِهِ أَحَدًا* إِلَّا مَنِ ارْتَضَی مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ یسْلُک مِن بَینِ یدَیهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا﴿<small>26-27</small>﴾|ترجمه= عالم به غیب اوست پس جز او کسی غیب نمیداند چون او کسی را بر غیب خود مسلط نمی‌کند* مگر کسی از رسولان را که شایسته و مرضی این کار بداند که خدا برای چنین کسانی از پیش رو و پشت سر حافظانی در کمین می‌گمارد.|سوره=جن|آیه=۲۶و۲۷}}
| |
|
| |
|
|
| |
|
