پرش به محتوا

ابوایوب انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۶: خط ۷۶:
===حضور در جنگ علیه رومیان===
===حضور در جنگ علیه رومیان===
ابوایوب پس از شهادت علی(ع) بار دیگر برای جنگ به سرحدّات رفت. [[طبری]]<ref>طبری، تاریخ، ج۵، ص۲۳۲</ref> آورده است که [[یزید بن معاویه]] در ۴۹ق به قصد جنگ با [[رومیان]] رهسپار شد و ابوایوب انصاری را که سالخورده بود، به همراه برد.
ابوایوب پس از شهادت علی(ع) بار دیگر برای جنگ به سرحدّات رفت. [[طبری]]<ref>طبری، تاریخ، ج۵، ص۲۳۲</ref> آورده است که [[یزید بن معاویه]] در ۴۹ق به قصد جنگ با [[رومیان]] رهسپار شد و ابوایوب انصاری را که سالخورده بود، به همراه برد.
==روایت‌کنندگان از ابوایوب==
در میان کسانی که از او روایت کرده‌اند، افرادی همچون [[ابن عباس]]، [[براء بن عازب]]، [[جابر بن سمره]]، [[مقدام بن معدی کرب]]، [[ابوامامه باهلی]]، [[زید بن خالد جُهَنی]] و شماری دیگر از [[صحابه]] یاد شده است.
جمعی از [[تابعین]] نیز مانند [[سعید بن مسیب]] و [[عروة بن زبیر]] و [[عبدالله بن حنین]] از او حدیث شنیده و نقل کرده‌اند. ابن سعد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۴۸۴</ref> و مزّی<ref>مزّی، تهذیب الکمال، ج۸، ص۶۷-۶۸</ref> نیز فهرستی از راویان او را آورده‌اند.
==وثاقت==
ابوایوب را همه رجال‌شناسان [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] ستوده و برخی نیز توثیق کرده‌اند،<ref>نک: ابن حبان، کتاب الثقات، ج۳، ص۱۰۲؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۴۰۲؛ یافعی، مرآه الجنان، ج۱، ص۱۲۴</ref> اما علمای [[شیعه]] تنها به مدح وی اکتفا کرده و از تصریح به توثیق او خودداری نموده‌اند<ref>نک: ابن داوود، الرجال، ص۳۹۲؛ علامه حلی، ص۶۵</ref>، حتّی [[حسن بن داوود حلی|ابن داوود حلی]]<ref>ابن داوود حلی، الرجال، ص۱۳۷</ref> وی را در شمار مُهملین آورده است.
رجال‌شناسان شیعه در توجیه شرکت او در جنگ با مشرکان تحت فرمان [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] و پسرش [[یزید بن معاویه|یزید]]، به رغم هواداری محکم او از حق خلافت علی(ع) اختلاف دارند. [[فضل بن شاذان نیشابوری|فضل بن شاذان]] این عمل او را غفلت و خطا در [[مجتهد|اجتهاد]] نسبت داده و می‌افزاید هرچند او از [[خلیفه]] روزگار خود خشنود نبوده، ولی به قصد پیشبرد و تقویت [[اسلام]] در این نبردها شرکت جسته است<ref>کشی، معرفه الرجال، ج۱، ص۱۷۷</ref> شاهد این مدعا مشاجراتی است که میان او و معاویه رخ داده است،<ref>نک: نصربن مزاحم، وقعه صفّین، ص۳۶۶</ref> اما [[سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خویی]]<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۷، ص۲۴</ref> ضمن رد این نظریه، احتمال می‌دهد که وی بر طبق اجازه امام معصوم [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن بن علی(ع)]] عمل کرده باشد.
==سرودن شعر==
ابوایوب را شاعری توانا نیز دانسته‌اند.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۶، ص۲۳۸</ref> شاید نسبت شاعری به او، به سبب اشعاری باشد که در [[جنگ صفین|نبرد صفین]] و نیز بعدها در جواب نامه [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه بن ابی سفیان]]، سروده است.<ref> نک: ابن اعثم، ج۳، ص۴۸-۴۹؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۴۴-۴۵</ref>


==درگذشت==
==درگذشت==
خط ۹۱: خط ۱۰۴:


پس از آن تا ۸۵۷ق/۱۴۵۳م که [[ترکان عثمانی]] [[قسطنطنیه]] را تصرف کردند، قبر او ناشناخته بود. در این تاریخ مزار وی به وسیله [[آق شمس الدین شیخ الاسلام]]، افسانه گونه شناسانده شد. در ۸۶۳ق/۱۴۵۸م [[سلطان محمد دوم عثمانی]] مسجد -مسجد ایوب سلطان- و بارگاهی بر قبر او ساخت و از آن پس بسیاری از بزرگان عثمانی در مجاورت آن به خاک سپرده شدند و سلاطین عثمانی به عنوانی آیینی تشریفاتی هنگام جلوس بر تخت سلطنت، بر تربت او حضور می‌یافتند و طی مراسمی خاص، شمشیر نیاکان خود را که موسوم به شمشیر عثمان بود، بر کمر می‌بستند.<ref>نک: کانار، ص۷۳؛ ایشلی، ص۲۳-۳۰</ref>
پس از آن تا ۸۵۷ق/۱۴۵۳م که [[ترکان عثمانی]] [[قسطنطنیه]] را تصرف کردند، قبر او ناشناخته بود. در این تاریخ مزار وی به وسیله [[آق شمس الدین شیخ الاسلام]]، افسانه گونه شناسانده شد. در ۸۶۳ق/۱۴۵۸م [[سلطان محمد دوم عثمانی]] مسجد -مسجد ایوب سلطان- و بارگاهی بر قبر او ساخت و از آن پس بسیاری از بزرگان عثمانی در مجاورت آن به خاک سپرده شدند و سلاطین عثمانی به عنوانی آیینی تشریفاتی هنگام جلوس بر تخت سلطنت، بر تربت او حضور می‌یافتند و طی مراسمی خاص، شمشیر نیاکان خود را که موسوم به شمشیر عثمان بود، بر کمر می‌بستند.<ref>نک: کانار، ص۷۳؛ ایشلی، ص۲۳-۳۰</ref>
==روایت‌کنندگان از ابوایوب==
در میان کسانی که از او روایت کرده‌اند، افرادی همچون [[ابن عباس]]، [[براء بن عازب]]، [[جابر بن سمره]]، [[مقدام بن معدی کرب]]، [[ابوامامه باهلی]]، [[زید بن خالد جُهَنی]] و شماری دیگر از [[صحابه]] یاد شده است.
جمعی از [[تابعین]] نیز مانند [[سعید بن مسیب]] و [[عروة بن زبیر]] و [[عبدالله بن حنین]] از او حدیث شنیده و نقل کرده‌اند. ابن سعد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۴۸۴</ref> و مزّی<ref>مزّی، تهذیب الکمال، ج۸، ص۶۷-۶۸</ref> نیز فهرستی از راویان او را آورده‌اند.
==وثاقت==
ابوایوب را همه رجال‌شناسان [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] ستوده و برخی نیز توثیق کرده‌اند،<ref>نک: ابن حبان، کتاب الثقات، ج۳، ص۱۰۲؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۴۰۲؛ یافعی، مرآه الجنان، ج۱، ص۱۲۴</ref> اما علمای [[شیعه]] تنها به مدح وی اکتفا کرده و از تصریح به توثیق او خودداری نموده‌اند<ref>نک: ابن داوود، الرجال، ص۳۹۲؛ علامه حلی، ص۶۵</ref>، حتّی [[حسن بن داوود حلی|ابن داوود حلی]]<ref>ابن داوود حلی، الرجال، ص۱۳۷</ref> وی را در شمار مُهملین آورده است.
رجال‌شناسان شیعه در توجیه شرکت او در جنگ با مشرکان تحت فرمان [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] و پسرش [[یزید بن معاویه|یزید]]، به رغم هواداری محکم او از حق خلافت علی(ع) اختلاف دارند. [[فضل بن شاذان نیشابوری|فضل بن شاذان]] این عمل او را غفلت و خطا در [[مجتهد|اجتهاد]] نسبت داده و می‌افزاید هرچند او از [[خلیفه]] روزگار خود خشنود نبوده، ولی به قصد پیشبرد و تقویت [[اسلام]] در این نبردها شرکت جسته است<ref>کشی، معرفه الرجال، ج۱، ص۱۷۷</ref> شاهد این مدعا مشاجراتی است که میان او و معاویه رخ داده است،<ref>نک: نصربن مزاحم، وقعه صفّین، ص۳۶۶</ref> اما [[سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خویی]]<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۷، ص۲۴</ref> ضمن رد این نظریه، احتمال می‌دهد که وی بر طبق اجازه امام معصوم [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن بن علی(ع)]] عمل کرده باشد.
==سرودن شعر==
ابوایوب را شاعری توانا نیز دانسته‌اند.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۶، ص۲۳۸</ref> شاید نسبت شاعری به او، به سبب اشعاری باشد که در [[جنگ صفین|نبرد صفین]] و نیز بعدها در جواب نامه [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه بن ابی سفیان]]، سروده است.<ref> نک: ابن اعثم، ج۳، ص۴۸-۴۹؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۴۴-۴۵</ref>


==پانویس==
==پانویس==
خط ۱۱۰: خط ۱۱۰:
==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
*ابن ابی الحدید، عبدالحمید بن هبه الله، شرح نهج البلاغه، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۹۶۰م.
* قرآن
*ابن اثیر، علی بن محمد، اسدالغابه، تهران، ۱۳۷۷ق.
* ابن ابی الحدید، عبدالحمید بن هبه الله، شرح نهج البلاغه، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۹۶۰م.
* ابن اثیر، علی بن محمد، اسدالغابه، تهران، ۱۳۷۷ق.
*ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ.
*ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ.
*ابن اعثم، احمد، کتاب الفتوح، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۰ق/۱۹۷۰م.
*ابن اعثم، احمد، کتاب الفتوح، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۰ق/۱۹۷۰م.
خط ۱۳۹: خط ۱۴۰:
*ذهبی، محمدبن احمد، سیر اعلام النبلاء، به کوشش شعیب ارنؤوط، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
*ذهبی، محمدبن احمد، سیر اعلام النبلاء، به کوشش شعیب ارنؤوط، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
*طبری، تاریخ؛ علامه حلی، حسن بن یوسف، رجال، به کوشش محمدصادق بحرالعلوم، نجف، ۱۳۸۱ق/۱۹۶۱م.
*طبری، تاریخ؛ علامه حلی، حسن بن یوسف، رجال، به کوشش محمدصادق بحرالعلوم، نجف، ۱۳۸۱ق/۱۹۶۱م.
*قرآن مجید.
*طوسی، محمد، اختیار معرفة الرجال(رجال الکشی)، شرح میرداماد استرابادی، قم، ۱۴۰۴ق.
*کشی، محمد، معرفه الرجال، اختیار طوسی، شرح میرداماد استرابادی، قم، ۱۴۰۴ق.
*مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، به کوشش بشار عوّاد معروف، بیروت، ۱۴۰۷ق.
*مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، به کوشش بشار عوّاد معروف، بیروت، ۱۴۰۷ق.
*مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، به کوشش یوسف اسعد داغر، بیروت، ۱۹۶۵م.
*مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، به کوشش یوسف اسعد داغر، بیروت، ۱۹۶۵م.
confirmed
۲٬۶۶۴

ویرایش