پرش به محتوا

ماه‌های حرام: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۰: خط ۱۰:
برخی مفسرین دلیل نامگذاری این ماه‌ها به ماه‌های حرام را، حرام بودن جنگ<ref>طوسی، التبیان، دار إحیاء التراث العربی، ج۲، ص۱۴۹؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱۰، ص۵۶.</ref> و حرمت داشتن این ماه‌ها بیان کردند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۵۵۱.</ref>
برخی مفسرین دلیل نامگذاری این ماه‌ها به ماه‌های حرام را، حرام بودن جنگ<ref>طوسی، التبیان، دار إحیاء التراث العربی، ج۲، ص۱۴۹؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱۰، ص۵۶.</ref> و حرمت داشتن این ماه‌ها بیان کردند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۵۵۱.</ref>


برخى قائلند حرمت این ماه‌ها از شریعت [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[اسماعیل(ع)]] بود و عرب آن را به ارث برد و همواره حتی در زمان [[جاهلیت]] نیز حرمت آنها را حفظ می کرد؛<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۸۲ و ج۵، ص۴۵؛ جصاص، احکام القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۴، ص۳۰۹.</ref> به طوری که به جهت حرمت این ماه‏‌ها اگر قاتل پدر خود را در این دوره زمانی مشاهده می‏‌کرد، متعرض او نمی شد.<ref>طوسی، التبیان، دار إحیاء التراث العربی، ج۵، ص۲۱۴.</ref>
به گفته مفسران، حرمت ماه‌های حرام در شریعت حضرت ابراهیم(ع) تشریع
<ref>کاشانی، منهج الصادقین، تهران، ج۴، ص۲۶۷؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۲۱ق، ج۹، ص۲۷۱؛ ابن عربی، احکام القرآن، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۹۴۳؛ سیوطی، الدر المنثور، دارالفکر، ج٤، ص۱۸۸.</ref> و تا زمان جاهلیت محترم شمرده می‌شد.<ref>طیب، اطیب البیان، ۱۳۶۹ش، ج۸،‌ ص۲۱۸.</ref>  
 
به طوری که به جهت حرمت این ماه‏‌ها اگر قاتل پدر خود را در این دوره زمانی مشاهده می‏‌کرد، متعرض او نمی شد.<ref>طوسی، التبیان، دار إحیاء التراث العربی، ج۵، ص۲۱۴.</ref>
این سنت ابراهیمی تا ظهور [[اسلام]] همچنان در میان عرب رایج و محترم بود تا اینکه [[قرآن کریم]] آن را تأیید و امضاء کرد.<ref>انصاری، ماه‌های حرام در قرآن کریم، ص۱۹۴۹.</ref>
این سنت ابراهیمی تا ظهور [[اسلام]] همچنان در میان عرب رایج و محترم بود تا اینکه [[قرآن کریم]] آن را تأیید و امضاء کرد.<ref>انصاری، ماه‌های حرام در قرآن کریم، ص۱۹۴۹.</ref>


confirmed، templateeditor
۱٬۶۷۱

ویرایش