احمد بن محمد بن عیسی اشعری: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح ارقام
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام) |
||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
ابن حجر عسقلانی در لسان المیزان<ref>ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۱، ص۲۶۰.</ref> از وی نام برده، و او را «شیخ الرافضه بقم» خوانده است. چنانکه نجاشی<ref>نجاشی، رجال النجاشی، ۱۳۶۵ش، ص۳۳۸.</ref> گفته، وی مانند پدرش با حاکم [[قم]] در ارتباط بوده است و این خود، نشان از مرتبۀ وی میان اهل قم دارد.<ref>نکـ: طوسی، رجال، صص۳۹۷، ۴۰۹.</ref> | ابن حجر عسقلانی در لسان المیزان<ref>ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۱، ص۲۶۰.</ref> از وی نام برده، و او را «شیخ الرافضه بقم» خوانده است. چنانکه نجاشی<ref>نجاشی، رجال النجاشی، ۱۳۶۵ش، ص۳۳۸.</ref> گفته، وی مانند پدرش با حاکم [[قم]] در ارتباط بوده است و این خود، نشان از مرتبۀ وی میان اهل قم دارد.<ref>نکـ: طوسی، رجال، صص۳۹۷، ۴۰۹.</ref> | ||
احمد به قومیت عربی عنایت خاص داشته، و کتابی نیز با عنوان فضائل العرب تألیف کرده است. بر پایۀ روایتی از [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]]<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۲۴</ref> وی در این مورد گرفتار [[تعصب]] بوده است. | احمد به قومیت عربی عنایت خاص داشته، و کتابی نیز با عنوان فضائل العرب تألیف کرده است. بر پایۀ روایتی از [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]]<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۲۴.</ref> وی در این مورد گرفتار [[تعصب]] بوده است. | ||
==منش عقیدتی== | ==منش عقیدتی== | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۱۰: | ||
کتابی با عنوان النوادر به احمد بن محمد بن عیسی منسوب است که یک بار به صورت سنگی همراه با کتاب [[فقه الرضا]]، و اخیراً در [[قم]] (۱۴۰۸ق) به چاپ رسیده است. انتساب این کتاب به احمد محل تردید است و هیچ قرینه استواری در اینکه کتاب، بخشی از کتاب النوادر است، وجود ندارد. گرچه می‌توان این کتاب را تألیف وی به شمار آورد، ولی بحث از انتساب آن به [[حسین بن سعید اهوازی]] نیز می‌تواند به طور جدی دنبال شود؛ چه احمد بن محمد بن عیسی مهم‌ترین راوی کتاب‌های حسین بن سعید بوده است.<ref>نجاشی، رجال النجاشی، ۱۳۶۵ش، ص۵۹.</ref> | کتابی با عنوان النوادر به احمد بن محمد بن عیسی منسوب است که یک بار به صورت سنگی همراه با کتاب [[فقه الرضا]]، و اخیراً در [[قم]] (۱۴۰۸ق) به چاپ رسیده است. انتساب این کتاب به احمد محل تردید است و هیچ قرینه استواری در اینکه کتاب، بخشی از کتاب النوادر است، وجود ندارد. گرچه می‌توان این کتاب را تألیف وی به شمار آورد، ولی بحث از انتساب آن به [[حسین بن سعید اهوازی]] نیز می‌تواند به طور جدی دنبال شود؛ چه احمد بن محمد بن عیسی مهم‌ترین راوی کتاب‌های حسین بن سعید بوده است.<ref>نجاشی، رجال النجاشی، ۱۳۶۵ش، ص۵۹.</ref> | ||
به هر روی، [[علامه مجلسی|مجلسی]] در [[بحار الانوار]]<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۱، | به هر روی، [[علامه مجلسی|مجلسی]] در [[بحار الانوار]]<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۱، ۱۴۰۳ق، صص۱۶؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۱، ۱۴۰۳ق، ص۳۳.</ref> از این نسخه یاد کرده و انتساب تألیف آن را به حسین بن سعید و احمد بن محمد بن عیسی را مورد بحث قرار داده است، گرچه انتساب آن را به حسین بن سعید به صورت قوی تری مطرح کرده است. | ||
در بحث از این نسخه، آنچه باید مورد توجه جدی قرار گیرد، آن است که این نسخه ظاهراً با کتاب فقه الرضا مربوط بوده است و چنانکه از جای جای آن پیداست، بخش‌هایی از کتاب فقه الرضا با این نسخه آمیخته است. این سؤال در میان است که چرا این دو کتاب با یکدیگر پیوند خوده و بخش‌هایی از فقه الرضا در کتاب موسوم به النوادر راه یافته است؟ | در بحث از این نسخه، آنچه باید مورد توجه جدی قرار گیرد، آن است که این نسخه ظاهراً با کتاب فقه الرضا مربوط بوده است و چنانکه از جای جای آن پیداست، بخش‌هایی از کتاب فقه الرضا با این نسخه آمیخته است. این سؤال در میان است که چرا این دو کتاب با یکدیگر پیوند خوده و بخش‌هایی از فقه الرضا در کتاب موسوم به النوادر راه یافته است؟ | ||
| خط ۱۵۱: | خط ۱۵۱: | ||
* کشی، محمد بن عمر، رجال الکشی- اختیار معرفة الرجال، تحقیق، حسن مصطفوی، مشهد، دانشگاه مشهد، چاپ اول، ۱۴۰۹ق. | * کشی، محمد بن عمر، رجال الکشی- اختیار معرفة الرجال، تحقیق، حسن مصطفوی، مشهد، دانشگاه مشهد، چاپ اول، ۱۴۰۹ق. | ||
* کلینی، | * کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق، علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق. | ||
* مؤیدی، مجدالدین، لوامع الانوار، نسخه عکسی موجود در کتابخانه مرکز. | * مؤیدی، مجدالدین، لوامع الانوار، نسخه عکسی موجود در کتابخانه مرکز. | ||
* مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق. | * مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، بی‌نا، ۱۴۰۳ق. | ||
* نجاشی، احمدبن علی، رجال، قم، موسسة النشر الاسلامی التابعة لجامعة المدرسین، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش. | * نجاشی، احمدبن علی، رجال، قم، موسسة النشر الاسلامی التابعة لجامعة المدرسین، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش. | ||